rozwińzwiń

Notatki z podziemia

Okładka książki Notatki z podziemia Fiodor Dostojewski
Okładka książki Notatki z podziemia
Fiodor Dostojewski Wydawnictwo: Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym LARIX literatura piękna
Kategoria:
literatura piękna
Tytuł oryginału:
Записки из подполья
Wydawnictwo:
Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym LARIX
Data wydania:
2009-01-01
Data 1. wyd. pol.:
2009-01-01
Data 1. wydania:
2004-03-24
Język:
polski
Tłumacz:
Gabriel Karski
Średnia ocen

7,7 7,7 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
7,7 / 10
186 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
133
100

Na półkach:

To powinna być szkolna lektura, żeby ludzie we wczesnym wieku już mieli świadomość jak kształtuje się proces myśli, wielkiego pisarza. Dla mnie to był deser. To pierwsze próby autora, po okresie spędzonym na katordze i zesłaniu. Jest tu wolny, arogancki i głęboki. Prawdziwy rarytas.

To powinna być szkolna lektura, żeby ludzie we wczesnym wieku już mieli świadomość jak kształtuje się proces myśli, wielkiego pisarza. Dla mnie to był deser. To pierwsze próby autora, po okresie spędzonym na katordze i zesłaniu. Jest tu wolny, arogancki i głęboki. Prawdziwy rarytas.

Pokaż mimo to

avatar
47
28

Na półkach:

Myślę że najlepszy wstęp do Dostojewskiego. Książka choć krótka, opisuje wiele i pozwala naprawdę wejść w umysł głównego bohatera.

Myślę że najlepszy wstęp do Dostojewskiego. Książka choć krótka, opisuje wiele i pozwala naprawdę wejść w umysł głównego bohatera.

Pokaż mimo to

avatar
227
79

Na półkach:

Dla mnie o był bardzo żywy wgląd w umysł człowieka który doświadcza wielu konfliktów wewnętrznych, wielu z nas może niektóre z nich też odczuwać. Pewnie psychologowie mówili by w tym przypadku o neurotyczności, ale jest tam też pokazanych wiele czynników społecznych, które właśnie takie konflikty w ludziach generują.

Dla mnie o był bardzo żywy wgląd w umysł człowieka który doświadcza wielu konfliktów wewnętrznych, wielu z nas może niektóre z nich też odczuwać. Pewnie psychologowie mówili by w tym przypadku o neurotyczności, ale jest tam też pokazanych wiele czynników społecznych, które właśnie takie konflikty w ludziach generują.

Pokaż mimo to

avatar
69
50

Na półkach:

Rzeczywiście prawda aż krzyczy, otwiera oczy. Czytałem z ciekawością i niechętnie jednocześnie bo chwilami aż nieprzyjemnie się robi.

Rzeczywiście prawda aż krzyczy, otwiera oczy. Czytałem z ciekawością i niechętnie jednocześnie bo chwilami aż nieprzyjemnie się robi.

Pokaż mimo to

avatar
91
91

Na półkach:

"Jestem człowiekiem chorym, człowiekiem złym, niepociągającym"

Bohater tej powieści to pradziadek wszystkich Jokerów I Travisów Bickle'ów na punkcie których obsesję ma współczesna popkultura. Człowiek z podziemia to bohater odpychający I fascynujący zarazem. Po przeczytaniu dalej nie wiem czy protagonisty nienawidzić czy mu współczuć.

Poza tym byłoby miło jakby jakieś polskie wydawnictwo wznowiło tę powieść bo jest strasznie ciężko dostępna.

"Jestem człowiekiem chorym, człowiekiem złym, niepociągającym"

Bohater tej powieści to pradziadek wszystkich Jokerów I Travisów Bickle'ów na punkcie których obsesję ma współczesna popkultura. Człowiek z podziemia to bohater odpychający I fascynujący zarazem. Po przeczytaniu dalej nie wiem czy protagonisty nienawidzić czy mu współczuć.

Poza tym byłoby miło jakby jakieś...

więcej Pokaż mimo to

avatar
148
25

Na półkach:

Dzieło na swoje czasy wybitne - Freud pełnymi garściami musiał czerpać z tego opowiadania w opisie głównych popędów kierujących ludzkim życiem, w szczególności popędu, który później Melanie Klein nazwała popędem śmierci. Przejawia się on między innymi w dążeniu do autodestrukcji i czerpaniu z tego przekornej przyjemności (co nie jest jednak równoznaczne z masochizmem!)- pierwsza część książki dokładnie opisuje ten mechanizm, jest wykładnią filozoficzną włożoną w usta głównego bohatera, natomiast druga cześć opowiadania obrazuje, jak przedstawiony sposób myślenia i działania prowadzi do unieszczęśliwiania się bohatera, do tego, że nie jest on w stanie zbudować żadnej satysfakcjonującej relacji, chcąc górować nad drugim człowiekiem i wciąż pokazując mu swoją wyższość (co jest oczywiście motywowane poczuciem niższości).

