Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ada jest chora na nieuleczalną chorobę. Ale wychodzi z założenia, że to ciało choruje a nie głowa. Jest żoną wspaniałego Jaśka, matką Patryka i Kamy, przyjaciółką, pracuje, po prostu nie poddaje się. Zwłaszcza, że we wszystkim wspierają ją mąż i najbliżsi. Rodzina jest dla niej najważniejsza, bo jest jej opoką, bezpiecznym miejscem, w którym może się schować kiedy organizm odmawia współpracy. Szuka sobie zajęć aby nie myśleć, nie popaść w rozpacz. A to joga, a to medycyna niekonwencjonalna. Postanawia również poszukać informacji na temat ojca oraz jego rodziny. Bo Ada wychowywała się bez ojca. Chce dowiedzieć się jakie choroby były w jego rodzinie i co ona po nich w genach odziedziczyła. Przy okazji odkrywa tajemnice a raczej kłamstwa, które przez lata na temat ojca powtarzała mama. Dlaczego? Tego dowie się po latach. Można powiedzieć w skrócie - szukała chorób a znalazła prawdę. Kiedy dowiadujemy się o chorobie budujemy skorupę wokół siebie, zamykamy się w niej, cierpimy i wszystkich obwiniamy, że nas nie rozumieją, Ta skorupa odgradza nas od życia. Stajemy się "martwi" a tak nie powinno być, trzeba żyć do końca, jakby jutra miało nie być. Nie poddawać się. Walczyć ze swoimi słabościami, bólem na przekór wszystkiemu i wszystkim, ze stereotypem, że jeżeli jesteś chory na nieuleczalną chorobę to masz się położyć w łóżku, leżeć i czekać. Tylko na co? Ada pokazuje nam, aby przede wszystkim nie myśleć o chorobie, oswoić się z nią i nie pozwolić aby zdominowała nas, nasze życie, życie naszych najbliższych, aby nas pokonała. Trzeba młotkiem rozbić tą skorupę, którą jest choroba. „Bo wszystko to jest w naszych głowach” - jak mówi mój mąż i coś w tym jest. POLECAM!!! Książkę przeczytałam dzięki Book Tourowi zorganizowanemu przez Czytam dla przyjemności.