Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niemiecka dramatopisarka i autorka. Studiowała germanistykę i filozofię na Uniwersytecie w Monachium, następnie przez dłuższy czas przebywała w Brazylii. Po powrocie z Ameryki Południowej pracowała dla radia i studiowała dramatopisarstwo w berlińskiej Hochschule der Künste. W tej chwili mieszka w Berlinie i nie jest na stałe związana z żadnym teatrem. Debiutowała sztuką Olgas Raum (Przestrzeń Olgi, 1990),gdzie jako materiał wykorzystała autentyczne losy niemiecko-żydowskiej komunistki, Olgii Benario, deportowanej z Brazylii i straconej w Ravensbrück. Temat z najnowszej niemieckiej historii podjęła następnie w tekście Leviathan (Lewiatan, 1993),poświęconym Ulrike „Marie” Meinhof z Frakcji Czerwonej Armii. Kilka sztuk Loher powstało w ścisłej współpracy z reżyserem Andreasem Kriegenburgiem (m. in. Sinobrody – Nadzieja kobiet, 1997 czy cykl Magazin des Glücks, 2001-2002). Dwukrotnie (1993, 1994) miesięcznik „Theater Heute” przyznał jej tytuł Młodej Dramatopisarki Roku. Otrzymała wiele prestiżowych nagród, m. in. Mühlheimer Dramatikerpreis (1998),Else Lasker-Schüler-Dramatikerpreis za całokształt twórczości (2005) oraz Bertolt Brecht Preis (2006). W Polsce jej twórczość teatralna znana jest przede wszystkim dzięki inscenizacjom Pawła Miśkiewicz, który wystawił Przypadek Klary w Teatrze Polskim we Wrocławiu (2001) oraz Niewinę w Starym Teatrze w Krakowie (2004). Oba dramaty ukazały się także drukiem na łamach „Dialogu”: Przypadek Klary w przekładzie Jacka St. Burasa (2001, nr 8) oraz Niewina w przekładzie Doroty Sajewskiej (2004, nr 2-3).