Fizyka ruchu i czasoprzestrzeni

To bardzo oryginalna, hybrydowa publikacja. Z jednej strony przedstawia historię rozumienia ruchu i czasoprzestrzeni (bardziej ambitnie niż w „Uchwycić przemijanie”), autor po autorze – są wśród nich Arystoteles, Kopernik, Newton, Leibniz, Berkeley, Mach, tak że jest też wykładem filozofii czasu i przestrzeni.

Z drugiej strony – autor nie poprzestaje na filozoficzno-historycznych dywagacjach i formułuje odpowiednie stanowiska i odkrycia za pomocą twardej matematyki. Odwołuje się do formalizmu tzw. wiązek włóknistych – podobnie jak Roger Penrose w „Drodze do rzeczywistości”. Być może między tymi autorami był jakiś wpływ lub wspólne źródło. Heller wymieniał prof. Andrzeja Trautmana jako tego, kto pokazał mu ten formalizm czasoprzestrzeni. Pojawiają się też wzmianki o konstrukcji liczb rzeczywistych przez przekroje Dedekinda oraz o lemacie Borela i o zwartości – cenne w zrozumieniu matematycznego modelu przestrzeni i czasu.

Polecam studentom fizyki lub filozofii – jako pewne uzupełnienie kursów mechaniki klasycznej i teorii względności. Autor sam wspomina, że to też pewne wprowadzenie do jego trudniejszej monografii – „Teoretycznych podstaw kosmologii”. Wspomina też o planach napisania książeczki o szczególnej teorii względności, które jednak nie zostały zrealizowane. (Telegraficzny skrót STW jest tylko podany w „Elementach filozofii przyrody”). To jedna z niewielu książek Hellera, które się ukazały również po angielsku – jako „The Science of Space-Time” z Derkiem Raine’em, podobno bardziej rozbudowane.

Niefizyków może zainteresować koniec książki, gdzie autor przedstawia swoje poglądy na ewolucję nauki. Używa analogii do układów dynamicznych, bifurkacji i atraktorów. Prezentuje w ten sposób pewną „trzecią drogę” między realizmem Poppera i Lakatosa a antyrealizmem Kuhna i Feyerabenda.

To bardzo oryginalna, hybrydowa publikacja. Z jednej strony przedstawia historię rozumienia ruchu i czasoprzestrzeni (bardziej ambitnie niż w „Uchwycić przemijanie”), autor po autorze – są wśród nich Arystoteles, Kopernik, Newton, Leibniz, Berkeley, Mach, tak że jest też wykładem filozofii czasu i przestrzeni.

Z drugiej strony – autor nie poprzestaje na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawa i nowatorska praca. Na polskim rynku unikat w takim podejściu do opisu koncepcji czasu i przestzreni. Profesor rekonstruuje wizje kilku myslicieli uzywajac języka współczesnej fizyki i matematyki. Stąd potencjalni czytelnicy muszą wiedzieć, iż do pełnego śledzenia treści wymagana jest znajomośc geometrii analitycznej (przestrzen afiniczna), topologii i rachunku tensorowego (pojawia tensor krzywizny w zapisie konwencji sumacyjnej Einsteina).
Polecam - naprawde warto.

Bardzo ciekawa i nowatorska praca. Na polskim rynku unikat w takim podejściu do opisu koncepcji czasu i przestzreni. Profesor rekonstruuje wizje kilku myslicieli uzywajac języka współczesnej fizyki i matematyki. Stąd potencjalni czytelnicy muszą wiedzieć, iż do pełnego śledzenia treści wymagana jest znajomośc geometrii analitycznej (przestrzen afiniczna), topologii i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to