Prokurator Alicja Horn

Tadeusz Dołęga-Mostowicz w swojej książce pt: Prokurator Alicja Horn zobrazował nam zachowanie społeczeństwa międzywojennego. Są przekręty na grube pieniądze, są układy i układziki, są także wielkie bale i kolorowe lokale a w nim ludzie na najwyższych stanowiskach, z renomą, z dobrym nazwiskiem i jeszcze lepszym portfelem zachowujących się jak pospolite bydło. Skąd my to znamy ? Przecież znamy to na co dzień. Jednak w swojej książce Mostowicz prześcignął swoją epokę. Świadczy o tym chociażby duży nacisk autora na szereg psychologicznych wątków. Jeden z najbardziej jaskrawych proszę bardzo podwójny gwałt. Tak, tak ludzka psychika jest tak wypaczona, że ludzie bronią się przed różnymi przykrymi zdarzeniami w różnoraki sposób. Nasz umysł także. Tutaj w tym akuratnym przypadku mamy silne uzależnienie seksualne od człowieka który nas skrzywdził w przeszłości, a zatem dodajmy dodatkowo do tego syndrom sztokholmski i wypisz wymaluj mamy panią prokurator. Dziś nauka może nam dużo powiedzieć o skrzywieniach psychicznych spowodowanych traumatycznymi przeżyciami w dzieciństwie czy też w okresie dojrzewania stąd takie a nie inne późniejsze zachowanie ludzi których dana tragedia dotyczy. Pod piękną fasadą pani Alicja była antyspołeczna. Nienawidziła wszystkiego i wszystkich. Jedynymi innymi uczuciami jakimi mogła kogoś obdarzyć była to jej wychowanka Julia. Z tymże ich relacje też nie były takie całkiem zupełnie normalne. Potoczyło się to wszystko inaczej, ale podejrzewam, że Alicja była zaborcza. Jeżeli wszystko było tak jak ona zarządziła było by wszystko w porządku. Ale czy aby na pewno ? Nie. To byłby jej światopogląd. Ona swoim spaczonym umysłem ulepiła by w przyszłości kogoś kogo jej umysł podpowiadał w podświadomości.
Sama była rozdarta wewnętrznie. Dwie tragedie w życiu znacznie się na jej psychice odbiły. Musiała czyś zastąpić tą dziurę, tą lukę w swoim życiu i dlatego też stała się perfekcjonistką w tym co robi. Skończyła prawo i stała się lwicą na sali rozpraw. Istny taran, huragan. Bezlitosna.
W bardzo ciekawy sposób autor ukazuje nam poniżające wręcz uzależnienie od drugiego człowieka i takie przypadki naprawdę się zdarzają, także Dołęga- Mostowicz nie pisał fantastyki, bynajmniej.
Nielegalne eksperymenty na przeprowadzane na ciężarnych kobietach przecież to też nie wymysł. Nauka niestety wymaga poświęceń. Nie żebym pochwalał takie praktyki, ale taka jest prawda. Niewygodna. Uciążliwa. Wstydliwa ? Ale to prawda .
Człowiek który przyjeżdża pod przybranym nazwiskiem który robi karierę, bawi się i pławi w luksusie. Mężczyzna na którego punkcie kobiety wariują. Łajza z nieposzlakowaną opinią. Zbrodniarz którego wszyscy uwielbiają. Szanowani lekarze którzy w swoich piwnicach dokonują eksperymentów , a poza tym swoim laboratorium dla królików są postrzegani jaki naukowcy światowej klasy.
Nielegalne interesy które nie budzą zdziwienia, odpowiedniego zainteresowania. Pełno tutaj wszystkiego co żywe i prawdziwe. Dwie kobiety kiedyś tak sobie bliskie, dzisiaj nienawidzą się ponieważ między nimi stanął mężczyzna. Takie to dziwne. Degrengolada tam gdzie bieda i bogactwo nie powinno dziwić. Ludzie są jacy są, a nasz Tadeusz Dołęga- Mostowicz szokował swoimi książkami, dziś jak patrzę też mimo upływu tylu już lat nadal potrafi szokować. Czym ? Prawdą trudną do zaakceptowania. Że niby co , że w naszym mniemaniu ludzie są lepsi niż to opisuje tutaj Mostowicz ? Lepi ? W czym ? Dziś przecież są lepsi jeszcze w oszukiwaniu bliźniego swego pod piękniejszym jeszcze płaszczykiem gładkich słów i maślanych fałszywych oczu.
Prokurator Alicja Horn- jedna z najlepszych książek tego autora.
Prawda, cała prawda i tylko prawda. Obraz kobiet jakże różnorodnych. Mściwych. Inteligentnych. Zakochanych. Kochanych. Kochających ( kobieta jest najsłabsza kiedy kocha, a najsilniejsza kiedy jest kochana…….). Zdradzanych. Porzuconych. Oszukiwanych. Silnych. Mocnych. Prawdziwe kobiety takie jakie są ze swoimi wszystkim wadami i zaletami, jest w każdym bądź razie w czym wybierać. Mężczyźni ze swoimi słabościami, mądrościami i wadami. Zalet też trochę jest.

