W dzieciństwie lubiłam kolorowanki i gry w stylu „połącz kropki”, dziś, kiedy wracają do łask w wersji „dla dorosłych”, uważałam je w dużej mierze za stratę pieniędzy (ok. 40 zł),czasu i w ogóle bezsensowne zajęcie. W ramach „konkursu” organizowanego przez Książkowe "kocha, nie kocha" oraz Książkowe wyliczanki wygrałam „1000x. Połącz kropki. Arcydzieła”, i znajdując troszkę czasu – połączyłam kropki…


To nie jest „normalna” recenzja, bo jak można zrecenzować książkę, która książką jako taką nie jest? To pewien zbiór, a właściwie dwadzieścia dzieł (albo tytułowych – arcydzieł, jak kto woli),które zostały „pokropkowane” tak, abyśmy linią prostą przeszli od 1 do 1000, niczego nie pomijając „po drodze”. W ten sposób tworzymy własne (arcy)dzieła, a nie jest to zadanie proste. Format przekraczający kartkę A4 wciąż jest zbyt mały, co sprawia, że punkty na dobrą sprawę „zlewają się”. Ułatwieniem mają być kolory, gdzie każda setka oznaczona jest innym – zatem zawsze zaczynamy od błękitnego, a kończymy na jasnozielonym. Jest to dość spore ułatwienie, jednak mimo wszystko cyferki mogłyby być nieco większe, a tym samym mniej męczące wzrok. Nie wyobrażam sobie, ślęczenia nad tym w „długą zimową noc”, o której wspomina się we wprowadzeniu. Instrukcja mówi również o tym, by zachować kolejność (dość łatwo pogubić się, łącząc kropki np. od cyfry 350),a także – co ważne! – o tym, aby pisak nie był za gruby. Niektóre kropki są na tyle blisko siebie, że użycie długopisu z końcówką 0,4 mm potrafi lekko zasłonić liczbę, która jest dopiero w kolejce do połączenia… Rozkład punktów jest dość intuicyjny, jednak zdarza się, że trzeba wytężyć wzrok bardziej, aby znaleźć jakąś liczbę, do czego niewątpliwie przydałaby się lupa – sprawdza się również sposób z ręką (ściśnięcie dłoni w pięść, pozostawiając mały otwór, przez który patrzymy z przymkniętym drugim okiem). Niemniej jednak wykonanie jednego z dzieł spowodowało ból oczu, a potem głowy. Z moich osobistych doświadczeń wynika, że wysiłek ten jest dla moich oczu dużo większy niż np. przy 10–godzinnej jeździe samochodem, co sprawia, że „Połącz kropki”, mimo bycia mega wciągającą zabawą, stały się dla mnie zdecydowanie zbędną męczarnią, a tym samym znalazły już nowego właściciela (na jak długo?). Ponadto zabierały tyle uwagi (no weź człowieku się nie pomyl…),że niemożliwym było skupienie się na audiobooku. Jeśli wiedziałam, co dzieje się w książce, mieszałam kolejność kropek (na szczęście ma to znikomy wpływ na końcowy efekt),i odwrotnie. Zabierając się za łączenie myślę, że śmiało można zrezygnować z linijki, nie jest ona niezbędna – w przeciwieństwie do wspomnianej już lupy i ew. środków na ból głowy.

Ujmując wszystko krótko: „Połącz kropki” to wciągająca zabawa, jednak nie przeznaczona dla każdego. Jeżeli męczysz przy tym za bardzo wzrok – odpuść, idź po kolorowankę.

W dzieciństwie lubiłam kolorowanki i gry w stylu „połącz kropki”, dziś, kiedy wracają do łask w wersji „dla dorosłych”, uważałam je w dużej mierze za stratę pieniędzy (ok. 40 zł),czasu i w ogóle bezsensowne zajęcie. W ramach „konkursu” organizowanego przez Książkowe "kocha, nie kocha" oraz Książkowe wyliczanki wygrałam „1000x. Połącz kropki. Arcydzieła”, i znajdując...

Wiecie co jest najważniejsze zanim przystąpimy do łączenia? Żeby się nie bać tego tysiąca punktów, bo każda setka jest oznaczona innym kolorem co naprawdę ogromnie ułatwia pracę. A kiedy już zaczniemy łączyć, kiedy cienkopis zacznie pozostawiać swój ślad na dość grubych kartach... przepadłam! :) Bowiem obraz, który zaczyna się wyłaniać daje satysfakcję, frajdę i radość jak u dziecka, które dostało lizaka. Perforowane karty pozwalają na łatwe wyrwanie obrazu z książki, można go pokolorować, oprawić... Jeśli ktoś czuje się dobrze w dziedzinach artystycznych może stworzyć niesamowite dzieło. Ja pozostałam jedynie przy łączeniu... Jestem kompletnie pozbawiona zdolności plastycznych.

A co znajdziemy w środku tej pozycji? Przede wszystkim portrety i autoportrety takich twórców jak Leonardo da Vinci, Frida Kahlo, Pablo Picasso, William Blake, ale również słynne "Słoneczniki" Vincenta van Gogh'a.

