„Jestem szczęśliwa, jestem dzieckiem szczęścia, ale nie wolno myśleć, że tak będzie zawsze, trzeba się starać, pomagać szczęściu”. I taka właśnie jest Autorka. Obdarzona talentem, dzięki zaangażowaniu i wytężonej pracy osiągająca kolejne sukcesy. A to, że czasami nieco sarkastyczna i dość konkretna…, to chyba raczej wynik życiowego doświadczenia a nie jakaś maniera. Jest też kobietą niezwykle ekspresyjną, emocjonalną. Nic więc dziwnego, że w jednym z felietonów zamieszczonych w tym tomie napisała: „ilu ludzi nie jest zdolnych do łez (…) jacy są przez to nieszczęśliwi i ubodzy, często o tym nie wiedząc”. Do atutów tego zbioru należy zaliczyć: lekkie pióro Pani Krystyny, zwięzłą formę, trafność spostrzeżeń, umiejętność pisania w ciekawych o prozie życia codziennego. Bez zadęcia, napuszenia czy literackiego ekshibicjonizmu. Autorka zwykłym przedmiotom, prostym czynnościom, nieistotnym dla innych zdarzeniom potrafi nadać znaczenie i sens.

„Jestem szczęśliwa, jestem dzieckiem szczęścia, ale nie wolno myśleć, że tak będzie zawsze, trzeba się starać, pomagać szczęściu”. I taka właśnie jest Autorka. Obdarzona talentem, dzięki zaangażowaniu i wytężonej pracy osiągająca kolejne sukcesy. A to, że czasami nieco sarkastyczna i dość konkretna…, to chyba raczej wynik życiowego doświadczenia a nie jakaś maniera. Jest...