W opowiadaniu wyraźnie pobrzmiewają również echa filozofii Nietzschego (tak samo jak i w "Zbrodni i karze") - filozof również musiał opierać się na myślach Dostojewskiego, tworząc swoją teorię.

Dostojewski zachwyca swoim wnikliwym studium psychologicznym postaci (podczas gdy w jego czasach psychologia jako nauka jeszcze nie istniała!)- jeśli ktoś z czytających natrafi na innego prozaika, który może się w tej kwestii z nim mierzyć, proszę o podanie nazwiska na priv.

Dzieło na swoje czasy wybitne - Freud pełnymi garściami musiał czerpać z tego opowiadania w opisie głównych popędów kierujących ludzkim życiem, w szczególności popędu, który później Melanie Klein nazwała popędem śmierci. Przejawia się on między innymi w dążeniu do autodestrukcji i czerpaniu z tego przekornej przyjemności (co nie jest jednak równoznaczne z masochizmem!)-...

więcej Pokaż mimo to

avatar
863
823

Na półkach:

Z utworami Dostojewskiego często mam tak, ze zachwyca nawet jeśli nie zachwyca. Tak jest tez tym razem. Pierwsza część przeładowana jest filozoficznymi dywagacjami, z których wydobywałam wspaniałe pojedyncze perełki. A potem opowiadane przez narratora historie z jego życia zadziwiające zdecydowaną przewagą świata myślowego i przeżyć wew. nad realnością. Narratora - budzącego moją zdecydowaną antypatię. Jest w tym jednak typowa dla Dostojewskiego wnikliwość obserwacji i głębia analizowania ludzkiej psychiki

Z utworami Dostojewskiego często mam tak, ze zachwyca nawet jeśli nie zachwyca. Tak jest tez tym razem. Pierwsza część przeładowana jest filozoficznymi dywagacjami, z których wydobywałam wspaniałe pojedyncze perełki. A potem opowiadane przez narratora historie z jego życia zadziwiające zdecydowaną przewagą świata myślowego i przeżyć wew. nad realnością. Narratora - ...

więcej Pokaż mimo to

avatar
32
4

Na półkach:

Ciężko jest czytać. Ciężko jest nie czytać.
Bo to prawda. Prawda o rzeczach, o których prawdopodobnie nikt inny nie potrafiłby pisać. Nie przez brak talentu literackiego, a przez brak siły. Duchowej, być może.

Ciężko jest czytać. Ciężko jest nie czytać.
Bo to prawda. Prawda o rzeczach, o których prawdopodobnie nikt inny nie potrafiłby pisać. Nie przez brak talentu literackiego, a przez brak siły. Duchowej, być może.

Pokaż mimo to

avatar
26
20

Na półkach:

Żadna z "wielkich powieści" nie pokazała niczego więcej niż to krótkie (i okrutne) opowiadanie. Ludzie nie zdają sobie spraw, jak wiele ono wniosło: nie tylko do dziejów literatury, ale i świata.

Żadna z "wielkich powieści" nie pokazała niczego więcej niż to krótkie (i okrutne) opowiadanie. Ludzie nie zdają sobie spraw, jak wiele ono wniosło: nie tylko do dziejów literatury, ale i świata.

Pokaż mimo to

avatar
19
2

Na półkach:

