Andrea Monda

Niepozorna rozmiarem książeczka, która jest nie tyle przewodnikiem po świecie Narnii, ale skupia się na procesie twórczym C.S. Lewisa. Paolo Gulisano znany jest z książek na temat Narnii oraz Śródziemia. Czytałam wiele lat temu jego pracę o Tolkienie i podobnie jak tam, Gulisano stara się zaprezentować nam sposób myślenia twórcy przedstawionego świata, jego motywacje. LC ma tę książkę skatalogowaną dwa razy (?),raz jako "literatura dziecięca" (totalnie bez sensu),drugi raz jako "religia" (też trochę bez sensu, bo chociaż pojawiają się wątki religijne, to jest raczej pozycja literaturoznawcza). W pierwszych rozdziałach Gulisano próbuje zaprezentować czytelnikowi sposób myślenia Lewisa o wyobraźni, fantazji, fantastyce. Były to rozdziały wymagające ode mnie sporego skupienia i koncentracji, dużo tu filozofii, ontologii, etyki. Druga część książki jest o wiele lżejsza, Gulisano wskazuje źródła symboli, alegorii i motywów użytych przez Lewisa. Sporo czasu poświęca na umocowaniu powieści w chrześcijaństwie, ale sięga też po antyk grecko-rzymski i klasykę literacką XVIII-XIX wieku. Mamy też próbę obrony Narnii przed zarzutami współczesnych krytyków, osobiście wolałabym, żeby autor nieco bardziej się przyłożył do tej części. W kwestii Zuzanny nie satysfakcjonuje mnie wyjaśnienie o jej "niespecjalnie przyjemnym charakterze", można było rozwinąć temat dorosłych, którzy przestają wierzyć w światy wyobrażone, stają się cyniczni, odrzucają dawne ideały. Można było pociągnąć też ten wątek u Saint-Exupery'ego. Szkoda. Drażniące były też powtórzenia, zwłaszcza cytatów samego Lewisa. Rekordzistą okazał się cytat o znalezieniu drogi do Narnii poprzez śmierć, pojawiał się 4 razy. Bardzo, bardzo wielką szkodę książce zrobiła tłumaczka. Widać, że nie czytała ani książek z serii o Narnii, ani Tolkiena - tłumaczenie książki o konkretnym uniwersum wymaga moim zdaniem choćby pobieżnej lektury podstawowych pozycji z tego uniwersum. Odpuszczę koszmarną odmianę "SilmarillionA". Odpuszczę, że o Ryczypisku raz pisze w rodzaju męskim, a raz żeńskim (bo mysz jest rodzaju żeńskiego i może to być confusing). Ale nie daruję pozostawiania w oryginale nazw - nie angielskich, co byłoby jeszcze znośne, lecz włoskich! "Contea" to po prostu Shire, Brutto Anatrocollo to nie imię i nazwisko, lecz "Brzydkie Kaczątko". Sporo zajęło mi znalezienie tajemniczego filozofa o nazwisku "Bacone" (odmienianego "Bacone'a"),okazało się, że to po prostu Francis Bacon w transkrypcji włoskiej. Serio, takie rzeczy to dla mnie czyste lenistwo zarówno tłumacza, jak i korektora, który tego nie wyłapał. Szkoda, że tak to olano, bo książka jest ciekawa i sporo wnosi do rozważań nad twórczością C.S. Lewisa, nad fantastyką w ogóle.