Proszę państwa do gazu

To jest po prostu straszne...

To jest po prostu straszne...

Pokaż mimo to

Choć krótkie, to zmusza do myślenia.

Choć krótkie, to zmusza do myślenia.

Pokaż mimo to

Aż nieprzyzwoicie łatwo czyta się to niełatwe opowiadanie.
Świadectwo – wstrząsające i potrzebne. Napisane dziwnie lekko, a zostawiające jakiś niezmazywalny ślad na świadomości.
Najbardziej poruszył mnie widok tej jasnowłosej dziewczyny, który żywo i mocno prawdziwie ukształtował się w mojej wyobraźni. Jej akceptacja tego, co miało się wydarzyć, to dla mnie pokaz odwagi – dziwnej, a jednak jedynej jaka miała szansę zaistnieć w tak druzgocących okolicznościach… Autor bardzo trafnie oddał to, że człowiek i do takiego świata potrafi się przyzwyczaić albo chociaż udawać, że przyzwyczajonym jest; wszak nawet czytelnik, jakby był czymś zaczarowany, gładko mija słowa o trupach i okrucieństwie, by dopiero po jakimś czasie zorientować się o ogromie zebranej goryczy. Arcydzieło.

Aż nieprzyzwoicie łatwo czyta się to niełatwe opowiadanie.
Świadectwo – wstrząsające i potrzebne. Napisane dziwnie lekko, a zostawiające jakiś niezmazywalny ślad na świadomości.
Najbardziej poruszył mnie widok tej jasnowłosej dziewczyny, który żywo i mocno prawdziwie ukształtował się w mojej wyobraźni. Jej akceptacja tego, co miało się wydarzyć, to dla mnie pokaz odwagi –...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

'Proszę państwa do gazu' to dość chaotyczny, ale wstrząsający opis życia w obozie Birkenau w wielu jego wymiarach, gdzie więźniowie różnych narodowości łączą te same zmartwienia pośród brutalnej rzeczywistości, którą sprezentowali im inni ludzie. Czytając o iście spartańskich warunkach jakie tam panowały żal chwycił mnie za serce i musiałem odłożyć tę historię na bok, by wrócić gdy już ochłonę. Ludzi świadomych swojej przyszłości trzyma już przy życiu tylko instynkt przetrwania, który wzbudza ogromną żałość, ale też wstręt. Wstręt do tego co się tam musiało dziać żeby doprowadzić do czegoś takiego. To niewyobrażalne do czego musi dojść by obedrzeć ludzi całkowicie z tego co ich nimi czyni. Jest to historia o czymś co nigdy nie powinno mieć miejsca. Tutaj brak człowieczeństwa nie oznacza bycia dobrym lub złym. Jest to dużo bardziej skomplikowane. Ludzie obdarci z fasady moralnej stworzyli świat, w którym przetrwają najgorsi z najgorszych. Nie da się sądzić tych ludzi, bo są tutaj tylko ofiarami.

'Proszę państwa do gazu' to dość chaotyczny, ale wstrząsający opis życia w obozie Birkenau w wielu jego wymiarach, gdzie więźniowie różnych narodowości łączą te same zmartwienia pośród brutalnej rzeczywistości, którą sprezentowali im inni ludzie. Czytając o iście spartańskich warunkach jakie tam panowały żal chwycił mnie za serce i musiałem odłożyć tę historię na bok, by...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pamiętam, że była to moja lektura w liceum. Wtedy opowiadanie wydawało mi się zbyt chaotyczne. Kilka lat później, kiedy już bardziej rozeznałam się w tej tematyce, książka wywiera ogromne wrażenie. Chaotyczność niektórych fragmentów jest spowodowana niewątpliwym piętnem na psychice autora. Opowiadanie krótkie, ale niezwykle gorzkie. Ukazuje, jaka tragedia rozgrywała się za murami obozów koncentracyjnych.

