Miastowy nastolatek nie mając pomysłu na siebie i chcąc tylko znaleźć się daleko od domu zapisuje się do liceum rolniczego.
Niewiedza Hachikena jest wręcz przesadzona jednak dzięki temu postać ma świeże spojrzenie na sprawy oczywiste dla jego kolegów. Przez to i oni zaczynają się nad nimi zastanawiać i przez to rozwijać. Ta seria jest właśnie przede wszystkim o dorastaniu i poszerzaniu horyzontów, odnajdywaniu własnej drogi, godzeniu własnych marzeń z oczekiwaniami rodziców i obowiązkami.
Łączy te wątki obyczajowe ze świetną komedią. Początkowe tomy czytałam pierwszy raz kilka lat temu, mam wrażenie, że teraz bardziej przypadł mi do gustu humor autorki (albo byłam w lepszym nastroju na komedię) W każdym razie, przygody Hachikena co chwila wywoływały u mnie śmiech.
Oprócz głównego bohatera manga zawiera sporo barwnych ale zarazem realistycznych postaci mających swoje problemy. Nawet te stanowiące tylko tło zwracają uwagę będąc elementem gagów. Sama na razie nie umiem stwierdzić kto jest moim ulubieńcem.
Wiem, że manga jest aktualnie bardzo trudna do zdobycia ale jeśli mielibyście okazje to bardzo polecam

Miastowy nastolatek nie mając pomysłu na siebie i chcąc tylko znaleźć się daleko od domu zapisuje się do liceum rolniczego.
Niewiedza Hachikena jest wręcz przesadzona jednak dzięki temu postać ma świeże spojrzenie na sprawy oczywiste dla jego kolegów. Przez to i oni zaczynają się nad nimi zastanawiać i przez to rozwijać. Ta seria jest właśnie przede wszystkim o dorastaniu i...

PRZYJACIELE CZY…

Hachiken nigdy nie miał łatwo, ani nie mógł się pochwalić wielkim szczęściem. Nawet szczęśliwa siódemka na okładce tego tomu nie przynosi zmiany w jego życiu na lepsze – wręcz przeciwnie. Nie ważne jednak czy główny bohater skacze ze szczęścia, czy też od nadmiaru problemów płacze, czytelnicy i tak dostają to, co seria ma najlepsze do zaoferowania.

Przyjaciele czy wrogowie? Przyjaciele czy zakochani? Hachiken, który zakochany jest w Aki, zaprosił dziewczynę na coś w rodzaju randki, niestety przygotowania do szkolnego festiwalu i nadmiar obowiązków sprawiły, że zemdlał i trafił do szpitala. Teraz festiwal trwa, ale bez jego udziału, a chłopaka w placówce medycznej odwiedza ojciec. Niestety, jak zawsze ich spotkanie nie należy do najprzyjemniejszych.
Tymczasem o pomoc we wszystkim Aki prosi Minamikujo. Dziewczyna, która najchętniej zniszczyłaby ją i Hachikena, zgadza się poratować festiwal swoją obecnością, byle tylko pokazać jaką jest gwiazdą. To jednak dopiero początek. Zbliża się czas randki, a Aki, po tym jak dowiedziała się od koleżanek o uczuciach przyjaciela, zaczyna dziwnie zachowywać się w jego obecności. Czy spotkanie tylko we dwoje będzie udane i stanie się przełomem w ich znajomości, czy też może okaże się kolejną porażką?

Ten tom można śmiało podzielić na trzy części: festiwal, codzienne życie w szkole i baseballowe zmagania. Wszystko to w serii już było, nie raz zresztą, ale i tak autorka nie zawodzi. W końcu w Ezono każdy tylko szuka okazji do najedzenia się i pokazania swoich talentów, uczniowska codzienność jest wymogiem gatunkowym, a kariera Komaby nie została jak dotąd rozstrzygnięta, choć w tym tomie wątpliwości zostają już rozwiane.

„Silver Spoon” od samego początku czyta się tak samo dobrze, a seria nie traci mocy ani na chwilę. Potrafi rozbawić, potrafi też wzruszyć, niejednego również czegoś nauczy – autorka wychowała się w gospodarstwie, a ciekawostki rolnicze i żywieniowe potrafią zaintrygować. W końcu japońska wieś różni się bardzo od europejskiej, a wynikające z tego różnice każdego mogą zaciekawić. To, że towarzyszą nam w tym sympatyczni bohaterowie, z którymi można się identyfikować, i losami których autentycznie się przejmujemy, jest jak najbardziej in plus.

Do tego dochodzą znakomite ilustracje, proste, ale i bardzo realistyczne, kiedy trzeba ukazać detale sprzętu czy produktów, i ten uroczy klimat, który kupił mnie już od pierwszego tomu. Jeśli lubicie mangi albo po prostu dobre obyczajowe komiksy pełne humoru, „Silver Spoon” to propozycja dla Was. Polecam.

Recenzja opublikowana na moim blogu: http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/07/31/silver-spoon-7-hiromu-arakawa/

PRZYJACIELE CZY…

Hachiken nigdy nie miał łatwo, ani nie mógł się pochwalić wielkim szczęściem. Nawet szczęśliwa siódemka na okładce tego tomu nie przynosi zmiany w jego życiu na lepsze – wręcz przeciwnie. Nie ważne jednak czy główny bohater skacze ze szczęścia, czy też od nadmiaru problemów płacze, czytelnicy i tak dostają to, co seria ma najlepsze do...

Ostatni rozdział jak na razie najlepszy evah. Najpierw emocjonujący mecz baseballu (serio, WTF, jakim cudem mecz dyscypliny, o której zasadach nie mam bladego pojęcia, mógł mnie tak wciągnąć… O.o),a potem jego finał i to, co potem. Świetne, realistyczne i bardzo, bardzo przykre.

Ostatni rozdział jak na razie najlepszy evah. Najpierw emocjonujący mecz baseballu (serio, WTF, jakim cudem mecz dyscypliny, o której zasadach nie mam bladego pojęcia, mógł mnie tak wciągnąć… O.o),a potem jego finał i to, co potem. Świetne, realistyczne i bardzo, bardzo przykre.

Rewelacyjna!
Zazwyczaj kolejne tomy do pewnego stopnia obniżają lekko loty, ale tu jest inaczej. Z przyjemnością po nie sięgam, bo każdy kolejny tom jest jak następna warstwa z obieranej cebulki - i pojawiają się dalsze, do tej pory ukryte możliwości i zawirowania historii.
Polecam!

Rewelacyjna!
Zazwyczaj kolejne tomy do pewnego stopnia obniżają lekko loty, ale tu jest inaczej. Z przyjemnością po nie sięgam, bo każdy kolejny tom jest jak następna warstwa z obieranej cebulki - i pojawiają się dalsze, do tej pory ukryte możliwości i zawirowania historii.
Polecam!

I spotkanie z surowy ojcem. Nie skończyło się najlepiej. Wielkie oczekiwania, ale tak bywa.

I spotkanie z surowy ojcem. Nie skończyło się najlepiej. Wielkie oczekiwania, ale tak bywa.