Daję wysoką ocenę, ponieważ jest bardzo reprezentatywny dla epoki i miejsca, z którego pochodzi - postacie-tokeny, obce miejsca, zagłada i nadzieja, telepatia, tylko przyprószone hard sci fi.

Daję wysoką ocenę, ponieważ jest bardzo reprezentatywny dla epoki i miejsca, z którego pochodzi - postacie-tokeny, obce miejsca, zagłada i nadzieja, telepatia, tylko przyprószone hard sci fi.

No dla mnie rewelacja. Nie jest to może książka, nie wiem, typu "danie główne", wziąłem ją raczej jako, że tak nie ładnie nazwę-"przerywnik" i jako taka sprawdza się rewelacyjnie. Świetnie się czyta, na prawde mnóstwo humoru, przeważnie dość subtelnego, nie jakiegoś durnego, super dialogi, bardzo fajne postacie. Właśnie te postacie są takie prawdziwe, nawet drugo i trzecioplanowe... Przysiągł bym, że większość znam tylko pod innymi nazwiskami..
Dawno nie ubawiłem się tak jak przy tej książeczce. PS. Chciałem nawet dać mej Katarzynie przeczytać, ale był by to klasyczny strzał w stopę... Albo jakiś metr wyżej, bo za bardzo podobne mam usposobienie do głównego bohatera, a ona do jego małżonki... Bała by się, że się pojawi jakąś Nina:D

No dla mnie rewelacja. Nie jest to może książka, nie wiem, typu "danie główne", wziąłem ją raczej jako, że tak nie ładnie nazwę-"przerywnik" i jako taka sprawdza się rewelacyjnie. Świetnie się czyta, na prawde mnóstwo humoru, przeważnie dość subtelnego, nie jakiegoś durnego, super dialogi, bardzo fajne postacie. Właśnie te postacie są takie prawdziwe, nawet drugo i...

Po całkiem przyjemnym starcie i nieźle rozwijającym się środkowym segmencie, autor nagle decyduje się zastosować swoistą Deus Ex Machinę i pośpiesznie kończy wątek główny w sposób niesatysfakcjonujący i trącący tanią dydaktyką oraz ocierający o tanią krytykę Zachodu w stosunku do ZSRR. Nie brak tu również miejscami dziaderskiego podejścia do kobiet, które właściwie w historii służą tylko albo jako obiekt westchnień, albo kiepskich docinków bohatera. Zmarnowany potencjał.

Po całkiem przyjemnym starcie i nieźle rozwijającym się środkowym segmencie, autor nagle decyduje się zastosować swoistą Deus Ex Machinę i pośpiesznie kończy wątek główny w sposób niesatysfakcjonujący i trącący tanią dydaktyką oraz ocierający o tanią krytykę Zachodu w stosunku do ZSRR. Nie brak tu również miejscami dziaderskiego podejścia do kobiet, które właściwie w...

Zakończenie wydawało się wymuszone. Zupełnie, jakby autor zbliżał się do przekroczenia jakiegoś limitu słów. Historia pana Czernowa jest niczym młody ptak, który wyleciał z gniazda i runął na ziemię. Mam nadzieję, że autor zaopiekował się tym opuszczonym ptaszkiem w innych książkach

Zakończenie wydawało się wymuszone. Zupełnie, jakby autor zbliżał się do przekroczenia jakiegoś limitu słów. Historia pana Czernowa jest niczym młody ptak, który wyleciał z gniazda i runął na ziemię. Mam nadzieję, że autor zaopiekował się tym opuszczonym ptaszkiem w innych książkach

"Melodia Spełnionego Wzoru wzmagała się nieustannie, by osiągnąć szczyt nieskończenie smętnej, lecz równocześnie obiecującej radość harmonii."

