Luźna, przyjemna manga o nastoletnich relacjach - romantycznych, przyjacielskich, szkolnych. Bohaterowie poznają siebie nawzajem, ale uczą się też więcej o samych sobie.
Całkiem zabawna, czasem niezręczna.
Kreska mi się podobała, a w efekcie spędziłam przyjemny wieczór.

Luźna, przyjemna manga o nastoletnich relacjach - romantycznych, przyjacielskich, szkolnych. Bohaterowie poznają siebie nawzajem, ale uczą się też więcej o samych sobie.
Całkiem zabawna, czasem niezręczna.
Kreska mi się podobała, a w efekcie spędziłam przyjemny wieczór.

Bardzo fajne ale czegoś mi brakuję 🤗

Bardzo fajne ale czegoś mi brakuję 🤗

Czyta się dosyć przyjemnie, strony się jakby same przewijają ale póki co nie jest czymś specjalnym. Możliwe, że dlatego że obejrzałam wcześniej anime i tutaj nie ma nic nowego ale trzymam kciuki za następne tomy.

Czyta się dosyć przyjemnie, strony się jakby same przewijają ale póki co nie jest czymś specjalnym. Możliwe, że dlatego że obejrzałam wcześniej anime i tutaj nie ma nic nowego ale trzymam kciuki za następne tomy.

Nie wiem dlaczego, ale w mangach rzadko widujemy rodziców bohaterów. Być może dlatego japońskie nastolatki przedstawione w mangach bywają bardzo zaradne. Jednak jak to nastolatki – chcą szaleć, spotykać się po szkole, przeżywać pierwsze miłości. Na to wszystko Hori nie ma jakby czasu. Dziewczyna wraca zawsze zaraz po lekcjach do domu i matkuje swojemu młodszemu bratu. Jest to jej alter ego, bo jak ognia boi się, że ktoś z klasy mógłby zobaczyć ją nie w mundurku i z rozwianym włosem, bez makijażu, a w dresie i kitce, jak jakaś mamuśka. Jednak każda prawda w końcu wychodzi na wierzch. Tym razem zupełnie przypadkiem. Ot, braciszek Hori rozkwasza sobie nos, więc przypadkowy świadek tego zdarzenia odprowadza malca do domu. Okazuje się, że ten dość ekscentrycznie wyglądający chłopak to… kolega z klasy. Czyli nie tylko ona ma jakieś sekrety!
Taki sekret potrafi niesamowicie zbliżyć. I tu dochodzimy do sedna sprawy: ta manga to romans. Ale nie taki typowy jak wszystkie licealne miłostki i miłości na całe życie. To bardzo delikatna miłość, opierająca się na zaufaniu i poszanowaniu tego drugiego życia, jakie każde z tej dwójki prowadzi. Co więcej właściwie jest to chyba najbardziej realny jeśli chodzi o motywy postępowania romans jaki czytałam. Nie ma tu dziwnych zbiegów okoliczności, bo przecież każdy może mieć brata, który w drodze do domu przewrócił się i płakał tak mocno, że komuś postronnemu zrobiło się żal malucha. Manga pokazuje, że nawet ludzie, którzy nie mają ze sobą wiele wspólnego, mogą się do siebie zbliżyć w całkiem naturalny sposób. Wydawać by się mogło, że codzienność w domu to nie temat na mangę o nastolatkach, że będzie nudno, a jednak to ta codzienność jest przecież ciekawsza od spędzonych godzin w szkole. Choć i w szkole jest ciekawie, o czym można przekonać się w drugim tomiku mang

Nie wiem dlaczego, ale w mangach rzadko widujemy rodziców bohaterów. Być może dlatego japońskie nastolatki przedstawione w mangach bywają bardzo zaradne. Jednak jak to nastolatki – chcą szaleć, spotykać się po szkole, przeżywać pierwsze miłości. Na to wszystko Hori nie ma jakby czasu. Dziewczyna wraca zawsze zaraz po lekcjach do domu i matkuje swojemu młodszemu bratu. Jest...

Horimiya ♡

Niektóre nastolatki nie mają łatwo w życiu...

Kyouku Hori jest na pozór zwyczajną, sumienną licealistką.
Nigdy nie opuszcza lekcji, dobrze się uczy i zawsze można liczyć na jej pomoc.
Wokół siebie ma wspaniałe towarzystwo, z którym chętnie spędzałaby wolny czas, ale jest pewien mały problem...
Po zajęciach musi uporać się z obowiązkami czekającymi w domu.
Tak więc wraca ze szkoły, odbiera młodszego brata z przedszkola oraz opiekuje się nim, gdy rodziców nie ma w domu.
Dziewczyna czasami chciałaby oderwać się od znanej rzeczywistości.
Los natomiast uznał, że nie jest to możliwe.
Brakuje jej odwagi by wyznać prawdę i wyjawić znajomym swój skryty sekret.
Nikt nie może zmienić jej życia.

No może poza jedną osobą...

