O ewolucji, o jej trikach, ale w bardzo ogólny sposób. O tym czym właściwie różnimy się od innych gatunków zwierząt, a czym nie. Trochę tak o wszystkim i o niczym. Podejmowany temat to właściwie temat-rzeka, więc trudno o tym opowiedzieć na niespełna trzystu stronach. Siłą rzeczy są to raczej wybrane fakty, ogólne wiadomości oraz ciekawostki. Trzeba to traktować jako wstęp do tej tematyki. Nadal daje mi to do myślenia, czemu spośród wszystkich gatunków, tylko my mamy świadomość, umiejętność posługiwania się językiem i myślenia na takim poziomie, że osiągnęliśmy taki sukces ewolucyjny. Autor/tłumacz ma natomiast literacki nerw, w związku z czym, jak na pozycję popularnonaukową, to jest to książka napisana wyjątkowo ładnym językiem, z ciekawymi sformułowaniami. Ale najbardziej urocza jest okładka z tymi stópkami... ;)

O ewolucji, o jej trikach, ale w bardzo ogólny sposób. O tym czym właściwie różnimy się od innych gatunków zwierząt, a czym nie. Trochę tak o wszystkim i o niczym. Podejmowany temat to właściwie temat-rzeka, więc trudno o tym opowiedzieć na niespełna trzystu stronach. Siłą rzeczy są to raczej wybrane fakty, ogólne wiadomości oraz ciekawostki. Trzeba to traktować jako wstęp...

Jestem człowiekiem.
Należę do gatunku Homo sapiens.
Zaliczam się do wielkich małp.
Należę do infrarzędu małpokształtnych.
Jestem ssakiem.
Jestem przedstawicielem podtypu kręgowców.
Należę do królestwa zwierząt.
Jestem arcytypem wszech jestestw.

Jak wg Was to brzmi? Pokornie? Pysznie? Dumnie?

Książka "Księga ludzi. Opowieść o tym jak staliśmy się nami" była dla mnie po części już znaną historią, a po części dowiedziałam się kilku całkiem nietypowych ciekawostek. Adam Rutherford stara się nam pokazać na podstawie różnych przykładów ze świata zwierząt, że wcale nie jesteśmy aż tacy wyjątkowi, jak sobie myślimy i jak byśmy chcieli.
"Arcytyp wszech jestestw", idąc za Hamletem Szekspira, to piękne określenie, wysławiające gatunek ludzi jako wyjątkowy, ocierający się o boskość. 250 lat później Karol Darwin potwierdził przynależność ludzi do świata zwierząt - najskromniejszej gałęzi drzewa genealogicznego, mającego 4 miliardy lat! Rutherford udowadnia, że wcale nie jesteśmy jacyś nadzwyczajni. Wiele innych gatunków z 9 klas: jeżowców, owadów, pająków, krabów, ślimaków, ośmiornic, ryb, ptaków i ssaków używa narzędzi, nie uprawia seksu wyłącznie celem przekazania genów kolejnym pokoleniom, bywa zręcznym, uprawia rolnictwo, przejawia "gusta modowe".

To, co faktycznie nas odróżnia, to nasze umysły, które wyewoluowały. Ewolucja zaś, jak wiemy, przebiega powoli, chaotycznie i pokrętnie.
Abstrakcyjne myślenie, analizowanie, przewidywanie, mowa, zręczność, moda, radość z seksu-to wszystko są rezultaty wyboistej ciągłości, cechy kształtujące się pod wpływem siły ewolucji.
Myślę sobie, że jednak dopisało nam trochę szczęścia na tej wyboistej drodze zwanej ewolucją, ale nie zapominajmy, że jesteśmy też zwierzętami .

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

Jestem człowiekiem.
Należę do gatunku Homo sapiens.
Zaliczam się do wielkich małp.
Należę do infrarzędu małpokształtnych.
Jestem ssakiem.
Jestem przedstawicielem podtypu kręgowców.
Należę do królestwa zwierząt.
Jestem arcytypem wszech jestestw.

Jak wg Was to brzmi? Pokornie? Pysznie? Dumnie?

Książka "Księga ludzi. Opowieść o tym jak staliśmy się nami" była dla mnie po...

Tego trzeba oczekiwać od książki popularnonaukowej: wartkiego języka, intelektualnych anegdot i ciekawostek, chwili zadumy oraz .... małej porcji sexu ;)))))

Tego trzeba oczekiwać od książki popularnonaukowej: wartkiego języka, intelektualnych anegdot i ciekawostek, chwili zadumy oraz .... małej porcji sexu ;)))))

Książka nie porywa, chociaż jest ciekawa i dosyć dobrze się ją czyta. Określiłbym ją jako zbiór ciekawostek o zachowaniach ludzi i zwierząt z domieszką informacji (często ciekawych i pouczających, chociaż bardzo powierzchownych) o początkach homo sapiens. Jak gdyby kilka filmów dokumentalnych w formie pisanej zebranych w jedną całość.