Znakomity portret psychologiczny osoby skrzywdzonej przez los i zagubionej w swoich działaniach. Dostojewski, mimo nieprzystosowania głównego bohatera do życia w społeczeństwie, uważa go za człowieka dobrego. Ale co sprawia, że główny bohater nie daje się lubić i być lubianym?
Nie otrzymujemy zbyt oczywistych odpowiedzi, ale zwróćmy uwagę na parę szczegółów: na początku opowieści, narrator wyraźnie daje nam do zrozumienia, że sam siebie nie lubi. Nie podoba mu się to jak wygląda, zwraca uwagę na najmniejsze szczegóły swojego ubioru i na wszystkie powierzchowności.
Jednocześnie, w ramach kontrastu, ubiór innych ludzi jest bez znaczenia. Narrator jest człowiekiem bardzo inteligentnym, ale jego skłonność do porównywania siebie do innych ludzi jest motorem napędowym jego nieszczęścia. Zaczęło się to już w szkole, gdzie swoje pragnienie dobrych wyników motywował tym, by stać się lepszym niż inni. W rozmowie z Lizą wtrąca, że nie miał ojca, co jest sporym usprawiedliwieniem jego działań - trudne dzieciństwo nie jest dobrym początkiem do wykształcenia prawidłowych postaw społecznych.
Trudności z odnalezieniem się w grupie, niskie poczucie własnej wartości (co prowadzi do chorobliwego porównywania się do innych). Z tymi problemami bohater boryka się przez całe życie.
Jednocześnie widzimy jego chęć indywidualizmu - wolę podnosi do rangi najważniejszej rzeczy w życiu, jego celu. Pałac kryształowy, czyli idealnie dostosowane społeczeństwo, posługujące się rozumem jest dla niego bezwartościowe, ponieważ zanika w nim najważniejszy pierwiastek, który czyni nas ludźmi - wolna wola. Podporządkowanie wszystkiego prawom rozumowym czyni z nas maszyny, bohater nie chce żyć w taki sposób. Trudno się z nim nie zgodzić.
Jednak im dalej rozwija się akcja, tym bardziej jest dla nas oczywiste, że niewłaściwe posługiwanie się wolą (krzywdzenie innych ludzi, niezrozumienie siebie nawzajem) jest źródłem nieszczęść nie tylko głównego bohatera, ale i całego rodzaju ludzkiego. Dostojewski jednak, daje czytelnikowi promyk nadziei. Bohater odczuwa przebłyski empatii - jego dobra natura, mimo nieszczęść jakich doznał przez życie, jest w stanie dojść do głosu, przynajmniej przez chwilę.
W powieści nie mamy do czynienia z jednoznacznym potępieniem bohatera. Talent pisarski Dostojewskiego przejawia się w jego umiejętności wykreowania przez czytelnika czegoś w rodzaju empatii dla narratora. Ani przez chwilę nie próbowałem oceniać jego postępków. Ewidentnie widać, że jest człowiekiem skrzywdzonym, zagubionym, co ukazuje wprost ostatnia rozmowa z Lizą ("nie umiem być dobry")
Dzięki temu ponadczasowemu dziełu, potrafimy lepiej zrozumieć drugiego człowieka. Pisarz daje nam narzędzie, by wsiąknąć w umysł drugiej osoby. Po lekturze nie będzie dziwiła mnie pedantyczna skłonność ludzi do swojego ubioru, czy wyglądu. O wiele łatwiej przyjdzie mi też zrozumieć osoby niemiłe, oceniające. Swoją drogą sam przez jakiś czas borykałem się z niskim poczuciem własnej wartości i nie mogłem uniezależnić swoich myśli od ciągłego porównywania się do innych osób. Kreowało to wielkie zgorzknienie i samonapędzające koło nienawiści.
Może dlatego książka tak bardzo mi się spodobała - znalazłem w pisarzu z podziemia cząstkę siebie. Myślę, że każdy w mniejszym lub większym stopniu może powiedzieć to samo.



/Dziwi mnie tylko jak Nietzsche mógł tę książkę uważać za wybitną. Musiał ją interpretować zupełnie inaczej. Prawdopodobnie brał głównego bohatera za nadczłowieka, który nie akceptuje typowych wartości moralnych całego społeczeństwa, stąd jego niezrozumienie. Narrator był człowiekiem inteligentnym, więc to mogło kreować go na typowego nadczłowieka. Jeśli, tak jak Nietszche postulował, wyzbyłby się całkowicie "moralności niewolnika", skończyłoby się to dla niego tragedią. Jako ludzie nie jesteśmy w stanie żyć bez jakiejkolwiek wspólnoty. Chorobliwy indywidualizm jest dla nas skrajnie niekorzystny. Kończę dygresję, bo nie wiem czy jestem człowiekiem kompetentnym jeśli chodzi o jego filozofię. Po prostu zdziwiło mnie jak różnie ludzie o skrajnie różnych poglądach moralnych mogą interpretować te same dzieła.

Znakomity portret psychologiczny osoby skrzywdzonej przez los i zagubionej w swoich działaniach. Dostojewski, mimo nieprzystosowania głównego bohatera do życia w społeczeństwie, uważa go za człowieka dobrego. Ale co sprawia, że główny bohater nie daje się lubić i być lubianym?
Nie otrzymujemy zbyt oczywistych odpowiedzi, ale zwróćmy uwagę na parę szczegółów: na początku...

więcej Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Chcę przeczytać
    511
  • Przeczytane
    262
  • Posiadam
    16
  • Teraz czytam
    11
  • Ulubione
    7
  • 2021
    6
  • 2022
    4
  • Ebook
    3
  • 2019
    3
  • 2020
    2

Cytaty

Więcej
Fiodor Dostojewski Notatki z podziemia Zobacz więcej
Fiodor Dostojewski Notatki z podziemia Zobacz więcej
Fiodor Dostojewski Notatki z podziemia Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Przeczytaj także