Prequel do pierwszego tomu cyklu. Rozwija wątki ledwie zasygnalizowane w "Na ostrzu norza". Można to trochę traktować jak zbiór opowiadań połączonych główna postacią. Coś jak dwa pierwsze tomy wiedźmina.

Prequel do pierwszego tomu cyklu. Rozwija wątki ledwie zasygnalizowane w "Na ostrzu norza". Można to trochę traktować jak zbiór opowiadań połączonych główna postacią. Coś jak dwa pierwsze tomy wiedźmina.

Jedna z lepszych jeśli nie najlepszych serii jakie pożarłam. Akcja nie płynie a wali obuchem prosto w twarz. Przy zakończeniu tego tomu uśmiech rozjaśnił me oblicze. Lubię książki ,które są o dojrzałych bohaterach. Tutaj nie ma rozmyślań tkliwych bohaterek czy on na pewno zauważył jej nową sukienkę. Miło się czyta o kimś z kim można się niejako utożsamiać -chociażby poprzez ilość wiosen na karku. Bez ociągania sięgam po kolejny tom serii.

Jedna z lepszych jeśli nie najlepszych serii jakie pożarłam. Akcja nie płynie a wali obuchem prosto w twarz. Przy zakończeniu tego tomu uśmiech rozjaśnił me oblicze. Lubię książki ,które są o dojrzałych bohaterach. Tutaj nie ma rozmyślań tkliwych bohaterek czy on na pewno zauważył jej nową sukienkę. Miło się czyta o kimś z kim można się niejako utożsamiać -chociażby poprzez...

Generalnie nie przepadam za opowiadaniami, ale te o Koniaszu są bardzo dobre. Odpowiednio długie by zainteresować tematem , nie za długie b y nie przynudzać. Sięgam po kolejny tom bez chwili zbędnej zwłoki . Gorąco polecam całą serię.

Generalnie nie przepadam za opowiadaniami, ale te o Koniaszu są bardzo dobre. Odpowiednio długie by zainteresować tematem , nie za długie b y nie przynudzać. Sięgam po kolejny tom bez chwili zbędnej zwłoki . Gorąco polecam całą serię.

Krawędź żelaza to drugi tom trylogii o Koniaszu. Tytuł chyba nawiązuje do tego, że nasz główny bohater żyje na krawędzi 😆
Płatny zabijaka o silnym kręgosłupie moralnym - to już brzmi ciekawe, a jeśli tylko wczytamy się w jego przygody przepadamy z kretesem ❤️
Koniasz to idealny przykład postaci, która co rusz wpada w bagno, a później brnie dalej do przodu i nawet się nie spostrzeże jak wychodzi z niego zwycięsko (o ile nie liczyć kolejnych złamań nosa, czy innych czysto estetycznych naruszeń ) 😂

Tę książkę się pochłania (zdecydowanie nie nazwałabym tego czytaniem) 🔥

Krawędź żelaza to drugi tom trylogii o Koniaszu. Tytuł chyba nawiązuje do tego, że nasz główny bohater żyje na krawędzi 😆
Płatny zabijaka o silnym kręgosłupie moralnym - to już brzmi ciekawe, a jeśli tylko wczytamy się w jego przygody przepadamy z kretesem ❤️
Koniasz to idealny przykład postaci, która co rusz wpada w bagno, a później brnie dalej do przodu i nawet się nie...

Koniasz to płatny zabijaka o silnym kręgosłupie moralnym. Zachwycający twardziel. Wychodzi suchą stopą z każdego bagna, otrzepuje się i brnie dalej do przodu. Łatwo go polubić, mimo bezwględności nie poddał się mentalności boksera, zachował inteligencję.
Powieść fantazy osadzona w mistrzowsko rozbudowanym świecie z elementami handlu, polityki.

Koniasz to płatny zabijaka o silnym kręgosłupie moralnym. Zachwycający twardziel. Wychodzi suchą stopą z każdego bagna, otrzepuje się i brnie dalej do przodu. Łatwo go polubić, mimo bezwględności nie poddał się mentalności boksera, zachował inteligencję.
Powieść fantazy osadzona w mistrzowsko rozbudowanym świecie z elementami handlu, polityki.

Zbiór opowiadań o przygodach Koniasza. Wedlug mnie tom I i formula dluzszej opowiesci lepsza, ale "krawędź żelaza" mimo wszystko dobrze się czyta.

Zbiór opowiadań o przygodach Koniasza. Wedlug mnie tom I i formula dluzszej opowiesci lepsza, ale "krawędź żelaza" mimo wszystko dobrze się czyta.