Generalnie jednak mogę ją polecić.

Książka nie porywa, chociaż jest ciekawa i dosyć dobrze się ją czyta. Określiłbym ją jako zbiór ciekawostek o zachowaniach ludzi i zwierząt z domieszką informacji (często ciekawych i pouczających, chociaż bardzo powierzchownych) o początkach homo sapiens. Jak gdyby kilka filmów dokumentalnych w formie pisanej zebranych w jedną całość.

Generalnie jednak mogę ją polecić.

Na tle wielu innych książek popularnonaukowych ta pozycja wypada mocno przeciętnie. Temat, który porusza, jest naprawdę ciekawy, ale jego realizacja wygląda słabo. Szczególnie odrzucająca jest druga część książki, w której autor omawia genetykę. I tam zaczyna też posługiwać się bardzo specjalistycznym językiem. Nie mówię, że jest to złe, temat tego wymaga, ale znacząco utrudnia to odbiór książki.
Warto zerknąć do tej książki, bo porównanie zwierząt i ludzi jest bardzo ciekawe i interesujące. A drugą połowę można spokojnie pominąć, nie tracąc zbyt wiele wiedzy.

Na tle wielu innych książek popularnonaukowych ta pozycja wypada mocno przeciętnie. Temat, który porusza, jest naprawdę ciekawy, ale jego realizacja wygląda słabo. Szczególnie odrzucająca jest druga część książki, w której autor omawia genetykę. I tam zaczyna też posługiwać się bardzo specjalistycznym językiem. Nie mówię, że jest to złe, temat tego wymaga, ale znacząco...

Ta książka byłaby ciekawa, gdyby nie to, że wszystkie rzeczy przez pana Rutherforda wspomniane, zostały już opisane przez dziesiątki innych popularyzatorów, a także pokazywane były już w dziesiątkach programów naukowych i inni zrobili to o wiele zgrabniej. Gwałcące delfiny, toczące wojny szympansy - incydenty i zjawiska w świecie zwierząt są szalenie ciekawe, ale Rutherford pisze o tym w sposób byle jaki, nudny. "Księga ludzi" cierpi na chaos. Autor chciał ukazać ścieżkę, jaką ludzie przeszli, by stać się ludźmi, ale zrobił to nieudolnie. Nie da się pobieżnie skakać z tematu na temat, bez wyraźnego planu w głowie. W tej książce panuje bałagan, w którym opis polującego nietoperza przeplata się (nie wiedzieć czemu) z opisem antagonizmów między religiami. Panie, Adamie, spokojnie! Nie jest dobrze, gdy galopujące myśli przelewa się na papier i nie robi się później korekty, Nawet tytuł nie oddaje dobrze treści, bo sugeruje skupienie się na antropologii i ewolucji (biologicznej, ale kulturowej również),a tymczasem dostajemy zlepek anegdot ze świata zwierząt, które powiązane są ze sobą jedynie w głowie autora. Książka być może zaciekawi zupełnego laika, chociaż nie wiem czy nie odstraszy go plątanina wątków. Dla zainteresowanych przyrodą pozycja całkowicie zbędna.

Ta książka byłaby ciekawa, gdyby nie to, że wszystkie rzeczy przez pana Rutherforda wspomniane, zostały już opisane przez dziesiątki innych popularyzatorów, a także pokazywane były już w dziesiątkach programów naukowych i inni zrobili to o wiele zgrabniej. Gwałcące delfiny, toczące wojny szympansy - incydenty i zjawiska w świecie zwierząt są szalenie ciekawe, ale Rutherford...

nudna taka :/

nudna taka :/

Zdecydowanie słabsza od poprzedniej, co nie znaczy, że kiepska. Trudno książkę nazwać popularnonaukową w dosłownym słowa znaczeniu. Autor niewiele tu przemyca wiedzy, wręcz znikomą ilość. To raczej rodzaj naukowej gawędy, spojrzenie naukowca na ewolucję ludzkości. Krótkie, przyczynkarskie rozdzialiki. Jest trochę ciekawostek, zwłaszcza w drugiej połowie, ale ktoś, kto śledzi tego typu literaturę na polskim rynku i sporo już czytał, tu chyba się zawiedzie.

Zdecydowanie słabsza od poprzedniej, co nie znaczy, że kiepska. Trudno książkę nazwać popularnonaukową w dosłownym słowa znaczeniu. Autor niewiele tu przemyca wiedzy, wręcz znikomą ilość. To raczej rodzaj naukowej gawędy, spojrzenie naukowca na ewolucję ludzkości. Krótkie, przyczynkarskie rozdzialiki. Jest trochę ciekawostek, zwłaszcza w drugiej połowie, ale ktoś, kto...

