Tajemnica mostu

"Tajemnica mostu" to druga część serii "Magiczne drzewo". Mama głównych bohaterów ma dość magii Czerwonego Krzesła i wypowiada życzenie, przez które nikt z rodziny nie może już używać magicznego przedmiotu. Dzieci jednak namawiają swoją sąsiadkę Melanię, by to ona teraz przejęła stery nad Krzesłem, dzięki czemu dzieci nadal mogą używać jego magii, tyle że przez pośredniczkę.

Niestety, któregoś dnia Melania wypowiada życzenie, przez które Filip zakochuje się w dziewczynie z plakatu - Żygożelce. Znajduje się przez to w niebezpieczeństwie, a uratować może go tylko przejście po Moście Zapomnienia. Czy dzieci dadzą radę uratować chłopca? W końcu po drodze będzie czekać wiele niebezpieczeństw, jak np. gigantyczny pająk, podziemna rzeka, czy bardzo groźna Greta...

"Tajemnica mostu", jak już wspomniałam, jest drugą częścią serii. Choć podobnie jak poprzednie jest dość ciekawa, to jednak do tej pory wydała nam się najnudniejsza - zarówno dla mojej 6.5-latki, jak i dla mnie. Teoretycznie nie trzeba czytać części po kolei, jednak tutaj motyw Czerwonego Krzesła przewija się przez większość książki i uważam, że warto najpierw przeczytać pierwszą część, by wiedzieć o co chodzi. My nie mogłyśmy się po prostu doczekać tego mostu 🙈

"Tajemnica mostu" to druga część serii "Magiczne drzewo". Mama głównych bohaterów ma dość magii Czerwonego Krzesła i wypowiada życzenie, przez które nikt z rodziny nie może już używać magicznego przedmiotu. Dzieci jednak namawiają swoją sąsiadkę Melanię, by to ona teraz przejęła stery nad Krzesłem, dzięki czemu dzieci nadal mogą używać jego magii, tyle że przez...

Książka extra bardzo dużo przygód

Książka extra bardzo dużo przygód

A dajcie mi spokój.
Jakie te dzieci są głupie 😭
Niby dużo się działo (absurdalnych rzeczy nawet jak na konwencję),ale okropnie się wynudziłxm. Nie dam więcej, bo nie mam za co.
Oczywiście, że będę czytać kolejne tomy. Już się nie mogę doczekać 🤡
.
(przekleiłxm moją opinię o 1. tomie, ale po przeczytaniu 2. nic się nie zmieniło; nadal jest okropnie)

A dajcie mi spokój.
Jakie te dzieci są głupie 😭
Niby dużo się działo (absurdalnych rzeczy nawet jak na konwencję),ale okropnie się wynudziłxm. Nie dam więcej, bo nie mam za co.
Oczywiście, że będę czytać kolejne tomy. Już się nie mogę doczekać 🤡
.
(przekleiłxm moją opinię o 1. tomie, ale po przeczytaniu 2. nic się nie zmieniło; nadal jest okropnie)

fajna książka ale słaby poczontek

fajna książka ale słaby poczontek

Podobnie jak pierwsza część, ta również bardzo się podobała i mi i dzieciom. Wiki, Kuki, Tosia, Filip i Melanina mają ciągle jakieś przygody, a ta część dodatkowo trzymała w napięciu, bo dzieci często musiały walczyć z czasem. Jestem pewna że sięgniemy po kolejne części. Polecam, każdemu, kto jeszcze nie zna Magicznego Drzewa!

Podobnie jak pierwsza część, ta również bardzo się podobała i mi i dzieciom. Wiki, Kuki, Tosia, Filip i Melanina mają ciągle jakieś przygody, a ta część dodatkowo trzymała w napięciu, bo dzieci często musiały walczyć z czasem. Jestem pewna że sięgniemy po kolejne części. Polecam, każdemu, kto jeszcze nie zna Magicznego Drzewa!

Latająca kamienica, malutki mostek, który wymazuje największe uczucia, genialny pies i pozornie całkiem zwykła, w tym zestawie, nastoletnia miłość... Andrzej Maleszka w kolejnej części cyklu „Magiczne drzewo” udowadnia, że jego wyobraźnia nie zna granic.
Magia jest wokół nas. Czytelnik bardzo szybko nabiera co do tego pewności. Autor opowiadając o Moście Zapomnienia kpi sobie z praw logiki i fizyki, odrzuca nudne racjonalne myślenie. Swoim bohaterom podsuwa rozwiązania, które w danej chwili wcale sytuacji nie poprawiają. Wręcz przeciwnie - komplikują ją, mnożąc zaskakujące zdarzenia i fabularne zwroty. Ale czy nie o to, w zabawie z wyobraźnią chodzi?
Jest to opowieść o mocy przyjaźni i o tym, że młodzi ludzie potrafią wiele znieść w momencie, kiedy dążą do upragnionego celu. Pokazuje siłę dobrej współpracy w grupie oraz przyjaźni i lojalności względem członków zespołu.
Ta seria wciągnie nie tylko dzieci. Sama łapałam się na tym, że nie mogłam doczekać się kolejnego wieczora, żeby kontynuować z moimi pociechami czytanie książki. Fabuła jest bardzo dynamiczna, a lekturę dodatkowo umilają elementy humorystyczne, których tu nie brakuje. Całość czyta się świetnie i bardzo szybko. Nie ma przydługawych opisów, ani zastojów akcji.

