Fabuła:
Redaktor Remetin przekonuje się, że dziś samochody nie są już tak solidne, jak kiedyś. Gdy w jego nowym aucie hamulce odmawiają posłuszeństwa nie jest nawet szczególnie zaskoczony. Starego samochodu pozbył się przecież niemal wbrew swojej woli. Sytuacja zaczyna się komplikować, gdy okazuje się, że auto zostało uszkodzone celowo, staje się przy tym jeszcze groźniejsza, gdy ginie, w konsekwencji identycznej awarii, młody biznesmen z Zagrzebia – właściciel identycznego samochodu, a przy tym sąsiad Remetina. A nie jest to jedyna śmierć, z którą przyjdzie się zmierzyć bohaterom tego kryminału.



Moje odczucia:
Ostatnio czytając książki natrafiam na moment zniechęcenia, w czasie którego muszę walczyć z pokusą odłożenia ich na co najmniej rok na półkę. Tym razem było tylko trochę inaczej. W pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać, czy Remetin nie robi się nieco za stary, a jego niechęć do tego, co nowe nie staje się jakimś rodzajem manifestu autora. Na szczęście, Ivo podchodzi do zmian niechętnie, ale ze zrozumieniem. Nie ma tu powtarzania, że kiedyś było lepiej, ludzie spotykali się ze sobą i nie tracili wzroku „siedząc w telefonie”. Jest raczej świadomość tego, że w pewnym wieku nie trzeba już gonić za każdą nowością. Pokrzepiona czytałam dalej i zostałam wynagrodzona chyba najładniejszą końcówką kryminału z tej serii, z jaką miałam do tej pory do czynienia, znacznie lepszą niż choćby w „Pasjansie”.

Ps: Nie ma poloników, ale jest wątek gejowski potraktowany zresztą z dużą dozą wrażliwości. Podobała mi się pewna nieporadność bohaterów stykających się z pewnymi zachowaniami po raz pierwszy i zastanawiającymi się, jak się do nich ustosunkować.

Fabuła:
Redaktor Remetin przekonuje się, że dziś samochody nie są już tak solidne, jak kiedyś. Gdy w jego nowym aucie hamulce odmawiają posłuszeństwa nie jest nawet szczególnie zaskoczony. Starego samochodu pozbył się przecież niemal wbrew swojej woli. Sytuacja zaczyna się komplikować, gdy okazuje się, że auto zostało uszkodzone celowo, staje się przy tym jeszcze...