Świetna choć nieco zapomniana książka. Ojciec czytał mi to do snu kiedy byłem dzieckiem. Później sam sięgnąłem po lekturę.

Świetna choć nieco zapomniana książka. Ojciec czytał mi to do snu kiedy byłem dzieckiem. Później sam sięgnąłem po lekturę.

Od dziecka kochałam historię, lubiłam się jej uczyć… ale tak od momentu wynalezienia pisma i starożytnego Egiptu. Nie znosiłam lekcji o prehistorii, nudziły mnie i do tej pory boję się rekonstrukcji ludzi pierwotnych. Jednak w ostatnim czasie trochę zaczęło mnie ciągnąć do tej wczesnej historii ludzkości, całkowicie mi nieznanej, i w ten sposób sięgnęłam po ,,Walkę o ogień” (na podstawie której powstał znany film, ale ja jestem niesamowicie mało filmowa i jak coś oglądam, to jest święto).

Naoh, młodzieniec z jednego z plemion neandertalczyków, stara się o rękę Gamli, córki wodza. W tym celu wraz z kilkoma towarzyszami wyrusza na poszukiwanie ognia, który ma zapewnić plemieniu bezpieczeństwo.

Nie jest to historia z porywającą fabułą, składa się głównie z opisów polowań oraz dzikiej przyrody, ja chwilami nawet miałam skojarzenia z ,,W pustyni w puszczy”. Postacie też nie są specjalnie rozbudowane, właściwie lepiej poznajemy tylko Naoha, jego ukochana Gamla traktowana jest dość przedmiotowo (trudno powiedzieć, czy ma to jakieś uzasadnienie w realiach). Tym, co buduje ,,Walkę o ogień” jest klimat, który naprawdę pozwala sobie wyobrazić ten pierwotny, młody świat, pełen mamutów, plemion różnych rodzaju homo (chociaż szkoda, że nie ma jakichś przypisów, które by wyjaśniały, jakie gatunku autor opisywał). Zazwyczaj powieści historyczne oscylują wokół cywilizacji, więc czytanie o ludziach, którzy oswajają mamuty (świetny wątek),dopiero uczą się krzesać ogień i nie do końca jeszcze czują potrzebę poznawania własnego świata, jest bardzo oryginalne i odświeżające. Tę ,,pierwotność” widać też w sposobie pisania – bohaterowie mówią prostym językiem, postrzegają życie bardzo bezpośrednio, w ogóle mało tu dialogów i rozbudowanych emocji, tylko wszystko jest właśnie takie surowe… podstawowe. Autorzy stworzyli tak naprawdę całkowicie odmienną mentalność od naszej, ale jednocześnie wrzucili sporo mądrości na temat ludzkości, podziałów, nienawiści.

Mimo że ,,Walka o ogień” należy do literatury europejskiej, jest w niej pewna inność i obcość świata pierwotnego, która przyciąga i intryguje. To było bardzo ciekawe doświadczenie.

,, (...) ludzie należący do dwóch różnych hord bardziej się nienawidzili, niż Nosorożec nienawidzi Mamuta.”

Od dziecka kochałam historię, lubiłam się jej uczyć… ale tak od momentu wynalezienia pisma i starożytnego Egiptu. Nie znosiłam lekcji o prehistorii, nudziły mnie i do tej pory boję się rekonstrukcji ludzi pierwotnych. Jednak w ostatnim czasie trochę zaczęło mnie ciągnąć do tej wczesnej historii ludzkości, całkowicie mi nieznanej, i w ten sposób sięgnęłam po ,,Walkę o ogień”...

Grafomańska ramota, którą przeczytałem przypadkowo,znalazlem w bookcrossingu. Nie ma prawie nic wspólnego z filmem poza kilkoma wątkami, momentów zero jeżeli młodzież chce ją czytać pod tym kątem.

Grafomańska ramota, którą przeczytałem przypadkowo,znalazlem w bookcrossingu. Nie ma prawie nic wspólnego z filmem poza kilkoma wątkami, momentów zero jeżeli młodzież chce ją czytać pod tym kątem.

To książka, którą czytałam bardzo, bardzo dawno temu, która znajdowała się (a może nadal gdzieś jest?) w domu moich rodziców, a pochodziła jeszcze z okresu młodości mojego Taty. Pamiętam jej pożółkłe kartki, które przewracałam z wielką ostrożnością w obawie, aby ich nie uszkodzić; pamiętam emocje, jakie wywoływała we mnie ta powieść o życiu ludzi pierwotnych, grożących im niebezpieczeństwach, przeżywanych przygodach, uczuciach, a przede wszystkim ewolucji człowieka, który nauczył się korzystać z najważniejszego dobrodziejstwa natury - ognia. Prosty i przystępny język, urzekające opisy przyrody - to wszystko stanowiło ciekawą i wciągającą lekturę. Jej kontynuację stanowiła książka pt. "Kot olbrzymi", którą też pochłonęłam z ogromną przyjemnością.

