Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dalsze losy Takeo i Kaede - dwójki wspaniałych bohaterów. Połknęłam tę część naprawdę szybko. Język pani Hearn w dalszym ciągu utrzymuje poziom i pozwala płynąć z nurtem powieści, ani na chwilę nie nudząc. Przygody bohaterów również mi się podobały, zabrakło jednak czegoś, co dało się znaleźć w poprzedniej części. Akcja zdawała się jedynie zapowiadać coś wielkiego, co może zdarzyć się w kolejnej książce. Mogłam jednak skupić się na innych szczegółach. Tym, co najbardziej utkwiło mi w pamięci, był podziw dla Kaede za jej siłę i wytrwałość w poznawaniu świata i życia. Przemiana bohaterów jest tym, co uwielbiam śledzić w powieściach, więc pod tym względem autorka zadowoliła moje wybiórcze upodobania. Takeo, przyznam się bez bicia, poświeciłam nieco mniej uwagi, chociaż jego losy także nie są mi obojętne. Podobała mi się nieprzewidywalność fabuły, mimo krótkich fragmentów, gdzie wiedziałam, co się stanie, większość trzymała mnie w szachu. Koneksje pomiędzy bohaterami, nowe tajemnice wypełzające na światło dzienne - wspaniałe detale, które cieszą umysł i zmuszają do prób zgadywania kolejnych, zanim autorka je przed nami odkryje. Bogate opisy dobrze ukazują świat przedstawiony. Można by rzec, czytając, zupełnie utonęłam w scenerii historii, śledząc losy bohaterów jakbym rzeczywiście tam z nimi była.

Dalsze losy Takeo i Kaede - dwójki wspaniałych bohaterów. Połknęłam tę część naprawdę szybko. Język pani Hearn w dalszym ciągu utrzymuje poziom i pozwala płynąć z nurtem powieści, ani na chwilę nie nudząc. Przygody bohaterów również mi się podobały, zabrakło jednak czegoś, co dało się znaleźć w poprzedniej części. Akcja zdawała się jedynie zapowiadać coś wielkiego, co może...

Wyciągnęłam swoją rękę po tę pozycję, bo od dawna chciałam się przyjrzeć twórczości Philipa K. Dicka. Zastanawiałam się, czy rzeczywiście znajdę w niej to "coś" - w tym wypadku bodziec do pewnych przemyśleń na temat bycia człowiekiem. Może minęło za mało czasu, może powinnam przeczytać ją jeszcze raz, jednak mam mieszane uczucia.
Jeśli chodzi o zawartość fabularną, podobał mi się pomysł tropienia androidów. Postacie były różne i miały sporo osobistych dylematów, dzięki czemu nie miało się wrażenia "jednowymiarowości". Każdy z bohaterów zaskarbił sobie odrobinę moich uczuć, często było mi ich żal (zwłaszcza pana Isidore'a), czasami podśmiewałam się pod nosem. Świat, który wykreował autor był okrutny i bezwzględny, zdecydowanie nie chciałabym w takim żyć. Fałsz był wszędzie, aż nawet nie byłam pewna, co było rzeczywistością, a co nie. Pod tym względem pan Dick poradził sobie bardzo dobrze. Pozwalało to dokonywać niespodziewanych zwrotów akcji. Napięcie istniało tam, gdzie się go nie spodziewałam, brakowało go tam, gdzie powinno być - może to i dobrze, bo autor znów mnie zaskakiwał.
Jedną z wad natomiast było właśnie za duże poplątanie. Zdarzało mi się pogubić w opisach. Poza tym nie dostrzegam poważniejszych problemów z odbiorem.
Podsumowując, książka jest bardzo dobra i dostarcza czytelnikowi sporo powodów do autorefleksji. Jednak być może przez ponurą wizję świata i natłok negatywnych emocji bohaterów, odbiór książki jest dość trudny. Mimo to polecam.

Wyciągnęłam swoją rękę po tę pozycję, bo od dawna chciałam się przyjrzeć twórczości Philipa K. Dicka. Zastanawiałam się, czy rzeczywiście znajdę w niej to "coś" - w tym wypadku bodziec do pewnych przemyśleń na temat bycia człowiekiem. Może minęło za mało czasu, może powinnam przeczytać ją jeszcze raz, jednak mam mieszane uczucia.
Jeśli chodzi o zawartość fabularną, podobał...

Nie pierwszy raz chwyciłam w dłoń powieść owej autorki, a po nieudanym początku z inną książką, spodziewałam się trudności w czytaniu i tutaj. Na szczęście bardzo mile się zaskoczyłam. Urzekły mnie barwne opisy, które mają w zwyczaju mnie usypiać, ale tym razem tylko podsycały moją ciekawość stworzonego świata. Autorka z gracją opowiada o przygodach Takeo i Kaede, których bardzo polubiłam i cieszyłam się oraz smuciłam razem z nimi. Akcja, choć z pozoru spokojna, niespodziewanie skręcała z wcześniej obranego kursu tak, że nie sposób było od początku przewidzieć zakończenie. Nieczęsto zdarza mi się natrafić na opowieść, która w takim stopniu ujmie moje wybredne gusta. Tym bardziej się cieszę, że historia została umieszczona w bardzo podobnym japońskim realiach. Polecam nie tylko miłośnikom kultury azjatyckiej, ale i innym osobom chcącym się odprężyć przy wspaniałej lekturze.

Nie pierwszy raz chwyciłam w dłoń powieść owej autorki, a po nieudanym początku z inną książką, spodziewałam się trudności w czytaniu i tutaj. Na szczęście bardzo mile się zaskoczyłam. Urzekły mnie barwne opisy, które mają w zwyczaju mnie usypiać, ale tym razem tylko podsycały moją ciekawość stworzonego świata. Autorka z gracją opowiada o przygodach Takeo i Kaede, których...