Szału nie ma. Wprowadzenie, do tematyki, czyli dla kompletnie nieoświeconych.

Szału nie ma. Wprowadzenie, do tematyki, czyli dla kompletnie nieoświeconych.

Dobre (utrzymane w popularnonaukowym tonie) wprowadzenie do zarysowanego w tytule książki zagadnienia.

Dobre (utrzymane w popularnonaukowym tonie) wprowadzenie do zarysowanego w tytule książki zagadnienia.

książka dobra dla osoby, która nie ma pojęcia o zagadnieniach poruszanych w książce, zwłaszcza tych, które zajmują się / chcą dowiedzieć o konkretnej kulturze. jak każda książka "o wszystkim": wyszło trochę nijako. zapewne w roku, w którym wyszła była to bardzo dobra pozycja, otwierająca umysły na "inność", jednak dziś jest zdecydowanie przestarzała. informacje baaardzo ogólne, zdawkowe, słownictwo przestarzałe, czasem dosłownie po kilka zdań na wybrany krąg kulturowy. mam ogromny niedosyt i wiele zastrzeżeń. uproszczenia, tendencje, czasem popadanie w stereotypy (mimo wszystko). jeśli ktoś zna daną kulturę - książka ta to dla niego za mało, jeśli nie zna - książka i tak mu za wiele nie pomoże..

książka dobra dla osoby, która nie ma pojęcia o zagadnieniach poruszanych w książce, zwłaszcza tych, które zajmują się / chcą dowiedzieć o konkretnej kulturze. jak każda książka "o wszystkim": wyszło trochę nijako. zapewne w roku, w którym wyszła była to bardzo dobra pozycja, otwierająca umysły na "inność", jednak dziś jest zdecydowanie przestarzała. informacje baaardzo...

Przeczytana od dechy do dechy. Po takim dziele człowiek zaczął rozumieć, że to co było dla niego dewiacją może się okazać normą, np. kiedy znajdziemy się w innej części naszej planety. Dużo ciekawostek o seksie i jego podejściu przez różne kultury. Najciekawsze jak dla mnie to podejście Japońskich matek do płaczących dzieci...

Przeczytana od dechy do dechy. Po takim dziele człowiek zaczął rozumieć, że to co było dla niego dewiacją może się okazać normą, np. kiedy znajdziemy się w innej części naszej planety. Dużo ciekawostek o seksie i jego podejściu przez różne kultury. Najciekawsze jak dla mnie to podejście Japońskich matek do płaczących dzieci...

Książka jest przede wszystkim przestarzała.

Książka jest przede wszystkim przestarzała.

Ciekawa książka o... chyba przede wszystkim o tolerancji. Przynajmniej dla mnie: dobrze jest się przekonać, że to znane nam (z życia, z filmu, etc.) podejście do seksu, niekoniecznie wygląda tak samo w innych regionach świata.

Ciekawa książka o... chyba przede wszystkim o tolerancji. Przynajmniej dla mnie: dobrze jest się przekonać, że to znane nam (z życia, z filmu, etc.) podejście do seksu, niekoniecznie wygląda tak samo w innych regionach świata.

Jedna z niewielu oryginalniejszych i wartościowszych pozycji w bibliografii autora.

Jedna z niewielu oryginalniejszych i wartościowszych pozycji w bibliografii autora.

Podręcznik antropologii dla seksuologów, rzeczowy, ale dla antropologa ciut niewystarczający, neistety. Co nie oznacza, że cennych rzeczy w nim nie znalazłam.

Podręcznik antropologii dla seksuologów, rzeczowy, ale dla antropologa ciut niewystarczający, neistety. Co nie oznacza, że cennych rzeczy w nim nie znalazłam.

Niezwykle rzadko zdarza mnie się odłożyć niedoczytaną książkę, ale nie dałam rady, choć napisana jest lekko i prostym językiem. Tylu banialuczek, żeby ładniej niż bzdury brzmiało, dawno nie miałam w ręku - a może po prostu rozsądniej (do tej pory) dobierałam lektury. Jedynie dwie sprawy mogą usprawiedliwiać wybitnego intelektualistę jakim jest Lew-Starowicz. Właśnie - intelektualistę czy szołmena? Pierwsza i druga związane są z czasami wydania książki - druga połowa lat 80. Primo, w tym czasie (wydaje się) ta dziedzina nauki w Polsce była w powijakach. Secundo, wciąż jeszcze istniała cenzura treści. Inaczej nie mogę pojąć celu i sensu pisania tylko po to, żeby coś napisać.
Może warto byłoby poprawić tę książkę (wydać ponownie) lub usunąć z bibliotek, żeby sięgali po nią tylko ci, którzy posiadają już pewną wiedzę i ta książka może (i powinna wyłącznie) posłużyć im za ciekawostkę historyczną.

Niezwykle rzadko zdarza mnie się odłożyć niedoczytaną książkę, ale nie dałam rady, choć napisana jest lekko i prostym językiem. Tylu banialuczek, żeby ładniej niż bzdury brzmiało, dawno nie miałam w ręku - a może po prostu rozsądniej (do tej pory) dobierałam lektury. Jedynie dwie sprawy mogą usprawiedliwiać wybitnego intelektualistę jakim jest Lew-Starowicz. Właśnie -...