To książka, którą czytałam bardzo, bardzo dawno temu, która znajdowała się (a może nadal gdzieś jest?) w domu moich rodziców, a pochodziła jeszcze z okresu młodości mojego Taty. Pamiętam jej pożółkłe kartki, które przewracałam z wielką ostrożnością w obawie, aby ich nie uszkodzić; pamiętam emocje, jakie wywoływała we mnie ta powieść o życiu ludzi pierwotnych, grożących im...

Wspaniała książka, przenosząca czytelnika w czasy prehistoryczne, gdzie żyły nieliczne plemiona ludzi pierwotnych, próbujące przeżyć w świecie, gdzie królowały dzikie zwierzęta a natura nie była łaskawa.
Wędrujemy wraz z trójką młodych ludzi pierwotnych, którzy wyruszają na wyprawę "po ogień" który stracili w czasie walki z innym plemieniem. Podróżując spotykają groźne prehistoryczne zwierzęta, wielkie mamuty oraz dzikie plemiona, nie zawsze są pokojowo nastawione (zjadacze ludzi). By zdobyć upragniony ogień, wiele razy ocierają się o śmierć i muszą walczyć o życie.

Wspaniała książka, przenosząca czytelnika w czasy prehistoryczne, gdzie żyły nieliczne plemiona ludzi pierwotnych, próbujące przeżyć w świecie, gdzie królowały dzikie zwierzęta a natura nie była łaskawa.
Wędrujemy wraz z trójką młodych ludzi pierwotnych, którzy wyruszają na wyprawę "po ogień" który stracili w czasie walki z innym plemieniem. Podróżując spotykają groźne...

Osobiste 10 przemyśleń na temat tej książki:
1. Historia o ludziach pierwotnych.
2. Tak bardzo się nie zmieniliśmy, jeśli chodzi o stosunki międzyludzkie.
3. Zawiść, rywalizacja, strach i odwaga - to się znajduje w tej książce.
4. Naoh jest takim pierwotnym superbohaterem: inteligentny (jak na tamte czasy) i waleczny.
5. Natura jest piękna, ale i przerażająca.
6. Szkoda, że Wahów nie ma już pośród nas.
7. Można spotkać dużo interesujących plemion.
8. Świat był i jest brutalny.
9. Można poczuć dzikość świata, który otaczał naszych przodków.
10. Książka, którą można podarować antropologowi.

Osobiste 10 przemyśleń na temat tej książki:
1. Historia o ludziach pierwotnych.
2. Tak bardzo się nie zmieniliśmy, jeśli chodzi o stosunki międzyludzkie.
3. Zawiść, rywalizacja, strach i odwaga - to się znajduje w tej książce.
4. Naoh jest takim pierwotnym superbohaterem: inteligentny (jak na tamte czasy) i waleczny.
5. Natura jest piękna, ale i przerażająca.
6. Szkoda, że...

klasyka literatury nazwijmy to prehistorycznej (w sensie miejsca akcji nie powstania aż tak stara nie jest ;p ) znana też z słynnego filmu wartko się czyta :)

klasyka literatury nazwijmy to prehistorycznej (w sensie miejsca akcji nie powstania aż tak stara nie jest ;p ) znana też z słynnego filmu wartko się czyta :)

Natomiast film na jej podstawie genialny

Natomiast film na jej podstawie genialny

Jedyna książka, którą przeczytałem jako dziecko. W owym czasie była dla mnie wehikułem czasu. Wykonałem wiele rysunków z bohaterami m.in scenę kiedy częstowali mamuta roślinami. Piękna historia grupki hominidów. Zapewne prekursor wielu prac m.in filmów. Od tamtej chwili interesuję się amatorsko prehistorią i antropologią.

Jedyna książka, którą przeczytałem jako dziecko. W owym czasie była dla mnie wehikułem czasu. Wykonałem wiele rysunków z bohaterami m.in scenę kiedy częstowali mamuta roślinami. Piękna historia grupki hominidów. Zapewne prekursor wielu prac m.in filmów. Od tamtej chwili interesuję się amatorsko prehistorią i antropologią.

Dość dziwna lektura, chwilami mam wrażenie, że ociera się o fantastykę. Przeszkadza mi zbyt wydumany język. Przeczytałam, żeby mieć jakieś odniesienie do "Dzieci ziemi" Auel.

Dość dziwna lektura, chwilami mam wrażenie, że ociera się o fantastykę. Przeszkadza mi zbyt wydumany język. Przeczytałam, żeby mieć jakieś odniesienie do "Dzieci ziemi" Auel.