Przeczytałam pierwszą część przygód Blair Mallory, a że druga część stała na półce w bibliotece, to po nią sięgnęłam. Zanim przejdę do opisania moich wrażeń z przeczytanej powieści, wyrażę zdumienie nad polskim rynkiem wydawniczym. Otóż wydawcy albo zawieszają wydawanie cykli powieściowych, na którymś tam tomie, jak np. w przypadku serii o Stephanie Plum, albo cykl jest wydawany w dwóch różnych wydawnictwach. "Ryzykowna piękność" ukazała się w Wydawnictwie Amber, natomiast "Polowanie na sobowtóra" (pierwsza część przygód Blair Mallory) w Wydawnictwie G+J. Taka trochę niekonsekwencja, która wprowadza w błąd czytelników, zwłaszcza, że szata graficzna obu książek jest bardzo odmienna. A co do moich wrażeń - podtrzymuję opinię, którą wyraziłam po przeczytaniu pierwszej części. Bardziej to romans niż thriller, książka dobra na plażę, zabawne dialogi damsko-męskie. Lekko, łatwo i przyjemnie się czyta. Jest to typ literatury rozrywkowej, która ma czytelnika bawić i odprężać. Kto szuka tutaj ambitnych treści, ten ich nie znajdzie. Kto chce odpocząć, trochę się pośmiać i nie dopatrywać się głębszego sensu, temu tę książkę polecam. Kto lubi bohaterki takie jak Stephanie Plum, Bridget Jones czy Maddie Springer, ten będzie zadowolony. Kto szuka porządnego thrillera czy kryminału, temu odradzam.

Przeczytałam pierwszą część przygód Blair Mallory, a że druga część stała na półce w bibliotece, to po nią sięgnęłam. Zanim przejdę do opisania moich wrażeń z przeczytanej powieści, wyrażę zdumienie nad polskim rynkiem wydawniczym. Otóż wydawcy albo zawieszają wydawanie cykli powieściowych, na którymś tam tomie, jak np. w przypadku serii o Stephanie Plum, albo cykl jest...

Kiedy weszłam na "lubimy czytać" i zobaczyłam, że jest to drugi tom, to... zrobiło mi się przykro, ponieważ ta książka naprawdę mi się spodobała i chętnie poznałam bym początek tego wszystkiego!
Polubiłam bohaterów, a wydarzenia są niespodziewane. Choć miałam rację, co do osoby, która okazała się "tym złym", to i tak czytało się przyjemnie, a wiele razy można było się zaskoczyć!
Opis książki oczywiście pisał ktoś, kto nie ma pojęcia o treści. W przeddzień ślubu???? Nie. Do ślubu było jeszcze sporo czasu.
Ogólnie książkę polecam!

Kiedy weszłam na "lubimy czytać" i zobaczyłam, że jest to drugi tom, to... zrobiło mi się przykro, ponieważ ta książka naprawdę mi się spodobała i chętnie poznałam bym początek tego wszystkiego!
Polubiłam bohaterów, a wydarzenia są niespodziewane. Choć miałam rację, co do osoby, która okazała się "tym złym", to i tak czytało się przyjemnie, a wiele razy można było się...

Zamknięta w domu z powodu upałów panujących za oknem, postanowiłam przeczytać coś lekkiego, odskocznię od kryminałów, fantastyki i reportaży. A że w spadku po koleżance dostałam trochę babskich powieści sięgnęłam ....wiem już ,że po Graya nie mam co sięgać jeżeli choć w połowie jest tak infantylny jak ta szmira. Z nudów i w nudzie dobrnęłam do 2/3 książki ...ale serio ..więcej nie mogę

Zamknięta w domu z powodu upałów panujących za oknem, postanowiłam przeczytać coś lekkiego, odskocznię od kryminałów, fantastyki i reportaży. A że w spadku po koleżance dostałam trochę babskich powieści sięgnęłam ....wiem już ,że po Graya nie mam co sięgać jeżeli choć w połowie jest tak infantylny jak ta szmira. Z nudów i w nudzie dobrnęłam do 2/3 książki ...ale serio...

