Leszek Allerhand, potomek zasymilowanej rodziny lwowskiego uczonego, profesora prawa Maurycego Allerhanda, mający dotąd ograniczone doświadczenie literackie (warto jednak odnotować opublikowane przez niego "Zapiski z tamtego świata", będące kroniką okupacyjnych wspomnień jego Dziadka – Maurycego Allerhanda oraz własnych, podówczas jeszcze jako dziecka) doktor medycyny, oddaje do rąk czytelników bogato ilustrowaną książkę, którą – jak przyznaje – winien jest środowisku lwowskich Żydów, z którym wiążą go więzy krwi i dojrzałego sentymentu.



Książka za sprawą bogatej ikonografii i wspaniałej gawędy autora wprowadzi każdego czytelnika w nastrój przedwojennego Lwowa, jednego z największych i najważniejszych pod względem kultury miast Polski. Przez wieki miasto zgodnie tworzyły społeczność polska, żydowska, ukraińska, ormiańska. Książka wypełnia lukę w bogatej obecnie lwowskiej literaturze wspomnieniowej, przybliżając dzieje Żydów lwowskich – począwszy od pierwszych wzmianek historycznych, poprzez opis ich obyczajów, dorobku materialnego, wtopienia się w polską inteligencję, aż po losy nielicznych, ocalonych z Zagłady. W tę fascynującą panoramę Autor włączył dzieje własnej rodziny – rodu Allerhandów, która jest znakomitym przykładem licznej grupy zasymilowanych na przestrzeni dziejów rodzin inteligencji żydowskiej, których wielcy potomkowie, tak jak Prof. Maurycy Allerhand, patron Instytutu Allerhanda, czuli się Polakami i do rozwoju Polski znacząco się przyczynili.

Wydanie książki jest przejawem realizacji jednego ze statutowych celów działalności Instytutu Allerhanda, jakim jest przyczynienie się do upamiętnienia osoby i dzieła Patrona Instytutu, Profesora Maurycego Allerhanda, jak również tradycji i dziedzictwa polskiej myśli prawniczej.