Opowiadania, w których „fantastyczny sztafaż” jest zasłoną odkrywającą absurdy Polski doby transformacji ustrojowej. Myślę, że za kolejne dwadzieścia lat będzie to doskonałe źródło historycznej dla tego okresu. Do tego poczucie humoru, które doskonale mi pasuje.

Opowiadania, w których „fantastyczny sztafaż” jest zasłoną odkrywającą absurdy Polski doby transformacji ustrojowej. Myślę, że za kolejne dwadzieścia lat będzie to doskonałe źródło historycznej dla tego okresu. Do tego poczucie humoru, które doskonale mi pasuje.

Bardzo dużo w tym zbiorze opowiadań polityki. Większość tekstów to bardziej eseje na temat współczesnych bolączek Polski i świata (Europy),fabuła pełni w nich rolę szczątkową, brak punktów kulminacyjnych, zwrotów akcji itp. Autor (dziennikarz, publicysta, zaangażowany uczestnik oraz komentator życia publicznego) prezentuje z całą mocą własne, bardzo zdecydowane poglądy polityczne i społeczne. Mają one kontrowersyjny charakter i zapewne mało któremu z Czytelników przypadną do gustu w całości, większość zgodzi się prawdopodobnie z częścią z nich, inne odrzuci. Właściwie, nie należy oceniać tekstów literackich ze względu na ich wymowę polityczną, sam Autor prowokuje jednak do tego, prezentując w wielu wypadkach nie tyle opowiadania, co eseje. Jako eseista wypada zresztą znakomicie, pióro lekkie, dowcipne, złośliwe ale inteligentne. Jako literat już gorzej: wspomniany, częsty brak fabuły, niezbyt dużo dialogów, kilka tekstów nadmiernie rozwlekłych. Literacko najlepiej bronią się opowiadania z trzeciej części zbioru, w których polityki Czytelnikowi oszczędzono.

Bardzo dużo w tym zbiorze opowiadań polityki. Większość tekstów to bardziej eseje na temat współczesnych bolączek Polski i świata (Europy),fabuła pełni w nich rolę szczątkową, brak punktów kulminacyjnych, zwrotów akcji itp. Autor (dziennikarz, publicysta, zaangażowany uczestnik oraz komentator życia publicznego) prezentuje z całą mocą własne, bardzo zdecydowane poglądy...

Opowiadania z gatunku politycznej i historycznej, alternatywnej rzeczywistości.
Całkiem niezłe.

Opowiadania z gatunku politycznej i historycznej, alternatywnej rzeczywistości.
Całkiem niezłe.

Ciekawie i dowcipnie.

Ciekawie i dowcipnie.

W drugiej części książki znajdują się wstępy do jednych z najlepszych opowiadań jakie do tej pory czytałem. Przekonujące wizje świata, dość dobrze dopracowanych bohaterowie oraz zajmująca fabuła,... która urywa się w najmniej oczekiwanym momencie, w zasadzie gdy wszystko zaczyna się dopiero rozkręcać. Szkoda, że autorowi zabrakło woli nadania tym tworom bardziej rozbudowanych form.

W drugiej części książki znajdują się wstępy do jednych z najlepszych opowiadań jakie do tej pory czytałem. Przekonujące wizje świata, dość dobrze dopracowanych bohaterowie oraz zajmująca fabuła,... która urywa się w najmniej oczekiwanym momencie, w zasadzie gdy wszystko zaczyna się dopiero rozkręcać. Szkoda, że autorowi zabrakło woli nadania tym tworom bardziej...