Linda Howard, okrzyknięta autorką romantycznych thrillerów, w swojej drugiej książce „Ryzykowna piękność” (cykl: Blair Mallory) przedstawiła dalsze miłosne zmagania blond piękności, Blair Mallory i jej przystojnego narzeczonego, porucznika Wyatta Bloodswortha, którzy również i w tej części nie tylko groteskowo kłócą się ze sobą o drobnostki, ich charaktery często burzliwie się ścierają ze sobą, ale i walczą z kolejnym psychopatycznym stalkerem prześladującym główną bohaterkę. Tak jak w przypadku pierwszej części, główny motyw walki o przetrwanie Blair związany jest z kobiecą zazdrością tym razem jednak byłej partnerki Bloodswortha.

W moim przekonaniu druga część cyklu o Blair Lindy Howard nie urzeka, nie zachwyca i nie zachęca do przeczytania. Powielanie banalnego motywu nie jest dla miłośników kryminałów żadną zagwostką intelektualną. Powielanie bohaterów, których problemy skupiają się na tych samych aspektach życia, „odgrzewanie” tego samego motywu, nie jest w moim przekonaniu trafnym zabiegiem literackim. Niestety było to moje ostatnie spotkanie z twórczością tej autorki.

Ocena: 2/6
S.P.

Linda Howard, okrzyknięta autorką romantycznych thrillerów, w swojej drugiej książce „Ryzykowna piękność” (cykl: Blair Mallory) przedstawiła dalsze miłosne zmagania blond piękności, Blair Mallory i jej przystojnego narzeczonego, porucznika Wyatta Bloodswortha, którzy również i w tej części nie tylko groteskowo kłócą się ze sobą o drobnostki, ich charaktery często burzliwie...

"Ryzykowna piękność"to książka na jeden wieczór,gdzie raczej w pewnych momentach mnie rozbawiła,gdzie autorka porusza tematy damsko-męskie.Wątek kryminalny to w sumie jak dla mnie jedynie mały epizod,gdzie zakończenia domyśliłam się dużo wcześniej."Ryzykowna piękność" to dla mnie mała odskocznia od kryminałów,które są na czele moich pozycji książkowych, taka lekka i niewymagająca intelektualnie mała rozrywka na nudny wieczór

"Ryzykowna piękność"to książka na jeden wieczór,gdzie raczej w pewnych momentach mnie rozbawiła,gdzie autorka porusza tematy damsko-męskie.Wątek kryminalny to w sumie jak dla mnie jedynie mały epizod,gdzie zakończenia domyśliłam się dużo wcześniej."Ryzykowna piękność" to dla mnie mała odskocznia od kryminałów,które są na czele moich pozycji książkowych, taka lekka i...

Druga część "Polowania na sobowtóra" dorównuje pierwszej. Nutka erotyki, nitka sensacji i nutka kryminału. Ja lubię takie połączenia. Choć główna bohaterka Blair czasem mnie irytowała. Lubię jej sarkastyczne poczucie humory jednakże czasem zastanawiałam się czy jest głupią blondynką udającą mądrą czy też odwrotnie... Poza tym małym zgrzytem czyta się przyjemnie więc polecam.

Druga część "Polowania na sobowtóra" dorównuje pierwszej. Nutka erotyki, nitka sensacji i nutka kryminału. Ja lubię takie połączenia. Choć główna bohaterka Blair czasem mnie irytowała. Lubię jej sarkastyczne poczucie humory jednakże czasem zastanawiałam się czy jest głupią blondynką udającą mądrą czy też odwrotnie... Poza tym małym zgrzytem czyta się przyjemnie więc...

Była to 2 część historii Blair. Tak jak pierwsza była lekka, miła i zabawna, tak tutaj Blair ze swoim zachowaniem i podejściem pt. faceci to worek treningowy i trzeba im dokopywać na każdym kroku i pod każdą postacią - nawet jeśli się takiego gościa kocha nad życie, zaczynała mi momentami przypominać trochę histeryczkę i osobę, która na siłę próbuje rządzić i ustawiać partnera. Plus za pomysłowość autorki w temacie zdarzeń, jakie się Blair przytrafiały :)

Była to 2 część historii Blair. Tak jak pierwsza była lekka, miła i zabawna, tak tutaj Blair ze swoim zachowaniem i podejściem pt. faceci to worek treningowy i trzeba im dokopywać na każdym kroku i pod każdą postacią - nawet jeśli się takiego gościa kocha nad życie, zaczynała mi momentami przypominać trochę histeryczkę i osobę, która na siłę próbuje rządzić i ustawiać...