Pamiętam, że była to moja lektura w liceum. Wtedy opowiadanie wydawało mi się zbyt chaotyczne. Kilka lat później, kiedy już bardziej rozeznałam się w tej tematyce, książka wywiera ogromne wrażenie. Chaotyczność niektórych fragmentów jest spowodowana niewątpliwym piętnem na psychice autora. Opowiadanie krótkie, ale niezwykle gorzkie. Ukazuje, jaka tragedia rozgrywała się za...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mimo, że krótkie, to wstrząsające opisy i przytłaczająca myśl, że to wszystko zdarzyło się naprawdę sprawia, że na pewno zapamiętam tą książkę. Uważam, że jest jedną z tych, co trzeba przeczytać, choć raz, by wiedzieć co się działo w przeszłości

Mimo, że krótkie, to wstrząsające opisy i przytłaczająca myśl, że to wszystko zdarzyło się naprawdę sprawia, że na pewno zapamiętam tą książkę. Uważam, że jest jedną z tych, co trzeba przeczytać, choć raz, by wiedzieć co się działo w przeszłości

Pokaż mimo to

jak mówić, gdy nie można...
jak mówić, gdy nie wolno...
jak mówić, gdy nie można, nie wolno, a koniecznie
trzeba

właśnie tak

jak mówić, gdy nie można...
jak mówić, gdy nie wolno...
jak mówić, gdy nie można, nie wolno, a koniecznie
trzeba

właśnie tak

Pokaż mimo to

Krótka książka wywołująca ogromne emocje. Po przeczytaniu długo jeszcze nie można o niej zapomnieć, każde głębsze zastanowienie się nad nią wywołuje u mnie płacz. Nie jest łatwa. Czytałam ją na głos mojej babci, obie płakałyśmy, a chwilami nie byłam wstanie kontynuować czytania lektury.

Krótka książka wywołująca ogromne emocje. Po przeczytaniu długo jeszcze nie można o niej zapomnieć, każde głębsze zastanowienie się nad nią wywołuje u mnie płacz. Nie jest łatwa. Czytałam ją na głos mojej babci, obie płakałyśmy, a chwilami nie byłam wstanie kontynuować czytania lektury.

Pokaż mimo to

Książka, która nie pozwala o sobie zapomnieć. Wywołuje skrajne emocja. Skłania do głębokiej refleksji. Trudna i mało przyjemna lektura, ale jedna z tych, po którą powinien sięgnąć każdy.

Książka, która nie pozwala o sobie zapomnieć. Wywołuje skrajne emocja. Skłania do głębokiej refleksji. Trudna i mało przyjemna lektura, ale jedna z tych, po którą powinien sięgnąć każdy.

Pokaż mimo to

Króciutkie opowiadanie obok którego nie da się przejść obojętnie. Najsłynniejsze z opowiadań Borowskiego, zaliczających się z kolei do najważniejszych obrazów II wojny światowej. Jak na marne kilka stron wywiera gigantyczny wpływ, stanowi opis świata, który z ludzi, wszystkich znajdujących się pod jego wpływem, zarówno SS-manów jak i więźniów, wyciska ostatnie krztyny człowieczeństwa. Pokazuje ludzi w obliczu niewyobrażalnego odczłowieczenia, jest świadectwem największej zbrodni w historii ludzkości. Jeden opis, niezbyt rozbudowany, kilka godzin z obozowego życia.

Przeczytać zdecydowanie warto.

Króciutkie opowiadanie obok którego nie da się przejść obojętnie. Najsłynniejsze z opowiadań Borowskiego, zaliczających się z kolei do najważniejszych obrazów II wojny światowej. Jak na marne kilka stron wywiera gigantyczny wpływ, stanowi opis świata, który z ludzi, wszystkich znajdujących się pod jego wpływem, zarówno SS-manów jak i więźniów, wyciska ostatnie krztyny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to