Myślę, że gdybym sięgnęła po tą pozycję kilka lat temu, nie byłabym nią zachwycona z bardzo prostej przyczyny - nie zrozumiałabym nawiązań do rzeczywistości, które notorycznie popełnia Pan Ziemkiewicz. Jest ich mnóstwo i są niezwykle inteligentne.
NAjbardziej podobała mi się pierwsza część książki, w której głównym bohaterem wszystkich opowiadań był dziennikarz Rafał Aleksandrowicz. Podobał mi się bohater, podobały mi się same historie, ich nierealność a jednocześnie bardzo silne nawiązania do rzeczywistości!
Druga część podobała mi się trochę mniej. Niektóre opowiadania mnie nudziły, chociaż było też kilka bardzo ciekawych. Jak dla mnie, jednym z minusów wielu opowiadań było otwarte zakończenie, które pojawiało sie w momencie największego rozwoju akcji, pozostawiając czytelnika z mnóstwem pytań i tyle.
Podsumowując: zbiór przeczytałam z chęcią i, mimo objętości, dość szybko. Polecam osobom, które orientują się trochę w tym, co się w naszym kraju i na świecie działo w ciągu kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu ostatnich lat.

Myślę, że gdybym sięgnęła po tą pozycję kilka lat temu, nie byłabym nią zachwycona z bardzo prostej przyczyny - nie zrozumiałabym nawiązań do rzeczywistości, które notorycznie popełnia Pan Ziemkiewicz. Jest ich mnóstwo i są niezwykle inteligentne.
NAjbardziej podobała mi się pierwsza część książki, w której głównym bohaterem wszystkich opowiadań był dziennikarz Rafał...

Ot kilka luźno powiązanych ze sobą opowiastek, jedne głowy nie urywają inne trochę lepiej, niektóre dobre. Urzekło mnie że wszystko jest zrobione w Polsce miła odmiana

Ot kilka luźno powiązanych ze sobą opowiastek, jedne głowy nie urywają inne trochę lepiej, niektóre dobre. Urzekło mnie że wszystko jest zrobione w Polsce miła odmiana

Zbiór krótkich, dziwnych opowiadań. Czy mają one potencjał? Możliwe ale ja go nie dostrzegam. Ogólnie cała książka wydaje mi się słaba. Najbardziej spodobał mi się tytuł i to co nim jest sugerowane:P Jednak akcja dzieje się w Polsce bez jakiś ciekawych zdarzeń. Raczej jest to prosta książeczka o takim... życiu codziennym? Ale też nie do końca, w końcu pojawiają się też rzeczy z grona fantastyki. Takie pomieszanie jest całkiem ciekawe ale można by to lepiej wykorzystać. Po prostu to jest książka nad, którą można zasiąść jak nie ma nic innego do roboty, a nuda coraz bardziej przytłacza.

Zbiór krótkich, dziwnych opowiadań. Czy mają one potencjał? Możliwe ale ja go nie dostrzegam. Ogólnie cała książka wydaje mi się słaba. Najbardziej spodobał mi się tytuł i to co nim jest sugerowane:P Jednak akcja dzieje się w Polsce bez jakiś ciekawych zdarzeń. Raczej jest to prosta książeczka o takim... życiu codziennym? Ale też nie do końca, w końcu pojawiają się też...

Ziemiański w stałej formie. Zgorzkniały trochę, bystry obserwator rzeczywistości, przerabiający tę rzeczywistość ze złośliwym uśmiechem chochlika.

Tak, lubię jego opowiadania. Lubię jego eseje polityczne bardziej, bo są bardziej szczere.

Ale każdemu, kto lubi spojrzeć na rzeczywistość kątem przymrużonego oka, (a kto przy okazji nie jest zbyt zamknięty po lewej stronie sztucznego muru przekonań),opowiadania sprawią troche gorzkiej przyjemności. Jak gorzka czekolada.

Ziemiański w stałej formie. Zgorzkniały trochę, bystry obserwator rzeczywistości, przerabiający tę rzeczywistość ze złośliwym uśmiechem chochlika.

Tak, lubię jego opowiadania. Lubię jego eseje polityczne bardziej, bo są bardziej szczere.

Ale każdemu, kto lubi spojrzeć na rzeczywistość kątem przymrużonego oka, (a kto przy okazji nie jest zbyt zamknięty po lewej stronie...

Opowiadania lepsze, gorsze, ale dla mnie zbiór taki sobie.

Opowiadania lepsze, gorsze, ale dla mnie zbiór taki sobie.