Tadeusz Dołęga Mostowicz mówi nam też żeby coś zyskać, żeby przejrzeć na oczy musimy najpierw coś stracić………Piękne i jakże prawdziwe. ! Jak dla mnie bardzo szczegółowa analiza zachowań międzyludzkich. W tle damsko-męska gra taka od pierwszego momentu kiedy się tylko pojawiliśmy na tej planecie, aż po kres…….tylko nie wiem czyj chyba nasz, bo wierzę, że Ziemia dłużej wytrzyma niż ludzkość. Klimat tamtych lat, które wydają się mi osobiście bardzo bliskie, bo nie tak znów dalekie…..mimo upływu lat ciągle aktualne…..
Majstersztyk !

Tadeusz Dołęga-Mostowicz w swojej książce pt: Prokurator Alicja Horn zobrazował nam zachowanie społeczeństwa międzywojennego. Są przekręty na grube pieniądze, są układy i układziki, są także wielkie bale i kolorowe lokale a w nim ludzie na najwyższych stanowiskach, z renomą, z dobrym nazwiskiem i jeszcze lepszym portfelem zachowujących się jak pospolite bydło. Skąd my to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powieść prawie 90-letnia, nie mniej doskonale wytrzymuje próbę czasu. Barwne i wielowymiarowe postaci, świetna intryga, dobrze oddany klimat ówczesnego wymiaru sprawiedliwości, a w szczególności sali sądowej. Gratka dla prawników, miłośników sensacji i romansów, a wszystko w dawce i proporcjach sprawiających, że jest to dobra lektura będąca doskonałym zwierciadłem czasów w jakich została napisana

Powieść prawie 90-letnia, nie mniej doskonale wytrzymuje próbę czasu. Barwne i wielowymiarowe postaci, świetna intryga, dobrze oddany klimat ówczesnego wymiaru sprawiedliwości, a w szczególności sali sądowej. Gratka dla prawników, miłośników sensacji i romansów, a wszystko w dawce i proporcjach sprawiających, że jest to dobra lektura będąca doskonałym zwierciadłem czasów w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wbrew tytułowi rzecz dotyczy Jana Winklera - kombinatora i przestępcy. Opisane pięknym językiem wątki romantyczne i kryminalne w międzywojennej Warszawie. Minusy za motyw podwójnego gwałtu... Polecam, jak wszystkie książki Dołęgi-Mostowicza.

Wbrew tytułowi rzecz dotyczy Jana Winklera - kombinatora i przestępcy. Opisane pięknym językiem wątki romantyczne i kryminalne w międzywojennej Warszawie. Minusy za motyw podwójnego gwałtu... Polecam, jak wszystkie książki Dołęgi-Mostowicza.

Pokaż mimo to

109/2020 (A)

109/2020 (A)

Pokaż mimo to

Od czasu do czasu warto sięgnąć po coś z mniej lub bardziej znanej klasyki. Prokurator Alicja Horn może nie rzuca na kolana jak losy profesora Wilczura, ale jeśli ktoś lubi klimat Warszawy w latach międzywojnia, to warto sięgnąć po tę powieść Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Początek wydał mi się nieco męczący, ale później było całkiem przyjemnie. Sporo wątków romantycznych i kryminalnych, sporo zwrotów akcji, trochę dość ciekawych wątków naukowych, a wszystko to opowiedziane pięknym językiem. Szkoda tylko zakończenia, bo liczyłem na nieco bardziej "romantyczne".

