Dwójka bardzo poranionych ludzi, którzy spotykają się by walczyć, a potem kochać. Niby banalnie i mocno wydawałoby się oklepane, ale jak widać można nawet temat znany potraktować na tyle interesująco, że można zatrzymać się dopiero na ostatniej stronie.
Matthew, zdradzony przez żonę, najbliższego przyjaciela, rodzinę, z dzieckiem, które widziało za dużo. Finnea, porzucona przez matkę, wychowana w Afryce, oszukana w przeddzień ślubu, z poczuciem winy z powodu tragicznej śmierci córki. Oboje zagubieni i osamotnieni. A obok nich dziecko ze swoim bagażem bólu.
Wzruszająca opowieść o poranionych ludziach i próbie naprawienia własnego i cudzego życia oraz próbach nie naprawiania wszystkiego.
Miłość zwycięża i wszystko kończy się dobrze, ku radości całej trójki i czytelnika oczywiście.
Bardzo podobał mi się motyw przeplatania fabuły kartkami z pamiętnika. Z pamiętnika mężczyzny. Cudnie wypełniał luki, ale i wiele mówi, bo już sam bohater nie za bardzo. A zakończenie z pamiętnikiem w tle, bardzo, bardzo romansowe i bardzo, bardzo na miejscu. Retrospekcje umiejętnie i ciekawie wpisane w całość. Pewnie znacznie lepiej oddają sytuacje niż sucha opowieść zasłyszana od przyjacielskiej starszej cioteczki.
Nie byłabym sobą gdybym nie powiedziała, że momentami było deczko za dużo szarpaniny emocjonalnej. Że jako czytelnik miałam ochotę wejść do książki i potrząsnąć bohaterami. Że czasami gubiłam się i nie do końca wiedziałam o co im chodzi. Niekiedy historia sprawiała wrażenie poszarpanej emocjonalnie, zabrakło trochę uładzenia. Ale to tez nadało całości swoisty urok.

Dwójka bardzo poranionych ludzi, którzy spotykają się by walczyć, a potem kochać. Niby banalnie i mocno wydawałoby się oklepane, ale jak widać można nawet temat znany potraktować na tyle interesująco, że można zatrzymać się dopiero na ostatniej stronie.
Matthew, zdradzony przez żonę, najbliższego przyjaciela, rodzinę, z dzieckiem, które widziało za dużo. Finnea, porzucona...