Izumi Miyamura jest zamkniętym w sobie chłopakiem.
Mało kto chce z nim porozmawiać, a tym bardziej zakolegować.
Ludzie obgadują go za plecami i są przekonania, że to typowy emo gostek.
Jednakże on taki nie jest...

Jak to mówią: ”Nie oceniaj książki po okładce”.

Po lekcjach nasz drogi Miyamura, zmienia swój wygląd i nikt go nie poznaje.
Z oklapanego kujona, przemienia się w bad boya!
Ciemne, długie włosy skrywają liczne dziurki w uszach, które w podstawówce przebił sobie samodzielnie agrafką.
Dodatkowo pod mundurkiem chowa imponujące tatuaże.
To nie jest ten sam Miyamura, którego wszyscy w klasie kojarzą.

Przez niefortunny zbieg okoliczności, ścieżki Kyouko oraz Izumi łączą się.

Pewnego dnia braciszek Hori w wyniku spotkania z wściekłym psem - upada na chodnik.
Wystraszonego chłopczyka ratuje, przechodzący niedaleko od wypadku Miyamura.
Podał pomocną dłoń i odprowadził go do domu.
Wchodząc do nieswojego mieszkania zauważa przerażoną dziewczynę, która po szybkim wyjaśnieniu zaistniałej sytuacji, zaprasza go do środka na coś do picia.

Po chwili rozmowy zdziwiona Kyouku nie może uwierzyć, że naprzeciwko niej siedzi Izumi.

Gdy chłopak wychodzi, Souta nalega by ponownie przyszedł.

Od tamtej chwili Hori oraz Miyamura coraz częściej spędzają ze sobą czas...

Pomysł, wykonanie to istny majstersztyk.
Cudowna kreska i świetne (momentami) komiczne sceny nie pozwalają czytelnikowi odłożyć mangi na później.
Totalnie się wkręciłam.

Proste rysunki nadają mandze niesamowitego klimatu.
Jestem pod wielkim wrażeniem, że spodobało mi się.
Tu odziwo wszystko nie jest nachalne.
Ich relacja jest naturalna.

Samo anime różni się od komiksu japońskiego wieloma rzeczami.
Dostajemy nowe lokalizacje oraz więcej przygód.
Bardzo podobała mi się wycieczka klasowa - szkoda, że nie przenieśli tej sceny na ekran, bo jest genialna.

Warto zapoznać się z Horimiyą, ponieważ jeśli ktoś szuka uroczej historii to z pewnością się spodoba.

Z czystym serduszkiem polecam ♡

Horimiya ♡

Niektóre nastolatki nie mają łatwo w życiu...

Kyouku Hori jest na pozór zwyczajną, sumienną licealistką.
Nigdy nie opuszcza lekcji, dobrze się uczy i zawsze można liczyć na jej pomoc.
Wokół siebie ma wspaniałe towarzystwo, z którym chętnie spędzałaby wolny czas, ale jest pewien mały problem...
Po zajęciach musi uporać się z obowiązkami czekającymi w domu.
Tak...

Przyjemnie się czyta.

Przyjemnie się czyta.

Przyjemna lektura bez specjalnego przekazu. Wydaje mi się odrobinkę, że problemy głównych bohaterów są nieco naciągane, ale ja rozumiem każdy może to widzieć inaczej więc ok. Mimo wszystko niektóre postacie są czasami bardzo płytkie i przerysowane(czasami!) Ale relacja głównej paty jest całkiem git, jestem ciekawa jak się potoczy.

Przyjemna lektura bez specjalnego przekazu. Wydaje mi się odrobinkę, że problemy głównych bohaterów są nieco naciągane, ale ja rozumiem każdy może to widzieć inaczej więc ok. Mimo wszystko niektóre postacie są czasami bardzo płytkie i przerysowane(czasami!) Ale relacja głównej paty jest całkiem git, jestem ciekawa jak się potoczy.

Jestem już chyba za stara na to... bo drażni i tyle. Oklepane motywy do bólu. I ten seksizm, na litość boską! Mała gówniara przezywa kolegę a nasz 'cudowny' Miyamura radzi jej by ... zachowywała się jak dziewczynka! Widać chłopcy mogą spokojnie dręczyć innych ale płci pięknej nie wypada...
Albo to, że Hori uważa za ohydne związki homoseksualne. Hm.
Albo ten tekst Miyamury, że nie powinna wpuszczać do pokoju chłopaków bo mogliby jej coś zrobić. Ładne ma wyobrażenia o swojej płci (co to, każdy to kryptogwałciciel?) i jeszcze wykorzystuje to by - wiadomo! - prawić jej morały, bo kobitka zawsze musi być ostrożna i czujna.

W ogóle postaci mnie wnerwiają, a zwłaszcza Miyamura.

Gdyby nie fakt, że mogę to czytać za darmo z biblioteki to bym się chyba pocięła po lekturze. A tak mogę się spokojnie, bez straty pieniędzy, wyżyć na tym 'dziele' w internecie. Jak zwykle - vivat biblioteki!

