Księga ludzi. Opowieść o tym, jak staliśmy się nami

Książka nie porywa, chociaż jest ciekawa i dosyć dobrze się ją czyta. Określiłbym ją jako zbiór ciekawostek o zachowaniach ludzi i zwierząt z domieszką informacji (często ciekawych i pouczających, chociaż bardzo powierzchownych) o początkach homo sapiens. Jak gdyby kilka filmów dokumentalnych w formie pisanej zebranych w jedną całość.

Generalnie jednak mogę ją polecić.

Książka nie porywa, chociaż jest ciekawa i dosyć dobrze się ją czyta. Określiłbym ją jako zbiór ciekawostek o zachowaniach ludzi i zwierząt z domieszką informacji (często ciekawych i pouczających, chociaż bardzo powierzchownych) o początkach homo sapiens. Jak gdyby kilka filmów dokumentalnych w formie pisanej zebranych w jedną całość.

Generalnie jednak mogę ją polecić.

Na tle wielu innych książek popularnonaukowych ta pozycja wypada mocno przeciętnie. Temat, który porusza, jest naprawdę ciekawy, ale jego realizacja wygląda słabo. Szczególnie odrzucająca jest druga część książki, w której autor omawia genetykę. I tam zaczyna też posługiwać się bardzo specjalistycznym językiem. Nie mówię, że jest to złe, temat tego wymaga, ale znacząco utrudnia to odbiór książki.
Warto zerknąć do tej książki, bo porównanie zwierząt i ludzi jest bardzo ciekawe i interesujące. A drugą połowę można spokojnie pominąć, nie tracąc zbyt wiele wiedzy.

Na tle wielu innych książek popularnonaukowych ta pozycja wypada mocno przeciętnie. Temat, który porusza, jest naprawdę ciekawy, ale jego realizacja wygląda słabo. Szczególnie odrzucająca jest druga część książki, w której autor omawia genetykę. I tam zaczyna też posługiwać się bardzo specjalistycznym językiem. Nie mówię, że jest to złe, temat tego wymaga, ale znacząco...

Ta książka byłaby ciekawa, gdyby nie to, że wszystkie rzeczy przez pana Rutherforda wspomniane, zostały już opisane przez dziesiątki innych popularyzatorów, a także pokazywane były już w dziesiątkach programów naukowych i inni zrobili to o wiele zgrabniej. Gwałcące delfiny, toczące wojny szympansy - incydenty i zjawiska w świecie zwierząt są szalenie ciekawe, ale Rutherford pisze o tym w sposób byle jaki, nudny. "Księga ludzi" cierpi na chaos. Autor chciał ukazać ścieżkę, jaką ludzie przeszli, by stać się ludźmi, ale zrobił to nieudolnie. Nie da się pobieżnie skakać z tematu na temat, bez wyraźnego planu w głowie. W tej książce panuje bałagan, w którym opis polującego nietoperza przeplata się (nie wiedzieć czemu) z opisem antagonizmów między religiami. Panie, Adamie, spokojnie! Nie jest dobrze, gdy galopujące myśli przelewa się na papier i nie robi się później korekty, Nawet tytuł nie oddaje dobrze treści, bo sugeruje skupienie się na antropologii i ewolucji (biologicznej, ale kulturowej również), a tymczasem dostajemy zlepek anegdot ze świata zwierząt, które powiązane są ze sobą jedynie w głowie autora. Książka być może zaciekawi zupełnego laika, chociaż nie wiem czy nie odstraszy go plątanina wątków. Dla zainteresowanych przyrodą pozycja całkowicie zbędna.

Ta książka byłaby ciekawa, gdyby nie to, że wszystkie rzeczy przez pana Rutherforda wspomniane, zostały już opisane przez dziesiątki innych popularyzatorów, a także pokazywane były już w dziesiątkach programów naukowych i inni zrobili to o wiele zgrabniej. Gwałcące delfiny, toczące wojny szympansy - incydenty i zjawiska w świecie zwierząt są szalenie ciekawe, ale Rutherford...

Zdecydowanie słabsza od poprzedniej, co nie znaczy, że kiepska. Trudno książkę nazwać popularnonaukową w dosłownym słowa znaczeniu. Autor niewiele tu przemyca wiedzy, wręcz znikomą ilość. To raczej rodzaj naukowej gawędy, spojrzenie naukowca na ewolucję ludzkości. Krótkie, przyczynkarskie rozdzialiki. Jest trochę ciekawostek, zwłaszcza w drugiej połowie, ale ktoś, kto śledzi tego typu literaturę na polskim rynku i sporo już czytał, tu chyba się zawiedzie.

