Prokurator Alicja Horn

Jejku, co ten Dołęga-Mostowicz ćpał? Generalnie fabuła jest podobna do wielu polskich i amerykańskich filmów tamtych lat i naukowe odjazdy oraz telenowelowe melodramaty, które się tu dzieją, są typowe dla epoki i akceptowalne, a do tego mają swój urok, ale patologia obecna w związku Alicji i Bohdana... Straszna. To bardzo przykre, bo gdyby nie ich patologiczna relacja, to byłaby znakomita książka w epokowym stylu, piękny język, cudowny klimat... Straszna szkoda.

Jejku, co ten Dołęga-Mostowicz ćpał? Generalnie fabuła jest podobna do wielu polskich i amerykańskich filmów tamtych lat i naukowe odjazdy oraz telenowelowe melodramaty, które się tu dzieją, są typowe dla epoki i akceptowalne, a do tego mają swój urok, ale patologia obecna w związku Alicji i Bohdana... Straszna. To bardzo przykre, bo gdyby nie ich patologiczna relacja, to...

Ja niestety nie dobrnęłam do końca tej książki. Fabułę uznałam za tak banalną i nierealną, że nie chciałam tracić na tę książkę więcej czasu. Rozumiem pojecie syndromu sztokholmskiego, ale tutaj jest to podane zbyt banalnie i nieprawdopodobnie. Plus rzeczywiście za ukazanie ówczesnej Warszawy. Podobno to jedna z najsłabszych książek Dołęgi-Mostowicza, więc póki co nie zrażam się na zapas do innych jego powieści.

Ja niestety nie dobrnęłam do końca tej książki. Fabułę uznałam za tak banalną i nierealną, że nie chciałam tracić na tę książkę więcej czasu. Rozumiem pojecie syndromu sztokholmskiego, ale tutaj jest to podane zbyt banalnie i nieprawdopodobnie. Plus rzeczywiście za ukazanie ówczesnej Warszawy. Podobno to jedna z najsłabszych książek Dołęgi-Mostowicza, więc póki co nie...

Jedna ze słabszych pozycji w dorobku autora. Nie uwierzyłam w jego postacie. Główny wątek romansowy i to jak nagle zmienia się percepcja świata głównej bohaterki, nie przemawiają do mnie. Fabuła sprawia wrażenie nieprzemyślanej, a niektóre zachowania postaci nie współgrają z tym, czego dowiedzieliśmy się o nich na początku książki.

Jedna ze słabszych pozycji w dorobku autora. Nie uwierzyłam w jego postacie. Główny wątek romansowy i to jak nagle zmienia się percepcja świata głównej bohaterki, nie przemawiają do mnie. Fabuła sprawia wrażenie nieprzemyślanej, a niektóre zachowania postaci nie współgrają z tym, czego dowiedzieliśmy się o nich na początku książki.

