Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W ubiegłym roku powitaliśmy na świecie A. Urodziła się przedwcześnie. Bardzo przedwcześnie. Nie byłabym sobą, gdybym w którymś momencie nie zaczęła szukać odpowiedzi, na dziesiątki coraz to nowych pytań, w książkach. Trafiłam m. in. na pozycję M. Chrzan - Dętkoś „Wcześniaki. Rozwój psychoruchowy w pierwszych latach życia”. Zaczęłam czytać. I nie dałam rady. Nie znalazłam tam tego, czego szukałam. Książka, z każdą stroną, dołowała mnie bardziej. Minęły tygodnie mierzone kolejnymi badaniami, diagnozami, rokowaniami i coraz częstszymi uczuciami ulgi, wdzięczności, szczęścia. Jeszcze raz sięgnęłam po „Wcześniaków”. Tym razem przebrnęłam. Nie była to łatwa lektura nie tylko ze względu na moje emocje, ale również z powodu stylu autorki. Często miałam wrażenie, jakby autorka koniecznie chciała umieścić tu wszystkie informacje, do których dotarła. To znowu czułam się, jak podczas słuchania irytujących zagadek o członkach rodziny, których dzieli określona różnica wieku z zapytaniem na koniec o markę samochodu, który stoi przed domem sąsiada. Była informacja A, była informacja B. I ? Albo nic, albo marka samochodu. Ponadto, bardzo utrudniało mi wczucie się w temat całkowite, często przez dosyć długi wielogłos innych, milczenie autorki. Całe fragmenty oparte na cytatach bez jakiegokolwiek łącznika między kolejnymi cytowanymi dziełami. Jako czytelniczka odniosłam wrażenie, że autorka tak bardzo jest niepewna swojej wiedzy, że boi się jakimkolwiek słowem odnieść się do wypowiedzi czy badań innych. Nawet, gdyby miałoby to być wtrącenie typu: z kolei Y uważa… Moim zdaniem, największym plusem tej pozycji, jest bogata bibliografia. Również w języku polskim. Podsumowując: 1. To nie jest poradnik dla rodziców. Działa zbyt przygnębiająco. 2. Książka z pewnością dostarcza wiedzy. W przyciężkawej formie. 3. Bogata bibliografia, która naprowadziła mnie na inne pozycje traktujące o wcześniactwie.