Szukacie dobrej i lekkiej książki popularnonaukowej? To dobrze trafiliście, mam dzisiaj dla Was pewną propozycję, która powinna przypaść Wam do gustu.

Nie wiedziałam, czego mogę się po tej książce spodziewać. Troszkę obawiałam się tego, że poruszone w niej kwestie biologiczne mnie przytłoczą, ale nie, Adam Rutherford ma bardzo lekkie pióro i przez tę historię przechodzi się z przyjemnością. Także jeśli nie macie zbyt obszernej wiedzy biologicznej, możecie odetchnąć z ulgą, bo nie zostaniecie zalani naukową terminologią, z której nic nie zrozumiecie.

W publikacji poruszono wiele kwestii, ale można to uznać raczej za wstęp do dalszych badań. Nie oczekujcie więc rozległych opisów. Czy to wada książki? Nie powiedziałabym. Autor pokazuje, jakie cechy, uznawane za typowo ludzkie, tak naprawdę nie dotyczą tylko naszego gatunku i możemy się ich doszukać również u zwierząt.

Sporo miejsca poświęcono stosunkom cielesnym. Adam Rutherford mówi, dlaczego ludzie i zwierzęta uprawiają seks. I jeszcze jedna, moim zdaniem ważna kwestia, autor mówi o relacjach homoseksualnych. zaintrygowało mnie to. Uważam, że to był jeden z ciekawszych wątków w całej opowieści.

Szukacie dobrej i lekkiej książki popularnonaukowej? To dobrze trafiliście, mam dzisiaj dla Was pewną propozycję, która powinna przypaść Wam do gustu.

Nie wiedziałam, czego mogę się po tej książce spodziewać. Troszkę obawiałam się tego, że poruszone w niej kwestie biologiczne mnie przytłoczą, ale nie, Adam Rutherford ma bardzo lekkie pióro i przez tę historię przechodzi...

Nie ukrywam, spodziewałam się czegoś innego, spodziewałam się więcej wiedzy, więcej konkretów. Nie zrozumcie mnie źle. Nie jest to zła książka, ale też nie jest tak dobra, jaka mogłaby być.
Adam Rutherford bada rozmaite cechy, które uznawano niegdyś za wyłącznie ludzkie, wykazując, że wcale takimi nie są. Nie jesteśmy jedynym gatunkiem, który się porozumiewa, wytwarza narzędzia, korzysta z ognia albo uprawia seks wyłącznie dla przyjemności, i do tego niekoniecznie seks heteroseksualny. Jedynie nasza kultura przewyższa wszystko, co można obserwować w przyrodzie.
Autor bada, analizuje i robi to ciekawie, ale lakonicznie, po przysłowiowych łebkach. Moim zdaniem pokusił się o poruszenie wielu tematów w jednej książce, zbyt wielu, złapał zbyt wiele srok za ogon.
Książka byłaby o wiele ciekawsza gdyby autor skupił się na jednej góra dwóch kwestiach np. sposobie porozumiewania się, odczuwania, myślenia i ew. czymś jeszcze, nie na tylu.
Porusza dużo spraw, żadnej nie traktując dogłębnie, rzetelnie. Po prostu lotem błyskawicy prześlizguje się po wszystkich poruszanych kwestiach.
Aczkolwiek sam zamysł książki jest ciekawy, pomysłowy. Przy odpowiednim potraktowaniu mogła wyjść z tego naprawdę ciekawa, porywająca pozycja.
Nie odradzam wam lektury tej książki. Chcę tylko uczulić na to, iż nie jest to dogłębna analiza omawianych zagadnień, a tylko powiedzmy skrótowiec.
Co prawda podając mnogość przykładów, pokrótce je uzasadniając autor udowadnia tezę, iż nasze miejsce jest w świecie zwierząt, jednak czegoś Księdze ludzi wyraźnie brak.
Mnie książka zawiodła, jednak prawdopodobnie wielu osobom nie szukającym dogłębnych analiz, usatysfakcjonuje poziom serwowanej wiedzy.

http://pasje-fascynacje-mola-ksiazkowego.blogspot.com/

Nie ukrywam, spodziewałam się czegoś innego, spodziewałam się więcej wiedzy, więcej konkretów. Nie zrozumcie mnie źle. Nie jest to zła książka, ale też nie jest tak dobra, jaka mogłaby być.
Adam Rutherford bada rozmaite cechy, które uznawano niegdyś za wyłącznie ludzkie, wykazując, że wcale takimi nie są. Nie jesteśmy jedynym gatunkiem, który się porozumiewa, wytwarza...