Na półce stoi kompletna pierwsza saga (8 tomów) o Młodym Goku, ale mimo że kusi mnie strasznie, to staram się dawkować sobie tą przyjemność i czytać po kawałeczku (rozdział, może dwa).

Na początku tomu 4 wracamy do finałowej walki 21 Turnieju o Tytuł Najlepszego pod Słońcem. Kto okaże się lepszy - Goku czy Jackie Chun? Nie zdradzę - dowiedzcie się sami :D Kto oglądał anime, ten pewnie pamięta. Po zakończeniu turnieju Goku wyrusza na ponowne poszukiwanie Smoczych Kul - chce odzyskać kulę z czterema gwiazdami, która jest pamiątką po jego dziadku, Son Gohanie. Wyrusza w pojedynkę, a pomoże mu w tym smoczy radar otrzymany od Bulmy. Przemieszcza się korzystając z Obłoku Kinto (otrzymanego od Boskiego Miszcza),co znacznie przyspiesza poszukiwania. A żeby nie było za łatwo i zbyt nudno, to trafia na swojej drodze na Armię Czerwonej Wstęgi - najstraszniejszą armię na świecie, której przywódca również poszukuje Smoczych Kul (powód jakim się kieruje poznamy jednak dopiero w innym tomie). Marszałek Czerwony, który dowodzi Armią Czerwonej Wstęgi wysłał swoje oddziały w różne strony świata - oni również dysponują radarem namierzającym Smocze Kule, ale nie tak dokładnym jak ten stworzony przez Bulmę. W tomie 4 Goku trafia na dwa oddziały, na których czele stoją Pułkownik Srebrny oraz Generał Biały. Większa część tomu skupia się na walce z oddziałem Generała Białego.

Przyznam szczerze, że nie pamiętam dokładnie tej części anime, więc posiłkuję się trochę internetem i widzę, że manga nie pokrywa się tu z anime. Brakuje mi tu historii zawartej pomiędzy 29 a 34 odcinkiem, więc albo coś zostało dodane do anime, albo wersja Full Color nie pokrywa się z klasyczną.

Rozprawa z Pułkownikiem Srebrnym odbywa się dość szybko, następnie Goku udaje się na daleką północ i napotyka oddziały Generała Białego w Wieży Muskułów, terroryzujące okolicę i zmuszające mieszkańców do szukania Smoczej Kuli. Oczywiście przeciwstawia się złolom (całkiem intrygującym) :D Zdobywa kolejną kulę (nie bez trudu),ale przy okazji psuje mu się radar, więc wyrusza do Bulmy, aby go naprawić.

Powtarzam się, wiem - znowu mamy mnóstwo śmiechu, dużo akcji i niezwykłe przygody.

Na półce stoi kompletna pierwsza saga (8 tomów) o Młodym Goku, ale mimo że kusi mnie strasznie, to staram się dawkować sobie tą przyjemność i czytać po kawałeczku (rozdział, może dwa).

Na początku tomu 4 wracamy do finałowej walki 21 Turnieju o Tytuł Najlepszego pod Słońcem. Kto okaże się lepszy - Goku czy Jackie Chun? Nie zdradzę - dowiedzcie się sami :D Kto oglądał...

Jak uwielbiam Dragon Ball tak, zawsze saga związana z Red Ribbon mnie nudziła i chociaż ten pierwszy tom z ich udziałem jeszcze daje radę, to dalej już jest trochę gorzej. Chociaż pojedynek Goku ze starszym sierżantem Purpurowym to absolutny klasyk.

Jak uwielbiam Dragon Ball tak, zawsze saga związana z Red Ribbon mnie nudziła i chociaż ten pierwszy tom z ich udziałem jeszcze daje radę, to dalej już jest trochę gorzej. Chociaż pojedynek Goku ze starszym sierżantem Purpurowym to absolutny klasyk.

W porównaniu do poprzednich tomów rozczarowanie. Autor chyba bardziej skupił się na fabule niż na humorze. Przechodzenie kolejnych poziomów wieży, aż tak mnie nie wciągnęło jak poprzednie tomy czy OP.

W porównaniu do poprzednich tomów rozczarowanie. Autor chyba bardziej skupił się na fabule niż na humorze. Przechodzenie kolejnych poziomów wieży, aż tak mnie nie wciągnęło jak poprzednie tomy czy OP.

Jeżeli ktoś zastanawia się po co kolejny raz czytać Dragoballa bo ma już za sobą starą wersję i oglądał wszystkie odcinki to powody są i to banalne: czytając ten tom przypomniałem sobie tak to było poznawać tą historię pierwszy raz (nostalgia jest duża),a do tego jest to bardzo śmieszna seria: w tym tomie szczególnie śmiesznie wypadła walka na 3 poziomie z pewnym ninja :)

Jeżeli ktoś zastanawia się po co kolejny raz czytać Dragoballa bo ma już za sobą starą wersję i oglądał wszystkie odcinki to powody są i to banalne: czytając ten tom przypomniałem sobie tak to było poznawać tą historię pierwszy raz (nostalgia jest duża),a do tego jest to bardzo śmieszna seria: w tym tomie szczególnie śmiesznie wypadła walka na 3 poziomie z pewnym ninja :)

GOKŪ W PEŁNEJ PALECIE BARW

Jedna z najsłynniejszych mang w historii powróciła niedawno na polski rynek w wersji kolorowej. Swego czasu na punkcie tej sago oszalał cały świat. Teraz już na taki szał liczyć nie możemy, nadal jednak „Dragon Ball”, bo o nim mowa, to klasyka i klasa sama w sobie, którą znać warto. I chociaż cały cykl czytałem już niezliczoną ilość razy, w edycję „Full Color” wgryzłem się z wielką ochotą i musze powiedzieć, że opowieść wciąż seria bawi tak, jak wtedy gdy miałem kilka, kilkanaście lat i odkrywałem ją po raz pierwszy. Ale co się dziwić, to w końcu shounen idealny, a przy okazji doskonała lektura czy znacie serię, czy jakimś cudem jeszcze nie mieliście okazji jej czytać, a czwarty tom to kwintesencja wczesnych rozdziałów serii.

Tenkaichi Budōkai, czyli turniej walki, trwa. Pojedynek Gokū i jego mistrza zbliża się do końca, ale jak ten drugi ma sobie poradzić, kiedy nasz dzielny bohater zmienił się w wielką małpę? Tylko radyklane działanie może ocalić wojowników i widzów, ale czy nie będzie ono zbyt radykalne?
Po finałach Gokū rusza w dalszą drogę na poszukiwanie smoczych kul. Pech chce, że przyjdzie mu się zmierzyć z nowym przeciwnikiem, również szukającym magicznych przedmiotów spełniających życzenia. W skrócie, przygotujcie się na pierwszy akt walki z Armią Czerwonej Wstęgi!

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2022/02/dragon-ball-full-color-saga-o-modym.html

GOKŪ W PEŁNEJ PALECIE BARW

Jedna z najsłynniejszych mang w historii powróciła niedawno na polski rynek w wersji kolorowej. Swego czasu na punkcie tej sago oszalał cały świat. Teraz już na taki szał liczyć nie możemy, nadal jednak „Dragon Ball”, bo o nim mowa, to klasyka i klasa sama w sobie, którą znać warto. I chociaż cały cykl czytałem już niezliczoną ilość razy, w...