Wojciech Maziarski

Od strony warsztatowej: - czyta się raz-dwa, bo wywiady nie są poddane zbędnej obróbce ani stylistycznie poprawiane. Ot, jakbyśmy się przysłuchiwali stojąc obok. - duża czcionka, więc dawało radę w autobusie bez okularów ;) - miejscami literówki bądź błędy wytłuszczonych treści- nie wpływają znacząco na całość, acz nie są niezauważalne. Merytorycznie natomiast i światopoglądowo: - RE-WE-LAC-JA - prosto z mostu o sprawach przyziemnych, o problemach ludzi takich jak my. A może o nas samych? - świetne studium choroby alkoholowej- wyjaśnia mechanizmy, pomaga zrozumieć. Podsumowując, nie jest to książka skierowana do konkretnej grupy osób. Nie traktowałabym jej jednoznacznie. W zależności od tego, w jakich jesteśmy "relacjach z butelką", może mieć wymiar terapeutyczny, merytoryczny, prewencyjny, służyć jako poradnik, lub po prostu książka na wieczór. A że według mnie, powinna być omawiana najdalej w Liceum na lekcjach wychowawczych... to już inna para kaloszy.