Moja pierwsza książka Georgette Heyer, podobno jedna z jej najlepszych. Cóż...
Skusiłam się, bo autorka "niewspółczesna", Brytyjka, więc spodziewałam się przynajmniej lepszego odwzorowania epoki, niż to bywa w nowszych romansach historycznych.
A tymczasem to typowa, naiwna historyjka jakie można liczyć w setkach/tysiącach. Może rzeczywiście momentami język odwołuje się do Jane Austen, ale to by było na tyle.
Sytuacje, bohaterowie - mało realne jak na epokę.
Końcówka książki nudnawa, brak napięcia, zaskoczenia lub przynajmniej zaciekawienia "co będzie dalej".
Na plus zapisuję brak scen erotycznych, dyszenia, wzdychania, pękania serc na tysiące kawałków i podobnych bzdur, których pełna jest tego rodzaju literatura.
Jednak jeśli chodzi o gotycki romans historyczny to dla mnie numerem jeden jest Victoria Holt, a po powieści Georgette Heyer już nie sięgnę.

Moja pierwsza książka Georgette Heyer, podobno jedna z jej najlepszych. Cóż...
Skusiłam się, bo autorka "niewspółczesna", Brytyjka, więc spodziewałam się przynajmniej lepszego odwzorowania epoki, niż to bywa w nowszych romansach historycznych.
A tymczasem to typowa, naiwna historyjka jakie można liczyć w setkach/tysiącach. Może rzeczywiście momentami język odwołuje się do...

Dlaczego nie można go porównywać w skali jeden do jednego z książkami Austen? Bo Jane nie pisała romansów historycznych, tylko romanse obyczajowe. One dla nas stały się historyczne. To jest naprawdę dobry romans historyczny. Ma podobną dynamikę, a nawet koncept do "Dumy i uprzedzenia", ale bohaterowie są stworzeni przez autorkę żyjącą ponad wiek po okresie regencji i to się czuje. Klimat podobny, brak seksu i cały humor oparty na wadach poszczególnych bohaterów, ale już oni sami są jednak inni. Autorka mogła sobie po prostu pozwolić na więcej.
Phoebe nie jest podobna do w gruncie rzeczy świetnie "ułożonych" bohaterek z tamtej epoki. Jest inteligentniejsza, bardziej wygadana i odważna. Jej epokowe pierwowzory widziałyby w niej masę wad i ekscentryzm nie do przyjęcia. Książka była jednak napisana dla naszych babć i mam, a te już takie potulne i przytłoczone światem nie były.
To nie jest głęboka fabuła z wielkimi dramatami, to lekka tryskająca humorem historyjka o miłości i zmianach, które musieli przejść bohaterowie, by to uczucie stało się możliwe. Moje wydanie z 2007 roku to ponad 500 kieszonkowych stron, ale to tylko jeden uśmiechnięty wieczór. Dla dialogów, dla karykaturalnych drugoplanowych bohaterów i dla scen, w których utarto Księciu Sylwestrowi nosa, WARTO.

Dlaczego nie można go porównywać w skali jeden do jednego z książkami Austen? Bo Jane nie pisała romansów historycznych, tylko romanse obyczajowe. One dla nas stały się historyczne. To jest naprawdę dobry romans historyczny. Ma podobną dynamikę, a nawet koncept do "Dumy i uprzedzenia", ale bohaterowie są stworzeni przez autorkę żyjącą ponad wiek po okresie regencji i to się...

Klasyczny romans historyczny nie odbiegający od schematu, a jednak...Dobrze opisane postacie, z głębią i charakterem przynajmniej trówymiarowym. Świetne dialogi zawierające szpilki i szpileczki w ilości wywołującej zaciekawienie. Do tego swoisty napuszony, zupełnie niedzisiejszy styl narracji. Wszystko to złożyło się na urokliwą książkę romansową.

Klasyczny romans historyczny nie odbiegający od schematu, a jednak...Dobrze opisane postacie, z głębią i charakterem przynajmniej trówymiarowym. Świetne dialogi zawierające szpilki i szpileczki w ilości wywołującej zaciekawienie. Do tego swoisty napuszony, zupełnie niedzisiejszy styl narracji. Wszystko to złożyło się na urokliwą książkę romansową.

Zmeczona dniem okrutnie zabralam do lozka romans z mysla - ot, relaksik, cos jak lody podjadane ukradkiem :P Niedobry to pomysl byl , oj niedobry . Mial byc Ksiaze Charyzmatyczny - ja zobaczylam pompatycznego osla , miala byc Interesujaca Dziewoja - u mnie to wyszla Cholernie Irytujaca Smarkula .I wszystko to osadzone w niby realiach historycznych a mialo sie z historia tyle co ja z alpinizmem. Wiem, wiem, romasidelko , ale na bogi Hadesu, skoro epoka przedwiktorianska to stosujmy przedwiktorianskie realia a nie bzdety wyssane z palca ! Jedyna pociecha ze ksiazka z biblioteki, nie prywatna . Nie czytac , oczu szkoda .

Zmeczona dniem okrutnie zabralam do lozka romans z mysla - ot, relaksik, cos jak lody podjadane ukradkiem :P Niedobry to pomysl byl , oj niedobry . Mial byc Ksiaze Charyzmatyczny - ja zobaczylam pompatycznego osla , miala byc Interesujaca Dziewoja - u mnie to wyszla Cholernie Irytujaca Smarkula .I wszystko to osadzone w niby realiach historycznych a mialo sie z historia...

Urocza ;)

Urocza ;)

Porównania do Jane Austen na wyrost. Samo osadzenie historii w Anglii kilkaset lat temu nie czyni z tej książki pozycji godnej rangi książkom mistrzyni Jane. Sama historia nie jest zła, jest nawet ciekawa. Ale główna bohaterka jest przedstawiona w sposób, który nie pozwala jej polubić. Phoebe jest bardzo irytującą młodą damą, denerwującą panienką, która zawsze musi postawić na swoim. Nie polubiłam jej, a przez to nie polubiłam całej książki.

Porównania do Jane Austen na wyrost. Samo osadzenie historii w Anglii kilkaset lat temu nie czyni z tej książki pozycji godnej rangi książkom mistrzyni Jane. Sama historia nie jest zła, jest nawet ciekawa. Ale główna bohaterka jest przedstawiona w sposób, który nie pozwala jej polubić. Phoebe jest bardzo irytującą młodą damą, denerwującą panienką, która zawsze musi postawić...

Świetna książka warta polecenia na letnie dni - pochłania się ją bardzo szybko.

Świetna książka warta polecenia na letnie dni - pochłania się ją bardzo szybko.

Pełna humoru i dowcipu. Na pewno sięgnę jeszcze nie raz :)

Pełna humoru i dowcipu. Na pewno sięgnę jeszcze nie raz :)

Książka całkiem niezła, ale tematyka historyczna to jednak nie moje klimaty.

Książka całkiem niezła, ale tematyka historyczna to jednak nie moje klimaty.

Jedna z lepszch książek tej autorki. Czasami powiewa nudą, ale naszczęście raz na 100 stron było się z czego zaśmiać, bo nie wiem czy bym ją inaczej doczytała. Jak dla mnie była ok, więc polecam.

Jedna z lepszch książek tej autorki. Czasami powiewa nudą, ale naszczęście raz na 100 stron było się z czego zaśmiać, bo nie wiem czy bym ją inaczej doczytała. Jak dla mnie była ok, więc polecam.