Od czasu do czasu warto sięgnąć po coś z mniej lub bardziej znanej klasyki. Prokurator Alicja Horn może nie rzuca na kolana jak losy profesora Wilczura, ale jeśli ktoś lubi klimat Warszawy w latach międzywojnia, to warto sięgnąć po tę powieść Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Początek wydał mi się nieco męczący, ale później było całkiem przyjemnie. Sporo wątków romantycznych i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia stara jak świat. Dwie kobiety, które opiekują się sobą, troszczą sie o siebie, wiodą spokojne życie. I w to życie wkracza mężczyzna, kobieciarz i uwodziciel, rzec by można awanturnik. I już wszyscy pewnie się domyślają, że ten mężczyzna rozbije to spokojne życie tych kobiet. Ale w tej książce nic nie jest oczywiste, bo ten uwodziciel to w gruncie rzeczy dobry facet, a jedna z tych pań to istna hetera.
Przez lata unikałam ksiazek Mostowicza. W sumie to sama nie wiem dlaczego. Teraz nadrabiam. Czytam wszystkie Jego książki. A z każdą kolejną dochodzę do wniosku że Mostowicz pisarzem niedocenionym jest. A pisze przepięknie. I ten klimat przedwojenny jest cudny.
Polecam

Historia stara jak świat. Dwie kobiety, które opiekują się sobą, troszczą sie o siebie, wiodą spokojne życie. I w to życie wkracza mężczyzna, kobieciarz i uwodziciel, rzec by można awanturnik. I już wszyscy pewnie się domyślają, że ten mężczyzna rozbije to spokojne życie tych kobiet. Ale w tej książce nic nie jest oczywiste, bo ten uwodziciel to w gruncie rzeczy dobry...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z tą książką wszystko jest w miarę w porządku do momentu kiedy pani prokurator , a właściwie puki co , pani podprokurator Alicja Horn dowiedziała się kim jest sprawca jej traumatycznych przejść . To co przydarzyło się wówczas czternastoletniej uczennicy Ali , rzutuje na całe dalsze jej życie . Na jej małżeństwo i jego koniec , na jej wybór zawodu i śpiesznie postępującą świetlaną drogę kariery . Na jej światopogląd , twardość , hardość i stosunki z mężczyznami . Mimo że czas w jakim osadzona jest fabuła tej powieści , to czas kiedy zawód prokuratora , był zawodem stricte męskim , Alicja Horn radziła sobie doskonale . Była piękna , pracowita , pragmatyczna i zawsze doskonale przygotowana merytorycznie . Nagle kiedy w jej życiu pojawia się Bohdan Drucki vel Jan Winkler , mam wrażenie że czytam o zupełnie innej kobiecie . Nagle książka zamienia się w ckliwy melodramat , a Alicja Horn w kobietę tragiczną w swej nieszczęśliwej miłości . Kobietę rodem z podłych gatunkowo harlekinów . Po prostu nie jest to dla mnie wiarygodne , aby taka kobieta mogła się tak zmienić , no i ten koniec , tego wątku...pozostawił u mnie spory niesmak . Doczytałam ją do końca ze względu na inne wcale ciekawe wątki . Jak ten o doświadczeniach przeprowadzanych na ciężarnych kobietach
.Dowiedziałam się na przykład że zgodnie z teorią '' zapatrzenia '' doktora Branickiego już teraz wiadomo dlaczego niektóre dzieci są podobne do przysłowiowego kominiarza , ogrodnika czy listonosza , mimo stuprocentowej wierności ich matek :) Książkę polecam mimo wszystko , choćby po to aby sobie poczytać jak funkcjonowała ówczesna Warszawa i jak się bawiła w osławionej '' Argentynie '' . Swoją drogą zabawy rzeczywiście '' na poziomie '' :) Czasami miałam wrażenie że te stateczne , wielkie damy w pięknych tualetach i panowie w drogich garniturach , to tylko banda rozkapryszonych poprzebieranych za dorosłych , dzieciaków beczących jak kozy i miauczących jak koty . Reasumując , poza wątkiem romansowym pani Horn , reszta książki nie budzi moich zastrzeżeń , więc szczerze polecam .

