Ciekawy zbiór wywiadów z niepijącymi alkoholikami.
Dla mnie, DDA tym ciekawszy jest fakt iż słowo dziecko pada w tej książce tylko kilka razy.
Jakże trafnym jest więc wniosek do którego dochodzi się miesiącami terapii, że w chorobie alkoholowej istnieje tylko butelka i garść egoizmu.
Nie jest to jakieś studium alkoholizmu, ale osobom zainteresowanym tematyką warto zapoznać się tą pozycją.
Choć mnie osobiście czasem drażniło luźne podejście do tematu i niejako akceptacja stanu rzeczy przez autora (pewnie dlatego że sam jest niepijącym alkoholikiem).

Ciekawy zbiór wywiadów z niepijącymi alkoholikami.
Dla mnie, DDA tym ciekawszy jest fakt iż słowo dziecko pada w tej książce tylko kilka razy.
Jakże trafnym jest więc wniosek do którego dochodzi się miesiącami terapii, że w chorobie alkoholowej istnieje tylko butelka i garść egoizmu.
Nie jest to jakieś studium alkoholizmu, ale osobom zainteresowanym tematyką warto...

Od strony warsztatowej:
- czyta się raz-dwa, bo wywiady nie są poddane zbędnej obróbce ani stylistycznie poprawiane. Ot, jakbyśmy się przysłuchiwali stojąc obok.
- duża czcionka, więc dawało radę w autobusie bez okularów ;)
- miejscami literówki bądź błędy wytłuszczonych treści- nie wpływają znacząco na całość, acz nie są niezauważalne.

Merytorycznie natomiast i światopoglądowo:
- RE-WE-LAC-JA
- prosto z mostu o sprawach przyziemnych, o problemach ludzi takich jak my. A może o nas samych?
- świetne studium choroby alkoholowej- wyjaśnia mechanizmy, pomaga zrozumieć.

Podsumowując, nie jest to książka skierowana do konkretnej grupy osób. Nie traktowałabym jej jednoznacznie. W zależności od tego, w jakich jesteśmy "relacjach z butelką", może mieć wymiar terapeutyczny, merytoryczny, prewencyjny, służyć jako poradnik, lub po prostu książka na wieczór.

A że według mnie, powinna być omawiana najdalej w Liceum na lekcjach wychowawczych... to już inna para kaloszy.

Od strony warsztatowej:
- czyta się raz-dwa, bo wywiady nie są poddane zbędnej obróbce ani stylistycznie poprawiane. Ot, jakbyśmy się przysłuchiwali stojąc obok.
- duża czcionka, więc dawało radę w autobusie bez okularów ;)
- miejscami literówki bądź błędy wytłuszczonych treści- nie wpływają znacząco na całość, acz nie są niezauważalne.

Merytorycznie natomiast i...

Zastanawiałam się, czytając tę książkę, dla kogo ona jest. Według mnie nie jest ani przestrogą, ani źródłem wiedzy. Trudny temat, przedstawiony ociężale i bez polotu. Zmęczyłam się bardzo czytając, a niewiele mi z tej pozycji zostało w pamięci.

Zastanawiałam się, czytając tę książkę, dla kogo ona jest. Według mnie nie jest ani przestrogą, ani źródłem wiedzy. Trudny temat, przedstawiony ociężale i bez polotu. Zmęczyłam się bardzo czytając, a niewiele mi z tej pozycji zostało w pamięci.

Książka ta jest zbiorem wywiadów, które przeprowadził Wojciech Maziarski, dziennikarz (m.in. były redaktor naczelny "Newsweeka"). W 1997 roku sam przeszedł terapię odwykową, do czego otwarcie przyznaje się na początku pierwszego wywiadu. Bohaterami jego wywiadów są ludzie, którzy przez wiele lat zmagali sie ze swoim uzależnieniem od alkoholu. Każde z nich opowiada po kolei jak alkohol wszedł do ich życia by stopniowo zamieniać sie w obsesje odbierającą zdrowie, pracę i rodzinę.

Alkoholizm nie wybiera, nie dokonuje specjalnej selekcji. W taki sam sposób dotyka kobietę i mężczyznę, robotnika, dziennikarkę, aktora, uczonego a nawet księdza. Ludzie z wywiadów Wojciecha Maziarskiego (wszyscy sa anonimowi, podane jest tylko ich imię) nie są obrazem stereotypowego wyobrażenia alkoholika - degenerata z marginesu przesiadującego na murkach. Są ludźmi z sąsiedztwa, nieraz bardzo szanowanymi. Jednak ani wykształcenie ani pozycja społeczna nie zdołała zapobiec chorobie alkoholowej. Każde z nich utraciło kontrolę nad swoim piciem przeoczając moment, w którym to nąstapiło.

Przeczytałem tą książke wiele lat temu i zdarzało mi sie wracać do niektórych wywiadów. Nie jest to przyjemna lektura. Bohaterowie nie oszczędzaja siebie, przyznają się do swoich błędów, dokładnie opisują dno jakie przez picie osiągnęli. Niemniej jednak udało im sie z tego dna też podnieść i rozpocząć nowe życie, życie bez alkoholu.

Książka ta jest zbiorem wywiadów, które przeprowadził Wojciech Maziarski, dziennikarz (m.in. były redaktor naczelny "Newsweeka"). W 1997 roku sam przeszedł terapię odwykową, do czego otwarcie przyznaje się na początku pierwszego wywiadu. Bohaterami jego wywiadów są ludzie, którzy przez wiele lat zmagali sie ze swoim uzależnieniem od alkoholu. Każde z nich opowiada po kolei...

bardzo zalezy mi na kupnie tej ksiazki

bardzo zalezy mi na kupnie tej ksiazki