Nobara Nonaka

Pewnego popołudnia wybrałam się do empiku w poszukiwaniu czegoś ciekawego do poczytania. Przejrzałam książki młodzieżowe, fantasy, thrillery i wszystko inne co mnie interesowało. Nie znalazłam niczego dla siebie, więc na koniec podreptałam do regału z komiksami. Wcześniej prawie nigdy tam nie zaglądałam. Przeglądając tomiki komiksów (wtedy jeszcze nie miałam pojęcia, jak naprawdę się nazywają i... dlaczego, cholera, czyta się je od tyłu?) odnalazłam "Pamiętnik Kociłapki" (niestety nie pierwszy, a drugi tom) i przejrzałam kilka stron. Jako, że bardzo spodobał mi się pomysł pokazania życia codziennego pani i jej kota, powędrowałam do kasy i tak właśnie nabyłam swoją pierwszą w życiu mangę. Komiks jest raczej skierowany do młodszych czytelników. Cała 'fabuła' opiera się na krótkich historyjkach ukazujących sceny z życia pewnej japońskiej rodziny (a konkretniej Japonki i jej kilku kotów). Czasami jest zabawnie, historyjki są krótkie, ale wciągają i bawią. No i można milutko spędzić czas. Manga jest niezwykle spokojna. Nie ma w niej żadnych zwrotów akcji, krwi, zombie, wielkich piersi i różnych innych dodatków (jak to bywa w wielu komiksach japońskich). To po prostu komiks o kotach. Ale nie tylko dla miłośników tych puchatych stworzonek. Polecam ją każdemu, kto chce się zrelaksować i przeczytać coś naprawdę lekkiego i przyjemnego.