Z tą książką wszystko jest w miarę w porządku do momentu kiedy pani prokurator , a właściwie puki co , pani podprokurator Alicja Horn dowiedziała się kim jest sprawca jej traumatycznych przejść . To co przydarzyło się wówczas czternastoletniej uczennicy Ali , rzutuje na całe dalsze jej życie . Na jej małżeństwo i jego koniec , na jej wybór zawodu i śpiesznie postępującą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Międzywojnie. Młoda Polska. Thriller, kryminał, sensacja, akcja, dramat, romans i obyczaj. Strzelaniny, porwania, futra z bobra, namiętne pocałunki, Warszawa i Hel. Wyliczam drobiazgi, nieledwie punkciki, mało znaczące elementy, bo prawdziwym powodem tej książki są przeogromne, monumentalne postaci. Namalowane szerokim pędzlem na nieskończonym płótnie. Pociągnięcia są precyzyjne i bardzo wyraźne, zgodnie z zasadami szkoły klasycznej, kłania się Rafael, Dürer czy Caravaggio. Światło igra z cieniem. Los we władanie obierają tajfuny.

Prokuratorka Alicja Horn wabi tytułem, ale nie ona jest prawdziwą bohaterka książki. Ten przywilej przywłaszczył sobie Jan Winkler vel Bohdan Drucki, postać jednowymiarowa i przewyraźna. To on swym zamaszystym krokiem wyznacza bieg akcji, on swą jednobarwna osobowością nadaje ton powieści. A powieść jest jak bajka opowiadana dzieciom, ale dzieciom trochę starszym, którym snuć można mity o bohaterach, którzy lubią kobiety, do których z kolei te przyciąga jakaś pierwotna siła. Herosi są silni i zwierzęco magnetyczni, bez cienia pokory podążają za swoim fatum, przyjmują los bez jednej skargi, dżentelmeńsko silni i głupio lojalni.

Bawiła mnie ta lektura, wciągała a jednocześnie nie wierzyłam w ani jedno wypowiedziane w niej zdanie. Tak prosto skonstruowana i naiwna, banalna do zatracenia a jednocześnie kojąca. Czasami człowiek potrzebuje rzeczy prostych, przewidywalnych aby wypośrodkować swój punkt widzenia, swoje emocje, swoje gusta. Tym właśnie ta książka jest dla mnie. Stałym punktem w przestrzeni.

https://www.youtube.com/watch?v=z27HZRUgv4A

Międzywojnie. Młoda Polska. Thriller, kryminał, sensacja, akcja, dramat, romans i obyczaj. Strzelaniny, porwania, futra z bobra, namiętne pocałunki, Warszawa i Hel. Wyliczam drobiazgi, nieledwie punkciki, mało znaczące elementy, bo prawdziwym powodem tej książki są przeogromne, monumentalne postaci. Namalowane szerokim pędzlem na nieskończonym płótnie. Pociągnięcia są...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niestety książkę nadgryzł ząb czasu, choć miłośnicy "W starym kinie" pewno będą zadowoleni. Dość dziwaczne (jak na dzisiejsze czasy) zachowania bohaterów, sztuczne dialogi, rozwlekła akcja.
Z drugiej strony sam pomysł połączenia kryminału z "Przeminęło z wiatrem" dość interesujący i udany. Końcowe mowy prokurator Horn i adwokata broniącego Winklera imponujące - godne amerykańskich sądów.
Na mnie największe wrażenie zrobiła mentalność, zachowanie i pozycja kobiet, jeszcze 80 lat temu. Dobrze, że czasy się zmieniły - prawda moje panie ?

Niestety książkę nadgryzł ząb czasu, choć miłośnicy "W starym kinie" pewno będą zadowoleni. Dość dziwaczne (jak na dzisiejsze czasy) zachowania bohaterów, sztuczne dialogi, rozwlekła akcja.
Z drugiej strony sam pomysł połączenia kryminału z "Przeminęło z wiatrem" dość interesujący i udany. Końcowe mowy prokurator Horn i adwokata broniącego Winklera imponujące - godne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Motyw podwójnego gwałtu i rodzącego się z tego uczucia jest obrzydliwy. Nie skończyłam książki i ciągle się zastanawiam jaki chory typ to wymyślił...

Motyw podwójnego gwałtu i rodzącego się z tego uczucia jest obrzydliwy. Nie skończyłam książki i ciągle się zastanawiam jaki chory typ to wymyślił...

Pokaż mimo to