Jestem już chyba za stara na to... bo drażni i tyle. Oklepane motywy do bólu. I ten seksizm, na litość boską! Mała gówniara przezywa kolegę a nasz 'cudowny' Miyamura radzi jej by ... zachowywała się jak dziewczynka! Widać chłopcy mogą spokojnie dręczyć innych ale płci pięknej nie wypada...
Albo to, że Hori uważa za ohydne związki homoseksualne. Hm.
Albo ten tekst Miyamury,...

Klasyczny romans z podziałem na role, zabawy w dom, gdzie przeciwieństwo charakteru przyciąga, jak magnes. Mam kłopot ze szkolnymi miłostkami, gdzie niepopularny chłopak wpada w oko dziewczyny, z którą połowa szkoły chciałaby nawiązać kontakt intymny. Kontrasty rzutują na postrzeganie pary, bariery przekroczone, bo nielubiany gość spotyka się z ,,hot girl'', przepaść osobowości zdystansowana na rzecz wspólnych przepychanek. Epizodyczna manga z humorem licealistów. Bywa średnio - oj, średnio. Seria zebrała liczne pochwały, jest stawiana jako wzór romansu, no dobrze, ale co to za opowieść, gdzie mężczyzna jest bardziej interesujący od płci pięknej?! Hori o ,,dwóch twarzach'' jest postrzegana jako piękność. Jako wzór uczennicy, choć z chłodnymi odciskami, skoro odrzuca prośby o ,,chodzenie''. Nie widzę w niej nic atrakcyjnego - może mam nie po kolei w głowie, ale ,,olałbym'' laskę: zupełnie nie interesuje jako obiekt westchnień. Śledziłem, co zrobi chłopak, gdyż Miyamura stanowi clou zabawy - jako jedyny wydaje się wiarygodny na tle cudacznych dziewcząt, z którymi miałbym opory iść na piwo!

W przeciwieństwie do ,,Hige wo Soru'' (które opisywałem w superlatywach) ,,Horimiya'' jako romans nie grzeje!, dziewczyny są zbyt ,,młode'', zza małym seksapilem i zwyczajnie nie w moim typie. No, przepraszam bardzo, ale skoro postacie są zimne, jak stal, to dlaczego miałbym przejmować się wydarzeniami? Nie pomaga epizodyczność - skakanie od scenki do scenki, jak w sitcomie. Nie pasują jako para, ale skoro cieszy się chwałą wśród czytelników - najwyraźniej nie trafiłem w sedno. Albo inaczej: to część opowieści, która nie trafia w moje serduszko.

Klasyczny romans z podziałem na role, zabawy w dom, gdzie przeciwieństwo charakteru przyciąga, jak magnes. Mam kłopot ze szkolnymi miłostkami, gdzie niepopularny chłopak wpada w oko dziewczyny, z którą połowa szkoły chciałaby nawiązać kontakt intymny. Kontrasty rzutują na postrzeganie pary, bariery przekroczone, bo nielubiany gość spotyka się z ,,hot girl'', przepaść...

Pomimo, że nie zapoznałam się z pierwowzorem (komiksem internetowym "Hori san to Miyamura kun", na kanwie której powstała ta manga) na pewno bym poleciła tą mangę miłośnikom szkolnych romansów.

Historia kręci się wokół Kyouko Hori, popularnej dziewczyny, która po lekcjach... zmienia się w panią domu! Jej rodzice są bardzo zajęci, więc Hori zamiast spędzać czas z przyjaciółmi, musiała zajmować się swoim młodszym braciszkiem. Co by było, gdyby pewien zakolczykowany chłopak odkryłby jej doszczętnie ukryty sekret???

Na początku myślałam, że to będzie kolejna komedia romantyczna między grzeczną ułożoną dziewczyną a typowym bad boyem, ale jak ja się myliłam! Wbrew pozorom Miyamura był naprawdę życzliwym i pomocnym chłopakiem, podczas, gdy Hori potrafiła pokazać pazurki. Na plus wątek romantyczny rozwija się powoli, przecież nie od razu w cyklu składającym się z 16 tomów bohaterowie się zakochują. Do tego każdy poboczny bohater ma szanse na pięć minut, by go polubić i by odegrać swoją role w tej historii.

Komu bym to poleciła? Na pewno jak już mówiłam fanom szkolnych romansów, na pewno byliby tym tytułem zadowoleni. Kolejne tomy właśnie czekają na przeczytanie.

Pomimo, że nie zapoznałam się z pierwowzorem (komiksem internetowym "Hori san to Miyamura kun", na kanwie której powstała ta manga) na pewno bym poleciła tą mangę miłośnikom szkolnych romansów.

Historia kręci się wokół Kyouko Hori, popularnej dziewczyny, która po lekcjach... zmienia się w panią domu! Jej rodzice są bardzo zajęci, więc Hori zamiast spędzać czas z...