Tadeusz Dołęga-Mostowicz w swojej książce pt: Prokurator Alicja Horn zobrazował nam zachowanie społeczeństwa międzywojennego. Są przekręty na grube pieniądze, są układy i układziki, są także wielkie bale i kolorowe lokale a w nim ludzie na najwyższych stanowiskach, z renomą, z dobrym nazwiskiem i jeszcze lepszym portfelem zachowujących się jak pospolite bydło. Skąd my to znamy ? Przecież znamy to na co dzień. Jednak w swojej książce Mostowicz prześcignął swoją epokę. Świadczy o tym chociażby duży nacisk autora na szereg psychologicznych wątków. Jeden z najbardziej jaskrawych proszę bardzo podwójny gwałt. Tak, tak ludzka psychika jest tak wypaczona, że ludzie bronią się przed różnymi przykrymi zdarzeniami w różnoraki sposób. Nasz umysł także. Tutaj w tym akuratnym przypadku mamy silne uzależnienie seksualne od człowieka który nas skrzywdził w przeszłości, a zatem dodajmy dodatkowo do tego syndrom sztokholmski i wypisz wymaluj mamy panią prokurator. Dziś nauka może nam dużo powiedzieć o skrzywieniach psychicznych spowodowanych traumatycznymi przeżyciami w dzieciństwie czy też w okresie dojrzewania stąd takie a nie inne późniejsze zachowanie ludzi których dana tragedia dotyczy. Pod piękną fasadą pani Alicja była antyspołeczna. Nienawidziła wszystkiego i wszystkich. Jedynymi innymi uczuciami jakimi mogła kogoś obdarzyć była to jej wychowanka Julia. Z tymże ich relacje też nie były takie całkiem zupełnie normalne. Potoczyło się to wszystko inaczej, ale podejrzewam, że Alicja była zaborcza. Jeżeli wszystko było tak jak ona zarządziła było by wszystko w porządku. Ale czy aby na pewno ? Nie. To byłby jej światopogląd. Ona swoim spaczonym umysłem ulepiła by w przyszłości kogoś kogo jej umysł podpowiadał w podświadomości.
Sama była rozdarta wewnętrznie. Dwie tragedie w życiu znacznie się na jej psychice odbiły. Musiała czyś zastąpić tą dziurę, tą lukę w swoim życiu i dlatego też stała się perfekcjonistką w tym co robi. Skończyła prawo i stała się lwicą na sali rozpraw. Istny taran, huragan. Bezlitosna.
W bardzo ciekawy sposób autor ukazuje nam poniżające wręcz uzależnienie od drugiego człowieka i takie przypadki naprawdę się zdarzają, także Dołęga- Mostowicz nie pisał fantastyki, bynajmniej.
Nielegalne eksperymenty na przeprowadzane na ciężarnych kobietach przecież to też nie wymysł. Nauka niestety wymaga poświęceń. Nie żebym pochwalał takie praktyki, ale taka jest prawda. Niewygodna. Uciążliwa. Wstydliwa ? Ale to prawda .
Człowiek który przyjeżdża pod przybranym nazwiskiem który robi karierę, bawi się i pławi w luksusie. Mężczyzna na którego punkcie kobiety wariują. Łajza z nieposzlakowaną opinią. Zbrodniarz którego wszyscy uwielbiają. Szanowani lekarze którzy w swoich piwnicach dokonują eksperymentów , a poza tym swoim laboratorium dla królików są postrzegani jaki naukowcy światowej klasy.
Nielegalne interesy które nie budzą zdziwienia, odpowiedniego zainteresowania. Pełno tutaj wszystkiego co żywe i prawdziwe. Dwie kobiety kiedyś tak sobie bliskie, dzisiaj nienawidzą się ponieważ między nimi stanął mężczyzna. Takie to dziwne. Degrengolada tam gdzie bieda i bogactwo nie powinno dziwić. Ludzie są jacy są, a nasz Tadeusz Dołęga- Mostowicz szokował swoimi książkami, dziś jak patrzę też mimo upływu tylu już lat nadal potrafi szokować. Czym ? Prawdą trudną do zaakceptowania. Że niby co , że w naszym mniemaniu ludzie są lepsi niż to opisuje tutaj Mostowicz ? Lepi ? W czym ? Dziś przecież są lepsi jeszcze w oszukiwaniu bliźniego swego pod piękniejszym jeszcze płaszczykiem gładkich słów i maślanych fałszywych oczu.
Prokurator Alicja Horn- jedna z najlepszych książek tego autora.
Prawda, cała prawda i tylko prawda. Obraz kobiet jakże różnorodnych. Mściwych. Inteligentnych. Zakochanych. Kochanych. Kochających ( kobieta jest najsłabsza kiedy kocha, a najsilniejsza kiedy jest kochana…….). Zdradzanych. Porzuconych. Oszukiwanych. Silnych. Mocnych. Prawdziwe kobiety takie jakie są ze swoimi wszystkim wadami i zaletami, jest w każdym bądź razie w czym wybierać. Mężczyźni ze swoimi słabościami, mądrościami i wadami. Zalet też trochę jest.

Tadeusz Dołęga Mostowicz mówi nam też żeby coś zyskać, żeby przejrzeć na oczy musimy najpierw coś stracić………Piękne i jakże prawdziwe. ! Jak dla mnie bardzo szczegółowa analiza zachowań międzyludzkich. W tle damsko-męska gra taka od pierwszego momentu kiedy się tylko pojawiliśmy na tej planecie, aż po kres…….tylko nie wiem czyj chyba nasz, bo wierzę, że Ziemia dłużej wytrzyma niż ludzkość. Klimat tamtych lat, które wydają się mi osobiście bardzo bliskie, bo nie tak znów dalekie…..mimo upływu lat ciągle aktualne…..
Majstersztyk !

Tadeusz Dołęga-Mostowicz w swojej książce pt: Prokurator Alicja Horn zobrazował nam zachowanie społeczeństwa międzywojennego. Są przekręty na grube pieniądze, są układy i układziki, są także wielkie bale i kolorowe lokale a w nim ludzie na najwyższych stanowiskach, z renomą, z dobrym nazwiskiem i jeszcze lepszym portfelem zachowujących się jak pospolite bydło. Skąd my to...

