Debiut Crichtona to książka przeciętna, ale w związku z sentymentem daje jedną gwiazdkę więcej. Na początku trochę męczyłem się, próbując ogarnąć wprowadzane co chwila postacie. Do 40 strony pojawiło ich się chyba z 12 i zaczęły mi się najzwyczajniej mylić, ale warto było pilnować, kto jest kim, bo na koniec wszystko bardzo ładnie się pozazębiało. W książce można zauważyć zalążki przyszłego stylu autora, który pokochali czytelnicy, ale jest też dużo niepotrzebnych wypełniaczy, które trochę męczą. Na koniec fajny plot twist.

Debiut Crichtona to książka przeciętna, ale w związku z sentymentem daje jedną gwiazdkę więcej. Na początku trochę męczyłem się, próbując ogarnąć wprowadzane co chwila postacie. Do 40 strony pojawiło ich się chyba z 12 i zaczęły mi się najzwyczajniej mylić, ale warto było pilnować, kto jest kim, bo na koniec wszystko bardzo ładnie się pozazębiało. W książce można zauważyć...

Nie mogę w pełni ocenić tej książki, ponieważ nawet przez nią nie przebrnęłam. Utknęłam ja 100 stronie i już nie mam ochoty na dalsze czytanie. Dlaczego?
Nudna, monotonna fabuła, sporo obszernych i nic nie wnoszących opisów, bezbarwni bohaterowie i zero akcji przez te dziesiątki stron. Nic. Szkoda mi czasu na coś tak słabego.

Nie mogę w pełni ocenić tej książki, ponieważ nawet przez nią nie przebrnęłam. Utknęłam ja 100 stronie i już nie mam ochoty na dalsze czytanie. Dlaczego?
Nudna, monotonna fabuła, sporo obszernych i nic nie wnoszących opisów, bezbarwni bohaterowie i zero akcji przez te dziesiątki stron. Nic. Szkoda mi czasu na coś tak słabego.

OMG! Ale się wynudziłam. Pożyczyłam tę pozycję od znajomego, i chcąc nie chcąc musiałam ją przeczytać (sam mi ją ogromnie polecił, wręcz wcisnął). I powiem tylko jedno kompletna strata czasu. Tytuł zapowiadał dobrą sensację trzymającą w napięciu. A tu? Ani dobrej sensacji, ani napięcia. No po prostu nic.

OMG! Ale się wynudziłam. Pożyczyłam tę pozycję od znajomego, i chcąc nie chcąc musiałam ją przeczytać (sam mi ją ogromnie polecił, wręcz wcisnął). I powiem tylko jedno kompletna strata czasu. Tytuł zapowiadał dobrą sensację trzymającą w napięciu. A tu? Ani dobrej sensacji, ani napięcia. No po prostu nic.

A tu niemiła niespodzianka. Autor który niejednokrotnie mnie zaskakiwał swoją twórczością napisał książkę którą trudno zaliczyć do kanonu sensacyjno przygodowego, raczej wepchnął bym ją do romansów z nutą sensacji. Akcja niemrawa i chaotyczna, ale przez wzgląd na inne książki tego autora można mu wybaczyć tą wpadkę.
słowac

A tu niemiła niespodzianka. Autor który niejednokrotnie mnie zaskakiwał swoją twórczością napisał książkę którą trudno zaliczyć do kanonu sensacyjno przygodowego, raczej wepchnął bym ją do romansów z nutą sensacji. Akcja niemrawa i chaotyczna, ale przez wzgląd na inne książki tego autora można mu wybaczyć tą wpadkę.
słowac

Nawet ciekawa, fajny twist pod koniec...

Nawet ciekawa, fajny twist pod koniec...

Niektórzy twórcy mają lekką rękę do tworzenia wciągających historii i lekkich dialogów. Crichton nie raz udowodnił, że potrafi niemal każdy technologiczny problem przeistoczyć w krwistą historię, z ciekawymi postaciami i niezłym tłem. Plan idealny to historia napadu na hotel w Hiszpanii, w czasach frankistowskich. Trzech mężczyzn, można powiedzieć złodziei z wyższej półki, przygotowuje się do skoku życia. Do tego celu zaprzęgają nawet komputer (i tu mamy już technologiczne nowinki, tak lubiane przez tego autora),który przygotowuje dla nich scenariusz całej akcji. Jednak życie bywa okrutne, i nawet najlepszy i najszybszy komputer nie jest w stanie przewidzieć wszystkiego. Książka jest lekką lekturą, chwilami trochę naiwną, ale polaną mocno erotycznym sosem i z barwnymi bohaterami. Crichton już w tej książce, która byłą jego debiutem, udowadnia, że ma lekkie pióro, i zaprasza na kolejne przygody w swoich rewirach.

Niektórzy twórcy mają lekką rękę do tworzenia wciągających historii i lekkich dialogów. Crichton nie raz udowodnił, że potrafi niemal każdy technologiczny problem przeistoczyć w krwistą historię, z ciekawymi postaciami i niezłym tłem. Plan idealny to historia napadu na hotel w Hiszpanii, w czasach frankistowskich. Trzech mężczyzn, można powiedzieć złodziei z wyższej półki,...

Według mnie średnia propozycja...

Według mnie średnia propozycja...