Latająca kamienica, malutki mostek, który wymazuje największe uczucia, genialny pies i pozornie całkiem zwykła, w tym zestawie, nastoletnia miłość... Andrzej Maleszka w kolejnej części cyklu „Magiczne drzewo” udowadnia, że jego wyobraźnia nie zna granic.
Magia jest wokół nas. Czytelnik bardzo szybko nabiera co do tego pewności. Autor opowiadając o Moście Zapomnienia kpi...

Druga część przygód bohaterów serii "Magiczne drzewo" to dalsze szalone przygody i nie zawsze dobrze przemyślane życzenia, które niosą ze sobą bardzo poważne konsekwencje. Akcja nie spowalnia. Jest też coś dla miłośników podróży - po kopenhaskim wątku z pierwszej części przyszła pora na Wenecję.

Druga część przygód bohaterów serii "Magiczne drzewo" to dalsze szalone przygody i nie zawsze dobrze przemyślane życzenia, które niosą ze sobą bardzo poważne konsekwencje. Akcja nie spowalnia. Jest też coś dla miłośników podróży - po kopenhaskim wątku z pierwszej części przyszła pora na Wenecję.

I drugie spotkanie z niezwykłą wyobraźnią autora, który stworzył te znakomitą serię dla dzieci.
Po niezwykłych przygodach rodzeństwa zawartych w pierwszej części, mogłam się spodziewać, że i tym razem będzie sporo zaskoczeń. Oczywiście Czerwone Krzesło wciąż gra główną rolę i przenosi Tosię, Filipa, Kukiego i ciotkę Wiki do Wenecji, gdzie poszukiwany jest tajemniczy most zapomnienia. A wszystko po to, aby Filip mogł się uwolńić od zakochania w Żygożelce czyli panience z bilbordu.
Niesamowite przygody, młodzieńcza miłość, bohaterstwo i
momentami bardzo młodzieżowy język, na pewno spodoba się tym młodym czytelnikom, ale i tym ciut starszym.

I drugie spotkanie z niezwykłą wyobraźnią autora, który stworzył te znakomitą serię dla dzieci.
Po niezwykłych przygodach rodzeństwa zawartych w pierwszej części, mogłam się spodziewać, że i tym razem będzie sporo zaskoczeń. Oczywiście Czerwone Krzesło wciąż gra główną rolę i przenosi Tosię, Filipa, Kukiego i ciotkę Wiki do Wenecji, gdzie poszukiwany jest tajemniczy most...

Książka dla dzieci napisana jak należy: z prostotą, z wartką akcją, liczy się w niej teraźniejszość, a nie kilkadziesiąt różnych wątków rzutujących na obecne wydarzenia. Niezliczona ilość dziecięcych (nieraz niemądrych i nieprzemyślanych) pomysłów tylko dodaje smaczków; jest się i kiedy pośmiać, jest się i kiedy złapać za głowę. Na pewno przeczytam pozostałe części "Magicznego drzewa". ;-)

Książka dla dzieci napisana jak należy: z prostotą, z wartką akcją, liczy się w niej teraźniejszość, a nie kilkadziesiąt różnych wątków rzutujących na obecne wydarzenia. Niezliczona ilość dziecięcych (nieraz niemądrych i nieprzemyślanych) pomysłów tylko dodaje smaczków; jest się i kiedy pośmiać, jest się i kiedy złapać za głowę. Na pewno przeczytam pozostałe części...

"Tajemnica mostu" to ogrom przygód trójki dzieciaków. Wiki wypowiedziała życzenie, że chce latać i co się stało? Czerwone krzesło spełniło jej prośbę. Dom oderwał się od ulicy i lawirował w przestworzach. I tam właśnie w chmurach rodzi się uczucie, które skomplikuje życie bohaterom. Melania to sąsiadka trójki rodzeństwa i tylko ona może korzystać mocy magicznego mebla. Kuki w trosce o zmniejszonego brata wyrusza z koleżankami w niebezpieczną podróż przez włoskie Alpy do Wenecji. Robot, trójoka Greta Frogen, paszcza lwa i kanały pełne dziwnych stworzeń to tylko odrobina z tego co czeka bohaterów.

Czytanie dzieciom nie kończy się nawet podczas posiłków, bo ciągle wołają o jeszcze.

"Tajemnica mostu" to ogrom przygód trójki dzieciaków. Wiki wypowiedziała życzenie, że chce latać i co się stało? Czerwone krzesło spełniło jej prośbę. Dom oderwał się od ulicy i lawirował w przestworzach. I tam właśnie w chmurach rodzi się uczucie, które skomplikuje życie bohaterom. Melania to sąsiadka trójki rodzeństwa i tylko ona może korzystać mocy magicznego mebla. Kuki...