Marc Cerasini

Od dłuższego czasu zaobserwowałem u siebie pewien paradoks. Nie za bardzo przepadam za boksem jako takim. Nie oglądam walk ani w TV, ani tym bardziej na żywo. Nie śledzę poczynań zawodników na portalach internetowych, czy też w innych środkach masowego przekazu. Wbrew temu wszystkiemu uwielbiam historie inspirowane tą dyscypliną sportu. Nieważne czy to książka, czy film, fabuły związane z pięściarstwem prawie zawsze mnie ponoszą, w pozytywnym tego słowa znaczeniu. W przypadku "Człowieka ringu" było podobnie. W niewytłumaczalny sposób pominąłem nie pierwszej już młodości film, zaczynając przygodę z Braddockiem od książki. A ta naprawdę mi się podobała. Obrazowa, konkretna i przyjemna w odbiorze. Przyznam, że mając w świadomości, że powstała ona na podstawie scenariusza spodziewałem się dużo gorszej pozycji. Film obejrzałem dopiero po lekturze, więc mogłem bez "naleciałości" wyobrażać sobie poszczególne perypetie głównych bohaterów i przyznam, że dobrze się stało. Moim zdaniem (nie umniejszając świetnemu obrazowi) okres kryzysu i ubóstwa, który dotknął rodzinę pięściarza był w powieści przedstawiony w sposób bardziej dramatyczny niż w filmie. Ja przynajmniej tak to odebrałem, cierpiąc razem z Mae, Jimem i ich dzieciakami. Podobnie same walki - opisane naprawdę nieźle - wywołały u mnie dreszczyk emocji (można było poczuć przy nich krew i pot przelany na ringu). Poza tym sama historia - absolutnie godna uwagi. Abstrahując od sportowego aspektu, Braddock powinien stanowić wzór do naśladowania, jako ojciec, mąż i przyjaciel. Rzadko kiedy mamy do czynienia z postaciami, co do których nie ma wątpliwości po której stronie barykady się znajdują: dobra, czy zła. Tu mamy do czynienia wyłącznie z przyzwoitym człowiekiem. Co więcej, większość bohaterów tej powieści pokazanych zostało w pozytywnym świetle. Dotyczy to nawet ringowych przeciwników głównego bohatera i wychodzi to na dobre opowiedzianej historii. Pozycja ta (zarówno książka, jak i film) propagują pozytywne wzorce i chwałą im za to. W świecie gdzie dominuje przemoc i wszechobecna brutalność zawsze warto zwracać uwagę na dobre, pozytywne zachowania. Kto wie czy akurat z tej historii nie będzie czerpał młody adept boksu, ale i nie tylko? Nie ma więc na co czekać. Gong - ding! ding! I siadamy do lektury.