Kontynuacja historii Blair z książki "Polowanie na sobowtóra". Główna bohaterka znów będzie w niebezpieczeństwie jednak nie przeszkodzi jej to w kłótniach i godzeniu się z Wyattem, planowaniu ślubu, pracy, a nawet w swataniu i rozwiązywaniu cudzych małżeńskich problemów ;).
Tom drugi tak jak pierwszy jest pełen humoru i akcji a dzięki charakterkowi Blair na pewno nie można się nudzić w trakcie czytania.
Świetna książka, szczerze polecam obie części :)

Kontynuacja historii Blair z książki "Polowanie na sobowtóra". Główna bohaterka znów będzie w niebezpieczeństwie jednak nie przeszkodzi jej to w kłótniach i godzeniu się z Wyattem, planowaniu ślubu, pracy, a nawet w swataniu i rozwiązywaniu cudzych małżeńskich problemów ;).
Tom drugi tak jak pierwszy jest pełen humoru i akcji a dzięki charakterkowi Blair na pewno nie można...

Przeczytałmam jeden komentarz tej książki. Nie był on zbyt schlebiający, wręcz przeciwnie. Wolałam nie czytać dalszych komentarzy, aby nie stracić zapału do jej czytania.

Nie zgadzam się, aby drugi tom był gorszy od pierwszego. Dialogi są równie śmieszne, a akcja i wątki równie wciągające.

Ostrzeżenie! Pewna scena pod koniec książki jest tak... brakuje mi odpowiedniego słowa, chyba przerażająca, że krew niemalże zamarzła mi z przerażenia w żyłach. Pewnie dlatego, że byłam bezwarunkowo zakochana w poruczniku i narzeczonym Blair.

Jednak wcześniej autorka funduje nam dużą dawkę śmiechu.

Na samym końcu znajduje się przepis na puding pączkowy. Może kiedyś go wypróbuję.

Kto jest jej prześladowcą? Hym, na to się chyba wcześniej nie dało wpaść. No chyba, że jesteś jak psychopata bo tylko psychopaci myślą jak psychopaci.



Gdybym była na miejscu głównej bohaterki też miałabym ochotę tą prześladowczynię oskalpować, wypatroszyć... to tak w skrócie, gdyby miesiąc przed ślubem próbowałaby mnie zabić samochodem, później spaliłaby mi dom, z którego ledwie uszłam z życiem, a na końcu jeszcze postrzeliła mojego ukochanego.

Moim zdaniem tą zołzę powinno się spalić... żywcem. Każda dziewczyna ( może nawet i chłopak ) po przeczytaniu tej książki się ze mną zgodzi.

Przeczytałmam jeden komentarz tej książki. Nie był on zbyt schlebiający, wręcz przeciwnie. Wolałam nie czytać dalszych komentarzy, aby nie stracić zapału do jej czytania.

Nie zgadzam się, aby drugi tom był gorszy od pierwszego. Dialogi są równie śmieszne, a akcja i wątki równie wciągające.

Ostrzeżenie! Pewna scena pod koniec książki jest tak... brakuje mi...

Jestem zachwycona tą częścią prawie tak samo jak pierwszą ("Polowanie na sobowtóra") - książka jest idealną komedią romantyczną. Przyznam się, że gdy ją czytałam w komunikacji miejskiej, to zdarzyło mi się kilka razy wybuchnąć śmiechem ku zdziwieniu innych pasażerów. Polecam zwłaszcza na chłodne wieczory - z Blair nie sposób się nudzić :D

Jestem zachwycona tą częścią prawie tak samo jak pierwszą ("Polowanie na sobowtóra") - książka jest idealną komedią romantyczną. Przyznam się, że gdy ją czytałam w komunikacji miejskiej, to zdarzyło mi się kilka razy wybuchnąć śmiechem ku zdziwieniu innych pasażerów. Polecam zwłaszcza na chłodne wieczory - z Blair nie sposób się nudzić :D