Książka jest ciekawa ale jednocześnie trudna w odbiorze. Warto ją sobie dawkować po rozdziale by móc przetrawić zawarte w nich treści. Ciekawie przedstawiona historia religii, mitologii jest subiektywnym spojrzeniem autora na świat od zarania dziejów. Jedni się zgodzą z nim a inni nie. Nie można mu jednak odmówić wiedzy i rzetelnego podejścia do tematu, wyjaśnienia czytelnikowi dlaczego wnikliwie zajął się tym czy innym tematem. Pozycja warta przeczytania. Polecam 🙂

Książka jest ciekawa ale jednocześnie trudna w odbiorze. Warto ją sobie dawkować po rozdziale by móc przetrawić zawarte w nich treści. Ciekawie przedstawiona historia religii, mitologii jest subiektywnym spojrzeniem autora na świat od zarania dziejów. Jedni się zgodzą z nim a inni nie. Nie można mu jednak odmówić wiedzy i rzetelnego podejścia do tematu, wyjaśnienia...

Przesłuchałem pierwszą część książki. Autor jest niewątpliwie erudytą, jest oczytany, dowcipny, inteligentny.

Krytyka ewolucjonizmu w pierwszym rozdziale była trafna jak na czas, w którym powstała. W obecnej dobie wszelkie wątpliwości zgłaszane przez Chestertona zostały jednak wyjaśnione.

Nie chodzi jednak o sam ewolucjonizm - uwagę zwraca w Wiekuistym człowieku sceptycyzm. Rzekłbym sceptycyzm naukowy.

Dlatego nie mogę pojąć dlaczego Autor rozkładając na łopatki sobie współczesnych jest całkowicie bezkrytyczny co do swoich własnych tez. Udowodnił przecież, że ma warsztat, udowodnił swoją inteligencję...

Chyba nogę podłożyło mu własne ego.

Przesłuchałem pierwszą część książki. Autor jest niewątpliwie erudytą, jest oczytany, dowcipny, inteligentny.

Krytyka ewolucjonizmu w pierwszym rozdziale była trafna jak na czas, w którym powstała. W obecnej dobie wszelkie wątpliwości zgłaszane przez Chestertona zostały jednak wyjaśnione.

Nie chodzi jednak o sam ewolucjonizm - uwagę zwraca w Wiekuistym człowieku...

Książka napisano ponad 100 lat temu nadal posiada powiew świeżości i oczywistości.

Książka napisano ponad 100 lat temu nadal posiada powiew świeżości i oczywistości.

Można przeczytać i tyle.

Można przeczytać i tyle.

To trzecia książka Chestertona, którą czytam. Każda z nich okazała się o tyle ciekawa, że mając swoje lata, podejmuje tematy, które są wciąż aktualne. Co więcej, momentami można odnieść wrażenie, że pomimo upływających lat, pewne sprawy i sposób podchodzenia do nich niewiele lub nawet wcale się nie zmienia.
Ujmuje mnie specyficzny style tych książeczek i opieranie się Chestertona na argumentach zdroworozsądkowych. Polecam.

To trzecia książka Chestertona, którą czytam. Każda z nich okazała się o tyle ciekawa, że mając swoje lata, podejmuje tematy, które są wciąż aktualne. Co więcej, momentami można odnieść wrażenie, że pomimo upływających lat, pewne sprawy i sposób podchodzenia do nich niewiele lub nawet wcale się nie zmienia.
Ujmuje mnie specyficzny style tych książeczek i opieranie się...

Autor jest mistrzem lateralnego myślenia. Oferuje nietuzinkowe spojrzenie na ewenement, jakim jest człowiek w świecie przyrody - koniecznie warto sobie to uzmysłowić zwłaszcza w obecnych czasach, gdy coraz powszechniejsze staje się zrównywanie człowieka ze światem zwierząt.
W drugiej części Autor ukazuje wyjątkowość chrześcijaństwa nieporównywalną z żadnym innym kultem czy też filozofią. Znaleźć tu można mnóstwo zaskakujących i odkrywczych spostrzeżeń.
Bardzo podniosła mnie na duchu refleksja Autora o nieprzemijającym trwaniu wiary chrześcijańskiej:
"Wiara nie jest czymś, co ocalało; jest ona czymś, co powracało raz po raz w naszym zachodnim świecie raptownych przemian i stale rozpadających się instytucji. Europa, wierna tradycji Rzymu, stale podejmowała próby rewolucji i rekonstrukcji, odbudowy uniwersalnej republiki. I zawsze na początku odrzucała ten stary kamień, a na końcu czyniła z niego głowicę węgła; wyciągała go ze sterty gruzu, żeby uczynić zeń zwieńczenie Kapitolu. .... Kościół Zachodu nie istniał jednak w świecie, w którym rzeczy były zbyt stare by umrzeć, ale w takim, w którym rzeczy były nadal dość młode, by dać się zabić. Dlatego Kościół często bywał zewnętrznie i pozornie zabijany, a czasem sam wyczerpywał się tak, że nie trzeba go było zabijać."
Polecam tę pozycję każdemu katolikowi, bez względu na to, że osobiście trudno mi było przebijać się przez kwiecisty styl Autora, pełen niebywałych porównań i dygresji nie wolnych od sarkazmu.
Pierwsze wydanie tej książki miało miejsce w 1925 roku, tak więc wszelkie dygresje (jakże pozytywne) odnoszące się do Polski tyczą się tamtego właśnie okresu.
Na zakończenie pozwolę sobie przytoczyć wiele mówiące tytuły rozdziałów:
Część I O stworzeniu zwanym człowiekiem
1. Człowiek w jaskini
2. Profesorowie i prehistoria
3. Starożytność cywilizacji
4. Bóg i religioznawstwo porównawcze
5. Człowiek i mitologie
6. Demony i filozofowie
7. Wojna bogów i demonów
8. Koniec świata
Część II O człowieku zwanym Chrystusem
1. Bóg w jaskini
2. Zagadki Ewangelii
3. Najdziwniejsza historia na świecie
4. Świadectwo heretyków
5. Ucieczka od pogaństwa
6. Pięć pogrzebów wiary