Wspaniała historia o tym jak ludzie z bursztynowej planety nawiązują kontakt z nauczycielem angielskiego. Po trochu ujawniają mu jak wygląda ich świat, a belfer szuka sposobu, by móc przekonać świat o tym, że we wszechświecie nie są sami. Pewnego dnia Ludzie z bursztynowej Planety kontaktują się z drugim człowiekiem, jednak ten nie utrzymuje całej historii w tajemnicy i bursztynowy świat zostaje zamknięty dla ziemian. Kontakt zostaje zerwany, a media zostają pozbawieni zdolności telepatycznych. Jednak samo zakończenie zwiastuje, ze być może kontakt ponownie zostanie odrodzony.

"Melodia Spełnionego Wzoru wzmagała się nieustannie, by osiągnąć szczyt nieskończenie smętnej, lecz równocześnie obiecującej radość harmonii."

Wspaniała historia o tym jak ludzie z bursztynowej planety nawiązują kontakt z nauczycielem angielskiego. Po trochu ujawniają mu jak wygląda ich świat, a belfer szuka sposobu, by móc przekonać świat o tym, że we wszechświecie nie są...

Jakbyście się poczuli, gdyby nagle zaczęły wam się śnić niezwykłe, bardzo realistyczne sny? Każdej nocy widzielibyście kolejny sen, który idealnie łączyłby się z poprzednim, stanowił całość, był jak urzekający serial, w którym jesteście jednym z bohaterów. A jak byście zareagowali, gdyby oprócz snów, ujawniły się u was zdolności telepatyczne? Wystarczyłoby się mocniej skupić, aby usłyszeć myśli przechodnia na ulicy….albo waszego pracodawcy. Jak zareagowaliby na taki stan rzeczy wasi najbliżsi? Wysłaliby was do psychiatry, czy może uwierzyli w niemożliwe i razem z wami dążyli do wyjaśnienia tej zagadki?

Taka właśnie historia przydarzyła się głównemu bohaterowi „Snów szybkich”* Zinowija Jurjewa. Bohater ów, odznaczający się niezwykłą pogodą ducha i lekkim podejściem do życia, najpierw doświadcza zadziwiających i pięknych zarazem snów o innej planecie, a następnie odkrywa u siebie dar czytania w myślach. Oczywiście nurtuje go, co takiego z nim się dzieje i ma przypuszczenia, że nawiązała z nim kontakt obca cywilizacja. Tylko jak to sprawdzić? Staje przed trudnym zadaniem przekonania naukowców z Kliniki Snów, aby pomogli mu w wyjaśnieniu tej zagadki. Czy mu się uda? Jak te dziwne zdarzenia odbiją się na jego rodzinie? Czy trzeźwo myśląca żona uwierzy mężowi i stanie po jego stronie? Czym rzeczywiście są sny bohatera? Nie odpowiem tutaj na te pytania, aby się wszystkiego dowiedzieć musicie przeczytać sami.

Książka nie jest długa, raptem 215 stron w formacie kieszonkowym, a napisana tak interesująco i akcja toczy się tak wartko, że jest to lektura na jeden wieczór. Wieczór, który warto poświęcić na starcie bibliotecznego kurzu z tej zapomnianej książki i zatopienie się w dobrą, radziecką fantastykę.

„W każdym normalnym człowieku powinna istnieć choć odrobina dziecięcej ciekawości. Najstraszniejsza istota na świecie to ktoś całkowicie jej wyzbyty” **

*Sny szybkie, czyli faza REM - faza snu, w której pojawiają się marzenia senne.
** „Sny szybkie” Zinowij Jurjew, s.86

Jakbyście się poczuli, gdyby nagle zaczęły wam się śnić niezwykłe, bardzo realistyczne sny? Każdej nocy widzielibyście kolejny sen, który idealnie łączyłby się z poprzednim, stanowił całość, był jak urzekający serial, w którym jesteście jednym z bohaterów. A jak byście zareagowali, gdyby oprócz snów, ujawniły się u was zdolności telepatyczne? Wystarczyłoby się mocniej...