Łatwa lektura na kilka wieczorów. Jak to Crichton (nawet debiutujący) potrafił dość spójnie i ciekawie opisać całą historię. Ciekawie się czytało w 2016 roku o superkomputerach z 1966 :) Natomiast sama ważność wykorzystania tego komputera w książce nie wpływa wg mnie znacząco na fabułę.

Nie wiem czy to kwestia debiutu, czy klimatu tamtych lat, natomiast zdecydowanie za dużo jak dla mnie "ponętnych kobiet" i romansów w tej powieści.

Niemniej jednak polecam nieśmiało, nie jest to lektura po której ma się wrażenie straconego czasu.

Łatwa lektura na kilka wieczorów. Jak to Crichton (nawet debiutujący) potrafił dość spójnie i ciekawie opisać całą historię. Ciekawie się czytało w 2016 roku o superkomputerach z 1966 :) Natomiast sama ważność wykorzystania tego komputera w książce nie wpływa wg mnie znacząco na fabułę.

Nie wiem czy to kwestia debiutu, czy klimatu tamtych lat, natomiast zdecydowanie za...

Michael Crichton, znany na całym świecie pisarz, reżyser, wręcz wizjoner, twórca takich hitów, jak Kula, Park Jurajski, Ostry dyżur, Twister, Zaginiony świat.
Plan idealny to jego najmniej znane u nas dzieło, a jednocześnie książkowy debiut wydany w 1966 roku. Zarówno fakt, iż jest to debiut Crichtona, jak i rok powstania książki odbijają się wyraźnie na charakterze, stylistyce, klimacie powieści. Delikatnie to ujmując historia i sposób jej przekazania trąca trochę myszką i nie są tak doskonałe jak póżniejsze dzieła Crichtona, ale i tak lektura jest sporą przyjemnością.
Plan idealny, to opis wydarzeń związanych z genialnym (jak na lata 60. XX wieku) rabunkiem w super nowoczesnym wówczas hotelu. Hotel leży na wysepce u wybrzeży Hiszpanii. Należy pamiętać, iż Hiszpania w owych czasach była pod uciskiem dyktatury i policyjnego państwa Franco, co jest nie bez znaczenia dla całej historii.Kto ma być wykonawcą przedmiotowego skoku stulecia? Trzej zręczni bandyci. Ale czy na pewno na tyle dobrzy, żeby plan idealny nie wymagał żadnych korekt, nie wymknął się spod kontroli? Skok zaplanowany jest w najdrobniejszych szczegółach. Wyspa połączona jest z lądem jednym, jedynym niewielkim mostem. A wiadomo, iż w takich przypadkach, los lubi płatać figle, czasami bardzo poważne w swoich skutkach figle.
Książka jest ciekawym połączeniem sensacji z komedią. Chociaż żaden z gatunków nie przeważa, żaden nie jest potraktowany, tak, jak byśmy to zrobili teraz, pół wieku póżniej, to i tak autorowi należą się brawa, za sposób w jaki stworzył opowieść. Jak na debiutancką powieść, która powstała w połowie lat 60. XX wieku, bardzo dobra pozycja.
Smaczku dodają niezwykle ciekawie nakreśleni bohaterowie, którzy w połączeniu z komizmem, ale i grozą niektórych scen sprawiają, iż w trakcie lektury kilkakrotnie uśmiechnąłem się pod nosem.
Plan idealny, to lektura wymykająca się jednoznacznej ocenie. Jak na czasy, gdy książka powstała, była to z pewnością doskonałą pozycja. Jak na dzisiejsze czasy, z pewnością warto przeczytać. Jednak na kilka spraw należy przymknąć oko i pamiętać, kiedy Crichton napisał Plan idealny oraz, iż był to jego debiut literacki.Generalnie na spory plus. Polecam.

Michael Crichton, znany na całym świecie pisarz, reżyser, wręcz wizjoner, twórca takich hitów, jak Kula, Park Jurajski, Ostry dyżur, Twister, Zaginiony świat.
Plan idealny to jego najmniej znane u nas dzieło, a jednocześnie książkowy debiut wydany w 1966 roku. Zarówno fakt, iż jest to debiut Crichtona, jak i rok powstania książki odbijają się wyraźnie na charakterze,...

Sądząc po opisie książki, spodziewałam się większych emocji i humoru, a przede wszystkim lepszej intrygi. Niestety zawiodłam się. Szczególnie przyczepię się do opisu sceny nurkowania (nie będę zdradzać szczegółów) mało profesjonalny i jak dla mnie trąci trochę gatunkiem SF. Być może niektórzy uznają, że się czepiam, ale wydawnictwo mogłoby się bardziej przyłożyć (chyba że to autor nie rozeznał do końca zagadnienia) - "zbiornik", "ustnik", schodzenie w płetwach po schodach. Takich koszmarków było tam więcej. Całość wypada blado.

Sądząc po opisie książki, spodziewałam się większych emocji i humoru, a przede wszystkim lepszej intrygi. Niestety zawiodłam się. Szczególnie przyczepię się do opisu sceny nurkowania (nie będę zdradzać szczegółów) mało profesjonalny i jak dla mnie trąci trochę gatunkiem SF. Być może niektórzy uznają, że się czepiam, ale wydawnictwo mogłoby się bardziej przyłożyć (chyba że...