Nie. Nie. Nie.
Nie wiem, skąd dobre opinie. Tyle niespójności jest w tych tekstach, że ciężko się czyta. Nawet te niezbyt długie historie. Kupiłam licząc na kilka przyjemnych wieczorów i bardzo się rozczarowałam. Książka nie zachwyciła, ani mnie, ani córki. Na plus jedynie ilustracje i to one powstrzymały mnie przed ocenieniem na 1. Szkoda, że na stronie jest tak mało światła i przez to ilustracje nie przyciągają uwagi tak, jak na to zasługują. Choć to akurat ani wina autora, ani rysownika jedynie wydawnictwa, że nie wykorzystała jedynego atutu książki

Nie. Nie. Nie.
Nie wiem, skąd dobre opinie. Tyle niespójności jest w tych tekstach, że ciężko się czyta. Nawet te niezbyt długie historie. Kupiłam licząc na kilka przyjemnych wieczorów i bardzo się rozczarowałam. Książka nie zachwyciła, ani mnie, ani córki. Na plus jedynie ilustracje i to one powstrzymały mnie przed ocenieniem na 1. Szkoda, że na stronie jest tak mało...

Ewa Mirkowska zabiera małych czytelników w świat ich zmartwień, dylematów, radości, marzeń i dzięki zwierzęcym bohaterom pokazuje, że każdy jest potrzebny i wyjątkowy taki, jakim właśnie jest. Z małą słoniczką dowiemy się, że warto doceniać to kim się jest, a próby wcielania się w kogoś innego mogą skończyć się źle. Mała słoniczka przemieniona na własne życzenie w syrenkę pragnie bawić się z syrenkami i innymi słoniami, ale dla jednych i drugich jest złą towarzyszką zabaw: przez trąbę i wagę nie śpiewa i nie porusza się z taką gracją jak inne syrenki, a przez olbrzymi rybi ogon nie może bawić się ze słoniami.
Dzieci poznają również niezwykłą krówkę, która przez cały dzień śpi, nie ma apetytu. Po pewnym czasie wychodzi na jaw jej tajemnica: jest świetną piosenkarką podczas nocnych tańców zwierząt.
Bardzo piękną opowieścią jest historia o małej kokoszce, którą dorodne kury wyśmiewają. One jednak stają się łupem lisa, na którego mała kokoszka znajduje sposób i namawia wszystkie kury do współpracy. Wówczas jej koleżanki odkrywają, że może i jest mała, ale serce i rozum posiada olbrzymi.
Czytelnikom wstydzącym się swoich aparatów zębowych polecam historię o małym świstaku Karolinie, która po wielu miesiącach zakłopotania może cieszyć się najpiękniejszym uśmiechem w całej szkole.
„52 historie o zwierzętach” Ewy Mirkowskiej to interesujący zbiór opowiadań dla dzieci. Jedne są dłuższe, inne ukazują tylko małą scenkę z życia. Z każdego dowiemy się wielu prawd o życiu: dlaczego warto uczyć się obowiązków, jak bardzo jesteśmy niezwykli, że przyjaźń jest cenna, a każdy potrzebny, że odmienność nie może być pretekstem do wyśmiewania itd.
Śliskie strony, solidna oprawa i piękne ilustracje przyciągną przedszkolaków oraz uczniów pierwszych klas szkoły podstawowej. Niedługie utwory sprawią, że dzieci nie będą się nudziły podczas stawiania pierwszych kroków w nauce czytania.

Ewa Mirkowska zabiera małych czytelników w świat ich zmartwień, dylematów, radości, marzeń i dzięki zwierzęcym bohaterom pokazuje, że każdy jest potrzebny i wyjątkowy taki, jakim właśnie jest. Z małą słoniczką dowiemy się, że warto doceniać to kim się jest, a próby wcielania się w kogoś innego mogą skończyć się źle. Mała słoniczka przemieniona na własne życzenie w syrenkę...

Uwielbiamy z dziećmi czytać historyjki o zwierzętach dlatego wciąż sięgamy po kolejne tego typu tytuły. Moją uwagę zwróciła niedawno piękna okładka książki Ewy Mirkowskiej pt. „52 historie o zwierzętach” i od razu wiedziałam, że jest to coś w sam raz dla nas. Swoją drogą twórczość pisarki miałam już okazję poznać czytając przezabawną serię książeczek z Garfieldem w roli głównej. Spodobał mi się wówczas styl autorki, prosty i wciągający język a zarazem swoboda z jaką opowiadała swoje historie.