Zdecydowanie słabsza od poprzedniej, co nie znaczy, że kiepska. Trudno książkę nazwać popularnonaukową w dosłownym słowa znaczeniu. Autor niewiele tu przemyca wiedzy, wręcz znikomą ilość. To raczej rodzaj naukowej gawędy, spojrzenie naukowca na ewolucję ludzkości. Krótkie, przyczynkarskie rozdzialiki. Jest trochę ciekawostek, zwłaszcza w drugiej połowie, ale ktoś, kto...

Szukacie dobrej i lekkiej książki popularnonaukowej? To dobrze trafiliście, mam dzisiaj dla Was pewną propozycję, która powinna przypaść Wam do gustu.

Nie wiedziałam, czego mogę się po tej książce spodziewać. Troszkę obawiałam się tego, że poruszone w niej kwestie biologiczne mnie przytłoczą, ale nie, Adam Rutherford ma bardzo lekkie pióro i przez tę historię przechodzi się z przyjemnością. Także jeśli nie macie zbyt obszernej wiedzy biologicznej, możecie odetchnąć z ulgą, bo nie zostaniecie zalani naukową terminologią, z której nic nie zrozumiecie.

W publikacji poruszono wiele kwestii, ale można to uznać raczej za wstęp do dalszych badań. Nie oczekujcie więc rozległych opisów. Czy to wada książki? Nie powiedziałabym. Autor pokazuje, jakie cechy, uznawane za typowo ludzkie, tak naprawdę nie dotyczą tylko naszego gatunku i możemy się ich doszukać również u zwierząt.

Sporo miejsca poświęcono stosunkom cielesnym. Adam Rutherford mówi, dlaczego ludzie i zwierzęta uprawiają seks. I jeszcze jedna, moim zdaniem ważna kwestia, autor mówi o relacjach homoseksualnych. zaintrygowało mnie to. Uważam, że to był jeden z ciekawszych wątków w całej opowieści.

Szukacie dobrej i lekkiej książki popularnonaukowej? To dobrze trafiliście, mam dzisiaj dla Was pewną propozycję, która powinna przypaść Wam do gustu.

Nie wiedziałam, czego mogę się po tej książce spodziewać. Troszkę obawiałam się tego, że poruszone w niej kwestie biologiczne mnie przytłoczą, ale nie, Adam Rutherford ma bardzo lekkie pióro i przez tę historię przechodzi...

Nie ukrywam, spodziewałam się czegoś innego, spodziewałam się więcej wiedzy, więcej konkretów. Nie zrozumcie mnie źle. Nie jest to zła książka, ale też nie jest tak dobra, jaka mogłaby być.
Adam Rutherford bada rozmaite cechy, które uznawano niegdyś za wyłącznie ludzkie, wykazując, że wcale takimi nie są. Nie jesteśmy jedynym gatunkiem, który się porozumiewa, wytwarza narzędzia, korzysta z ognia albo uprawia seks wyłącznie dla przyjemności, i do tego niekoniecznie seks heteroseksualny. Jedynie nasza kultura przewyższa wszystko, co można obserwować w przyrodzie.
Autor bada, analizuje i robi to ciekawie, ale lakonicznie, po przysłowiowych łebkach. Moim zdaniem pokusił się o poruszenie wielu tematów w jednej książce, zbyt wielu, złapał zbyt wiele srok za ogon.
Książka byłaby o wiele ciekawsza gdyby autor skupił się na jednej góra dwóch kwestiach np. sposobie porozumiewania się, odczuwania, myślenia i ew. czymś jeszcze, nie na tylu.
Porusza dużo spraw, żadnej nie traktując dogłębnie, rzetelnie. Po prostu lotem błyskawicy prześlizguje się po wszystkich poruszanych kwestiach.
Aczkolwiek sam zamysł książki jest ciekawy, pomysłowy. Przy odpowiednim potraktowaniu mogła wyjść z tego naprawdę ciekawa, porywająca pozycja.
Nie odradzam wam lektury tej książki. Chcę tylko uczulić na to, iż nie jest to dogłębna analiza omawianych zagadnień, a tylko powiedzmy skrótowiec.
Co prawda podając mnogość przykładów, pokrótce je uzasadniając autor udowadnia tezę, iż nasze miejsce jest w świecie zwierząt, jednak czegoś Księdze ludzi wyraźnie brak.
Mnie książka zawiodła, jednak prawdopodobnie wielu osobom nie szukającym dogłębnych analiz, usatysfakcjonuje poziom serwowanej wiedzy.

http://pasje-fascynacje-mola-ksiazkowego.blogspot.com/

Nie ukrywam, spodziewałam się czegoś innego, spodziewałam się więcej wiedzy, więcej konkretów. Nie zrozumcie mnie źle. Nie jest to zła książka, ale też nie jest tak dobra, jaka mogłaby być.
Adam Rutherford bada rozmaite cechy, które uznawano niegdyś za wyłącznie ludzkie, wykazując, że wcale takimi nie są. Nie jesteśmy jedynym gatunkiem, który się porozumiewa, wytwarza...