Fajny zbiór opowiadań dobrze się go czyta

Fajny zbiór opowiadań dobrze się go czyta

Zaletą całej serii o Koniaszu jest oryginalość sytuacji w jakiej stawiany jest bohater - niby sztampowo a jednak inaczej. Kilka opowiadań jest bardzo mi się podobało, kilka mnie zanudziło. Wszystko kręci sie wokół głównego bohatera jednak paradoksalnie kończąc książkę wiemy o nim tyle samo ile na początku. Dowiadujemy się jedynie w jakich okolicznościach zdobył kilka ze zwoich umiejętności. Pewnie dla tego że Koniasz nie ma w sobie nic więcej, żadnej głębii. Zdecydowanie brakuje tutaj nawiązania większych relacji, przyjaźni, wrogości itp. Dużo lepiej to wyszło w części 1 - było sporo postaci z różnymi relacjami do głównego bohatera. W tej części Koniasz jest jak bohater kreskówki, w każdym odcinku ma nieliche kłopoty ale ostatecznie, wychodzi zwycięsko. Trochę jak Conan. Odcinki nie wnoszą nic nowego do postaci ani świata przedstawionego. Polecam raczej czytać pojedynczo jako przerywnik między innymi lekturami.

Zaletą całej serii o Koniaszu jest oryginalość sytuacji w jakiej stawiany jest bohater - niby sztampowo a jednak inaczej. Kilka opowiadań jest bardzo mi się podobało, kilka mnie zanudziło. Wszystko kręci sie wokół głównego bohatera jednak paradoksalnie kończąc książkę wiemy o nim tyle samo ile na początku. Dowiadujemy się jedynie w jakich okolicznościach zdobył kilka ze...

Ciekawa forma oddzielnych opowiadań.
Cały czas coś się dzieje, książka wciąga niesamowicie.

Jedyny zarzut to może zbyt duże szczęście głównego bohatera i jego nadmierna zdolność przetrwania dosłownie wszystkiego. Nie odebrało to jednak aż tak przyjemności z czytania.

Świetna książka, bawiłem się przednio!

Ciekawa forma oddzielnych opowiadań.
Cały czas coś się dzieje, książka wciąga niesamowicie.

Jedyny zarzut to może zbyt duże szczęście głównego bohatera i jego nadmierna zdolność przetrwania dosłownie wszystkiego. Nie odebrało to jednak aż tak przyjemności z czytania.

Świetna książka, bawiłem się przednio!

NIe czytałem poprzedniej książki z cyklu, więc moja ocena odnosi się tylko i wyłącznie do tego co dostajemy w tomie 1 "Krawędzi Żelaza". A dostajemy małostrawną, odgrzewaną papkę, przypominającą najtańszego hamburera zakupionego gdzieś na czekającej na likwidację stacji benzynowej. Otruć się tym nie otrujemy ale też nikt mając jakiś wybór nie sięgnie po taki produkt z przyjemnością.

Książka w zamyśle (jak rozumiem) lekka i przyjemna - cierpi na grzech ciężki, dyskredytujący każde czytadło. Jest śmiertelnie NUDNA. W każdym kolejnym opowiadaniu przewija się wątek szermierki, częściej bohater daje komuś łomot, czasami od kogoś dostaje. Nic z tego nie wynika dla rozwoju postaci głównego bohatera. Kolejni przeciwnicy są równie bezbarwni jak poprzedni, kolejne opowiadanie nijak nie łączy się z poprzednim ani następnym. Szczątki informacji o świecie poutykane w kolejnych opowiadaniach są na tyle bezbarwne i mało ciekawe że nie mam jako czytelnik motywacji do tego aby ten świat poznać bliżej. Dialogi głównego (i de facto jedynego) bohatera z otoczeniem są tak drewniane że przy Wiedźminie to on nawet nie stał. Jedyne opowiadanie które choć trochę mnie zainteresowało (Piekielne Szczęście) powoduje że ocena nie jest jeszcze niższa.

NIe czytałem poprzedniej książki z cyklu, więc moja ocena odnosi się tylko i wyłącznie do tego co dostajemy w tomie 1 "Krawędzi Żelaza". A dostajemy małostrawną, odgrzewaną papkę, przypominającą najtańszego hamburera zakupionego gdzieś na czekającej na likwidację stacji benzynowej. Otruć się tym nie otrujemy ale też nikt mając jakiś wybór nie sięgnie po taki produkt z...