Król Słoń nadaje imiona innym słoniątkom za ich umiejętności. Nadchodzi pora na najmniejsze słoniątko, a król do niego:

"-Ty nic nie rozumiesz, no dalej, pokaż, co naprawdę umiesz!
Słoń Potężny, daleki od zachwytu, spytał: Czy zrobić umiesz coś, co nie jest do kitu?
- No nie - burknął król - na nic ten trud cały.
Biedny Num Num poczuł się rozpaczliwie mały.
- Imię twoje teraz z wyboru mojego
brzmieć będzie ZUPEŁNIE DO NICZEGO!"

Na koniec historii słonik zrozumiał, że chciał być sobą, ale dlaczego Król, władca wszystkich, wpierw zmiażdżył jego poczucie wartości?

Nie polecam.

Król Słoń nadaje imiona innym słoniątkom za ich umiejętności. Nadchodzi pora na najmniejsze słoniątko, a król do niego:

"-Ty nic nie rozumiesz, no dalej, pokaż, co naprawdę umiesz!
Słoń Potężny, daleki od zachwytu, spytał: Czy zrobić umiesz coś, co nie jest do kitu?
- No nie - burknął król - na nic ten trud cały.
Biedny Num Num poczuł się rozpaczliwie mały.
- Imię twoje...

Założenie i edukacyjne i wychowawcze tej książki jest chwalebne i potrzebne. Mamy oto małego słonika Num-Numa, który myśli, że niczego nie potrafi. Inne słonie chwalą się siłą, głośnym trąbieniem czy innymi, słoniowymi walorami. NAsz maluch tego nie potrafi. Uważa się za gorszego, a wrażenie to i przekonanie o tym potęguje reakcja Króla Potężnego, który nie dość, że dopuścił do słoniowych zawodów o to kto najlepszy, to jeszcze wzgardził i wyszydził małego Num-Numa.

Na szczęście na słonika czekali przyjaciele, którzy szybko rozprawili się z jego lękami i smutkami. Finalnie, cała ta historia kończy się dobrze, zarówno słonie stające do zawodów, jak i sam Król odkrywają co jest w życiu ważne, a nasz maluch staje się dla wszystkich wzorem do naśladowania.

Pożyteczna historia z morałem.

Nie przekonuje mnie jednak styl ilustracyjny tej książki, a także tłumaczenie, które jest, jak dla mnie, dość drewniane.

Założenie i edukacyjne i wychowawcze tej książki jest chwalebne i potrzebne. Mamy oto małego słonika Num-Numa, który myśli, że niczego nie potrafi. Inne słonie chwalą się siłą, głośnym trąbieniem czy innymi, słoniowymi walorami. NAsz maluch tego nie potrafi. Uważa się za gorszego, a wrażenie to i przekonanie o tym potęguje reakcja Króla Potężnego, który nie dość, że...

myślę, że dużo lepiej by było gdyby wydawnictwo zatrudniło jakiegoś prawdziwego tłumacza, bo rytm oraz rymy częstochowskie z aktualnego tłumaczenia są po prostu żenujące
ps. po roku przypadkiem wpadłem na powyższą opinię, po czym sprawdziłem kto jest tłumaczem - otóż prezes i żona prezesa wydawnictwa. uśmiałem się. ale to takie polskie.

myślę, że dużo lepiej by było gdyby wydawnictwo zatrudniło jakiegoś prawdziwego tłumacza, bo rytm oraz rymy częstochowskie z aktualnego tłumaczenia są po prostu żenujące
ps. po roku przypadkiem wpadłem na powyższą opinię, po czym sprawdziłem kto jest tłumaczem - otóż prezes i żona prezesa wydawnictwa. uśmiałem się. ale to takie polskie.