Serdecznie polecam Wam tę rozrywkę, która jest doskonałą odskocznią, zajmuje nasz czas, ale pozwala umysłowi na odpoczynek, nie wymaga bowiem tak wielkiego skupienia jak podczas czytania (i zapamiętywania szczegółów)

Kogo przekonałam do bycia Picassem? :)

całość recenzji oraz foto: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2016/06/thomas-pavitte-1000-x-poacz-kropki_26.html

Wiecie co jest najważniejsze zanim przystąpimy do łączenia? Żeby się nie bać tego tysiąca punktów, bo każda setka jest oznaczona innym kolorem co naprawdę ogromnie ułatwia pracę. A kiedy już zaczniemy łączyć, kiedy cienkopis zacznie pozostawiać swój ślad na dość grubych kartach... przepadłam! :) Bowiem obraz, który zaczyna się wyłaniać daje satysfakcję, frajdę i radość jak...

Zrobię jeden obrazek, a resztę zostawię na później.
No dobra, jeszcze jeden.
Ale ten to już serio ostatni na dziś.
Tylko napocznę ten następny.
Ale jeszcze ostatnia kropka...

Uwaga, wciąga! Można przesiedzieć pół dnia i nawet się nie zorientować, kiedy ten czas minął.
Tylko trzeba mieć dobry wzrok, bo cyferki malutkie.

Zrobię jeden obrazek, a resztę zostawię na później.
No dobra, jeszcze jeden.
Ale ten to już serio ostatni na dziś.
Tylko napocznę ten następny.
Ale jeszcze ostatnia kropka...

Uwaga, wciąga! Można przesiedzieć pół dnia i nawet się nie zorientować, kiedy ten czas minął.
Tylko trzeba mieć dobry wzrok, bo cyferki malutkie.

STAĆ SIĘ MISTRZEM

Lubicie antystresowe kolorowanie dla dorosłych? Uwielbiacie? Kochacie? Więc poznajcie to! Łączenie punktów, kolejna rzecz kojarząca nam się z dzieciństwem, powraca do nas w formie dla dorosłych odbiorców, a „Arcydzieła” od Insignis to chyba najwspanialsza książka, jaka mogła się w tym temacie pojawić na rynku!

Co jest w niej takiego wspaniałego, zapytacie. Wymieniać można by długo, ja zacznę od artyzmu całości i stopnia skomplikowania. Wystarczy otworzyć i spojrzeć – czy to na same plansze z numerowanymi kropkami, czy też na gotowe obrazki, których miniaturki czekają nas na koniec – by poczuć się zdumionym i zachwyconym. Plątanina punktów, które czekają na połączenie aż woła, by złapać za ołówek czy cienkopis i zacząć rysować. By podjąć wyzwanie odnalezienia się w tym gąszcz prostych przecież znaków i w ostatecznym rozrachunku odtworzyć na planszy jedno z arcydzieł światowego malarstwa.
I tu przechodzimy do drugiego punktu wspaniałości tej publikacji – doboru dzieł i malarzy. Dzięki tej książce przyjdzie nam odwzorować w zdumiewający sposób takie legendy, jak „Słoneczniki” Van Gogha, „Pocałunek” Klimta”, „Autoportret…” Fridy Kahlo, „Płaczącą kobietę” Picassa, czy „Autoportret” Leonarda da Vinci. A to tylko niektóre, z wielu wspaniałych arcydzieł.

A co potem? Co, kiedy połączymy już wszystkie kropki? Stworzymy komplet największych dzieł malarstwa? Nic nie stoi na przeszkodzie, by złapać za kredki, farby może, pastele, co lubimy, co tylko chcemy i ożywić je jeszcze bardziej, nadając barw.

W całym tym zamieszaniu łatwo jednak zapomnieć o jednym, istotnym aspekcie. Zachwycamy się dziełami sztuki, więc powinniśmy także zachwycić się pracą, jaką w powstanie niniejszej publikacji włożył autor, Thomas Pavitte. Az trudno uwierzyć, że udało mu się znaleźć sposób by tak niepowtarzalne dzieła tak wielkich artystów przenieść na papier za pomocą tylko 1000 kropek. A jednak!

I cóż więcej mogę dodać. Chyba zostaje mi jedynie – a i to dla formalności tylko, bo nie sądzę by po tym, co już napisałem było to konieczne – zachęcić Was do sięgnięcia po tę książkę i polecić ją z całego serca. Zasługuje na to.

Recenzja opublikowana także na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/02/18/1000x-polacz-kropki-arcydziela-thomas-pavitte/

STAĆ SIĘ MISTRZEM

Lubicie antystresowe kolorowanie dla dorosłych? Uwielbiacie? Kochacie? Więc poznajcie to! Łączenie punktów, kolejna rzecz kojarząca nam się z dzieciństwem, powraca do nas w formie dla dorosłych odbiorców, a „Arcydzieła” od Insignis to chyba najwspanialsza książka, jaka mogła się w tym temacie pojawić na rynku!

Co jest w niej takiego wspaniałego,...