Autor jest mistrzem lateralnego myślenia. Oferuje nietuzinkowe spojrzenie na ewenement, jakim jest człowiek w świecie przyrody - koniecznie warto sobie to uzmysłowić zwłaszcza w obecnych czasach, gdy coraz powszechniejsze staje się zrównywanie człowieka ze światem zwierząt.
W drugiej części Autor ukazuje wyjątkowość chrześcijaństwa nieporównywalną z żadnym innym kultem...

W książce mamy do czynienia z przyjęciem ksenofobicznej definicji religii pogańskiej, wg której pogańskie jest wszystko co nie jest chrześcijaństwem. Różnica pomiędzy Bogiem a bogiem została bardzo dobrze wyjaśniona, jednak wrzucanie do jednego worka poważnych systemów myślowych zakładających istnienie Absolutu i wierzeń jedynie personifikujacych siły natury to jakieś nieporozumienie lub skrajna ignorancja.

W książce mamy do czynienia z przyjęciem ksenofobicznej definicji religii pogańskiej, wg której pogańskie jest wszystko co nie jest chrześcijaństwem. Różnica pomiędzy Bogiem a bogiem została bardzo dobrze wyjaśniona, jednak wrzucanie do jednego worka poważnych systemów myślowych zakładających istnienie Absolutu i wierzeń jedynie personifikujacych siły natury to jakieś...

Jak to możliwe, że autor piszący sto lat temu jest nadal tak intelektualnie odświeżający? Czytanie Chestertona to dla mnie najwyższa forma uczty umysłowej i to zarówno ze względu na błyskotliwy styl, jak i niepospolite wnioski. To jedna z niewielu osób, których nie waham się nazwać geniuszem.

Jak to możliwe, że autor piszący sto lat temu jest nadal tak intelektualnie odświeżający? Czytanie Chestertona to dla mnie najwyższa forma uczty umysłowej i to zarówno ze względu na błyskotliwy styl, jak i niepospolite wnioski. To jedna z niewielu osób, których nie waham się nazwać geniuszem.

Ciekawe spojrzenie na historię dziejów z punktu widzenia intelektualisty katolickiego, aby traktować tą pracę w pełni serio brakuje przypisów i profesjonalizmu, ale Chesterton jest z nami szczery że tego nie robie, nie udaje że jest naukowcem, to się chwali! Czyli mówi wprost że książka jest subiektywna, ale trzeba jej przyznać że ma ambicje otwierać oczy oraz krytykować nawet skutecznie zbytnią wiarę w nauki które nie są empiryczne, na przestrzeń do interpretacji faktów, bądź naginania ich do naszych tez. To zaledwie streszczenie wstępnych rozdziałów, reszta to już właściwa treść książki.

Książkę raczej czyta się cieżko, musiałem się mocno skupiać i dzień po dniu przechodziłem po 1 rozdziale.

Ciekawe spojrzenie na historię dziejów z punktu widzenia intelektualisty katolickiego, aby traktować tą pracę w pełni serio brakuje przypisów i profesjonalizmu, ale Chesterton jest z nami szczery że tego nie robie, nie udaje że jest naukowcem, to się chwali! Czyli mówi wprost że książka jest subiektywna, ale trzeba jej przyznać że ma ambicje otwierać oczy oraz krytykować...

Chesterton prowadzi przez meandry i nie zawsze zrozumiale, ale jednak w jaśniejącym kierunku. Wiele ludów zaczęło od prostej, ale obezwładniającej idei jednego Boga ? ... a później popadło ... w kult demonów ? W starożytności barbarzyństwo i cywilizacja istniały tak samo jak i dziś ... :) Poganin przeczuwa obecność mocy, co do których może snuć domysły i fantazje. Kościół jako pierwszy starał się pogodzić rozum i religię ? Jeśli świat błądzi, jest to raczej dowód, że Kościół się nie myli. Kto nie ma sympatii dla mitów, nie ma sympatii dla ludzi :) Świetna strona 147 !

Chesterton prowadzi przez meandry i nie zawsze zrozumiale, ale jednak w jaśniejącym kierunku. Wiele ludów zaczęło od prostej, ale obezwładniającej idei jednego Boga ? ... a później popadło ... w kult demonów ? W starożytności barbarzyństwo i cywilizacja istniały tak samo jak i dziś ... :) Poganin przeczuwa obecność mocy, co do których może snuć domysły i fantazje. Kościół...