Powieść prawie 90-letnia, nie mniej doskonale wytrzymuje próbę czasu. Barwne i wielowymiarowe postaci, świetna intryga, dobrze oddany klimat ówczesnego wymiaru sprawiedliwości, a w szczególności sali sądowej. Gratka dla prawników, miłośników sensacji i romansów, a wszystko w dawce i proporcjach sprawiających, że jest to dobra lektura będąca doskonałym zwierciadłem czasów w jakich została napisana

Powieść prawie 90-letnia, nie mniej doskonale wytrzymuje próbę czasu. Barwne i wielowymiarowe postaci, świetna intryga, dobrze oddany klimat ówczesnego wymiaru sprawiedliwości, a w szczególności sali sądowej. Gratka dla prawników, miłośników sensacji i romansów, a wszystko w dawce i proporcjach sprawiających, że jest to dobra lektura będąca doskonałym zwierciadłem czasów w...

Wbrew tytułowi rzecz dotyczy Jana Winklera - kombinatora i przestępcy. Opisane pięknym językiem wątki romantyczne i kryminalne w międzywojennej Warszawie. Minusy za motyw podwójnego gwałtu... Polecam, jak wszystkie książki Dołęgi-Mostowicza.

Wbrew tytułowi rzecz dotyczy Jana Winklera - kombinatora i przestępcy. Opisane pięknym językiem wątki romantyczne i kryminalne w międzywojennej Warszawie. Minusy za motyw podwójnego gwałtu... Polecam, jak wszystkie książki Dołęgi-Mostowicza.

Od czasu do czasu warto sięgnąć po coś z mniej lub bardziej znanej klasyki. Prokurator Alicja Horn może nie rzuca na kolana jak losy profesora Wilczura, ale jeśli ktoś lubi klimat Warszawy w latach międzywojnia, to warto sięgnąć po tę powieść Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Początek wydał mi się nieco męczący, ale później było całkiem przyjemnie. Sporo wątków romantycznych i kryminalnych, sporo zwrotów akcji, trochę dość ciekawych wątków naukowych, a wszystko to opowiedziane pięknym językiem. Szkoda tylko zakończenia, bo liczyłem na nieco bardziej "romantyczne".

Od czasu do czasu warto sięgnąć po coś z mniej lub bardziej znanej klasyki. Prokurator Alicja Horn może nie rzuca na kolana jak losy profesora Wilczura, ale jeśli ktoś lubi klimat Warszawy w latach międzywojnia, to warto sięgnąć po tę powieść Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Początek wydał mi się nieco męczący, ale później było całkiem przyjemnie. Sporo wątków romantycznych i...

Historia stara jak świat. Dwie kobiety, które opiekują się sobą, troszczą sie o siebie, wiodą spokojne życie. I w to życie wkracza mężczyzna, kobieciarz i uwodziciel, rzec by można awanturnik. I już wszyscy pewnie się domyślają, że ten mężczyzna rozbije to spokojne życie tych kobiet. Ale w tej książce nic nie jest oczywiste, bo ten uwodziciel to w gruncie rzeczy dobry facet, a jedna z tych pań to istna hetera.
Przez lata unikałam ksiazek Mostowicza. W sumie to sama nie wiem dlaczego. Teraz nadrabiam. Czytam wszystkie Jego książki. A z każdą kolejną dochodzę do wniosku że Mostowicz pisarzem niedocenionym jest. A pisze przepięknie. I ten klimat przedwojenny jest cudny.
Polecam

Historia stara jak świat. Dwie kobiety, które opiekują się sobą, troszczą sie o siebie, wiodą spokojne życie. I w to życie wkracza mężczyzna, kobieciarz i uwodziciel, rzec by można awanturnik. I już wszyscy pewnie się domyślają, że ten mężczyzna rozbije to spokojne życie tych kobiet. Ale w tej książce nic nie jest oczywiste, bo ten uwodziciel to w gruncie rzeczy dobry...

109/2020 (A)

109/2020 (A)

Niedorzeczna książka. Myślałam, że nie zmęczę. Zmęczyłam i uważam, że nie było warto. Jedyny plus to obraz międzywojennej Warszawy.

Niedorzeczna książka. Myślałam, że nie zmęczę. Zmęczyłam i uważam, że nie było warto. Jedyny plus to obraz międzywojennej Warszawy.