Prezentowana dziś książka to, jak wskazuje tytuł, zbiór aż 52 opowieści o zwierzętach. Są one różnej długości a każda bez wyjątku pomaga maluchom zrozumieć otaczający je świat, rozwiązywać dziecięce problemy, uczy wartości moralnych i bawi. Wszystko to autorka przekazała w ciekawy sposób za pomocą prostych i ciepłych opowieści. Właściwie nie potrafię wskazać, która z nich spodobała nam się najbardziej gdyż zdecydowana większość jest na bardzo wysokim poziomie. Ponadto sięgając po takie historyjki dzieci mają okazję poznać najróżniejsze gatunki zwierząt a w tym wypadku tekst pięknie uzupełniają ich barwne ilustracje. Dzięki książce maluchy poznają sylwetki takich zwierzaków jak myszka Gryzelda, krówka Zuzia, koziołek Rożek, prosiaczek Bolcio, jaskółka Cecylia, niedźwiedź Nao, kotek Mruczuś, kurka Pucylia, łasica Iwona, świstak Telimena …

Jak widać na młodego czytelnika czeka tu mnóstwo przygód, wrażeń ale też i wiedzy jaką obdarują go bohaterowie wszystkich bajek. Zwierzaki uczą akceptacji, szacunku do innych i odpowiedzialności za własne postępowanie.
Wszystkie opowieści wchodzące w skład tego uroczego zbioru są zrozumiałe, ciekawe i zupełnie pozbawione agresji. Na pewno potrafią wciągnąć dzieci i przenieś je w zupełnie inny świat, cudowny świat wyobraźni. Tak właśnie odebrały je moje maluchy. Wszystkie bajki sprawdziły się też jako wieczorne usypiani, jednak nie dlatego, że są nudne, wręcz przeciwnie. Zachęcają dzieci do zamknięcia oczek i otwierają bramę fantazji.
Zważając na fantastyczne ilustracje oraz solidne wydanie wiem już dziś, że książka ta pozostanie z nami na długo uprzyjemniając każdą wolną chwilkę.
Polecam, bo warto ;)

http://testowanieartdzieciece.blogspot.com/

Uwielbiamy z dziećmi czytać historyjki o zwierzętach dlatego wciąż sięgamy po kolejne tego typu tytuły. Moją uwagę zwróciła niedawno piękna okładka książki Ewy Mirkowskiej pt. „52 historie o zwierzętach” i od razu wiedziałam, że jest to coś w sam raz dla nas. Swoją drogą twórczość pisarki miałam już okazję poznać czytając przezabawną serię książeczek z Garfieldem w roli...

Gdy wybierałam lekturę ,,52 historii o zwierzętach" nie miałam pojęcia, że znajdę tam 18 bajek, które poznałam już w książeczce ,,Opowieści o zwierzętach". Myślę, że jest to dobrym rozwiązaniem, gdyż czytelnicy sami mogą wybrać, który zbiór chcą mieć w swojej biblioteczce. Moim zdaniem jedna z tych dwóch pozycji w zupełności sam wystarczy.

Ilustracje są barwne, pastelowe, mi osobiście się bardzo podobają. Styl pisarki jest prosty i nieskomplikowany, a pod osłoną zwierząt możemy poznać wartości i zasady panujące w świecie, który nas otacza. Podoba mi się, że Ewa Mirkowska w tam zręczny sposób w dość obszernej książeczce ukazała tak wiele wartości.

Oprócz historyjek, o których wspomniałam w ,,Opowieściach o zwierzętach", w tej publikacji spodobało mi się jeszcze dodatkowo kilka innych. Na uwagę zasługuje ta o wilku, który przeprowadził się w okolicę, gdzie jeszcze nigdy nie było tego gatunku zwierząt. Wierzył, że dzięki temu, ze jest tam nieznanym stworzeniem, będzie mógł jeść do syta. Podsłuchała go jednak inna istota i tym sposobem zaczęła się plotka. Przykład ten doskonale ukazuje, jak z niewinnie usłyszanych słów może powstać coś zupełnie odmiennego. Inną opowieścią, która mi się spodobała jest ta o myszce, która wbrew wszystkiego chciała latać. Zbudowała swój latawiec i...niemal rozbiła się o ziemię. Ta anegdota ukazuje, że czasem dobrze jest poprosić kogoś o pomoc, gdy wiemy, że możemy otrzymać od niego pomocną dłoń.

Wszystkie 52 historie są ciekawe, nie nużą. Znajdują się tutaj historyjki zarówno na kilka stron, jak i na pół strony. Podoba mi się, że są one różnej długości, gdyż te krótsze mogą czytać całkiem małe dzieci. Dzięki tego typu książkom oprócz wartości moralnych, które ze sobą niosą, możemy także poznać różne gatunki zwierząt. Nie sposób widzieć na żywo niektóre z nich, a dzięki tego typu publikacjom możemy także obyć nasze dziecko ze światem zwierząt.

,,52 historie o zwierzętach" to lektura, z którą spędziłam czas z przyjemnością. Od kilku lat zauważam, że większość książek zawiera określone przesłanie, co bardzo cieszy. Zaszczepiając w młodym czytelniku miłość do książek możemy także nauczyć go wielu wartości potrzebnych w życiu.

Moja ocena: 5/6

Gdy wybierałam lekturę ,,52 historii o zwierzętach" nie miałam pojęcia, że znajdę tam 18 bajek, które poznałam już w książeczce ,,Opowieści o zwierzętach". Myślę, że jest to dobrym rozwiązaniem, gdyż czytelnicy sami mogą wybrać, który zbiór chcą mieć w swojej biblioteczce. Moim zdaniem jedna z tych dwóch pozycji w zupełności sam wystarczy.

Ilustracje są barwne, pastelowe,...

http://mama-filipka.blogspot.com/2016/04/52-historie-o-zwierzetach.html

http://mama-filipka.blogspot.com/2016/04/52-historie-o-zwierzetach.html