Dla stabilnej tożsamości człowieka niezwykle ważne jest poczucie wyjątkowości. I choć od stuleci kolejni naukowcy (od Kopernika i Darwina rozpoczynając) dostarczają dowodów, że nie wszystko w świecie kręci się wokół nas, wciąż mamy w rękach ogrom argumentów, że homo sapiens to najwyższa forma życia. Ale czy na pewno? Jak wiele z elementów, którymi się szczycimy, dzielimy tak naprawdę z innymi zwierzętami, a czasem również z roślinami? Co tak naprawdę decyduje o naszej wyjątkowości?

Brytyjski genetyk Adam Rutherford w swojej Księdze ludzi stara się odpowiedzieć na to pytanie. Rozpoczyna od odczarowania mitu homo sapiens jako jedynego człowieka twórczego, by w kolejnych rozdziałach przejść przez rozmaite elementy ludzkiej codzienności: od technologii i wytwarzania narzędzi, poprzez seksualność, aż do komunikacji i symboliki. Podczas tej wędrówki podaje szereg przykładów zachowań, które, choć używane jako argumenty o ludzkiej wyjątkowości występują w naturze szerzej, w podobnej lub czasem identycznej formie.

We wszelkiego typu książkach popularnonaukowych jednym z głównych elementów jest dla mnie styl autora. W wielu przypadkach to on, a nie sama treść, decydują, dla kogo dana książka się nada, a komu lepiej jej nie podsuwać. Jeśli zależy nam, by z naszą opowieścią trafić pod przysłowiowe "strzechy", musimy nie tylko wybrać informacje odpowiednie dla laika, ale też podać je w bardzo przystępny sposób.

W tym zakresie Adam Rutherford wykonał kawał dobrej roboty – jest doskonałym gawędziarzem, a jego styl łączy w sobie lekkość oraz dużą zawartość informatywną. Słowem: jest prosto, ale nie za prosto; ciekawie, ale nie przytłaczająco. Dla laika, który nie ma absolutnie żadnego pojęcia o genetyce czy historii ludzkości, będzie to fascynująca podróż przez czas i przestrzeń, zdecydowanie poszerzająca horyzonty. W kolejnych rozdziałach autor robi wszystko, by w intrygujący sposób wybić nas ze znanych schematów i pokazać zupełnie inną perspektywę.

Co ciekawe, Księga ludzi nie prowadzi nas do wniosku, który miałby zrównać człowieka z pozostałymi zwierzętami. Ostatnia część książki, ściśle poświęcona genetyce, bazując na absolutnych podstawach wiedzy tłumaczy, w jaki sposób na przestrzeni tysiącleci człowiek stanął na samym szczycie... i dlaczego kiedyś może spaść ze swojego piedestału, zastąpiony zupełnie innym gatunkiem.

------------------------------------------
https://czworgiem-oczu.blogspot.com/2020/01/adam-rutherford-ksiega-ludzi.html

Dla stabilnej tożsamości człowieka niezwykle ważne jest poczucie wyjątkowości. I choć od stuleci kolejni naukowcy (od Kopernika i Darwina rozpoczynając) dostarczają dowodów, że nie wszystko w świecie kręci się wokół nas, wciąż mamy w rękach ogrom argumentów, że homo sapiens to najwyższa forma życia. Ale czy na pewno? Jak wiele z elementów, którymi się szczycimy, dzielimy...

Czy tylko człowiek celowo używa ognia?

Na to i masę innych pytań o najdziwniejsze ze zwierząt odpowiada w swojej książce antropolog Adam Rutherford.

cała recenzja:

https://www.ksiazkawprezencie.pl/ksiega-ludzi-rutherford-recenzja/

Czy tylko człowiek celowo używa ognia?

Na to i masę innych pytań o najdziwniejsze ze zwierząt odpowiada w swojej książce antropolog Adam Rutherford.

cała recenzja:

https://www.ksiazkawprezencie.pl/ksiega-ludzi-rutherford-recenzja/

nudna taka :/

nudna taka :/

No ciekawa ta nasza historia, tylko że... jesteśmy tu potrzebni jak ziemniaczane stonki.

No ciekawa ta nasza historia, tylko że... jesteśmy tu potrzebni jak ziemniaczane stonki.