„Zabij, jeśli potrafisz!” Susanne Mischke.

Kiedy bez śladu znika z wózka malutka Lucie, sprawa trafia na biurko komisarza Forsberga i młodej, choć dziwacznej policjantki Selmy. Pomimo licznych poszukiwań, zaangażowanych w sprawę policjantów, zaginięcie dziewczynki pozostaje nieodgadnioną zagadką.
Mijają 4 lata.
Ojciec zaginionej Lucie otrzymuje informację mówiącą o tym, że jego córka żyje, ale jeśli chce ją zobaczyć, musi sam popełnić samobójstwo.
Czy zdesperowany ojciec będzie w stanie podsunąć się do ostateczności, aby odzyskać własne dziecko?
Ile jest w stanie zrobić rodzić?

"Zabij, jeśli potrafisz!" to kryminał z elementami powieści sensacyjnej i psychologicznej, niestety z początku dość chaotyczna poprzez ilość przewijanych się w niej bohaterach. I według mnie to jedyny minus.
Interesująca fabuła, doskonale zaplanowana i perfekcyjnie poprowadzona manipulacja. Przewijające się intrygi są doskonale dopracowane. Lekkie pióro autorki i doskonała narracja pozwala przebrnąć przez książkę z błyskawiczną szybkością i oczywiście przyjemnością. Pomimo panującego na początku chaosu z bohaterami, są oni różnorodni i dobrze wykreowani.

„Zabij, jeśli potrafisz!” Susanne Mischke.

Kiedy bez śladu znika z wózka malutka Lucie, sprawa trafia na biurko komisarza Forsberga i młodej, choć dziwacznej policjantki Selmy. Pomimo licznych poszukiwań, zaangażowanych w sprawę policjantów, zaginięcie dziewczynki pozostaje nieodgadnioną zagadką.
Mijają 4 lata.
Ojciec zaginionej Lucie otrzymuje informację mówiącą o tym,...

Dobrze się czytało. Momentami trochę chaotyczna, niektóre wątki czy postaci potraktowane zbyt pobieżnie ale generalnie wszystko zamknęło się i wyjaśniło. Trochę zabrakło właśnie tej głębi, wyraźniejszego rysu charakterologicznego bo stworzone postaci są bardzo intrygujące ale nie do końca przekonujące bo zbyt mało się o nich dowiadujemy. W każdym razie należy się mocno wczytać bo wątków dużo i zwrotów akcji równie dużo. Natomiast na pewno zakończenie bardzo zaskakujące.

Dobrze się czytało. Momentami trochę chaotyczna, niektóre wątki czy postaci potraktowane zbyt pobieżnie ale generalnie wszystko zamknęło się i wyjaśniło. Trochę zabrakło właśnie tej głębi, wyraźniejszego rysu charakterologicznego bo stworzone postaci są bardzo intrygujące ale nie do końca przekonujące bo zbyt mało się o nich dowiadujemy. W każdym razie należy się mocno...

Są książki, które pomimo interesującego tematu, potrzebują wielu stron, by akcja się rozwinęła. Z tą książką jest podobnie, ale warto ją przeczytać. Porwanie dziecka to tragedia dla młodego małżeństwa. Gdy po 4 latach dowiadują się że ich córeczka żyje, ale warunkiem uzyskania informacji o niej jest morderstwo, muszą podjąć wiele trudnych decyzji.

Są książki, które pomimo interesującego tematu, potrzebują wielu stron, by akcja się rozwinęła. Z tą książką jest podobnie, ale warto ją przeczytać. Porwanie dziecka to tragedia dla młodego małżeństwa. Gdy po 4 latach dowiadują się że ich córeczka żyje, ale warunkiem uzyskania informacji o niej jest morderstwo, muszą podjąć wiele trudnych decyzji.

Zmęczona prozą dnia codziennego i przybita romansem męża, Tinka wybiera się na zakupy do hali targowej. Zabiera ze sobą dwuletnią córeczkę, Lucie. Tinka, na moment, spuszcza z oczu śpiącą w wózku małą, by dokończyć zakupy. Kiedy się odwraca, odkrywa, że wózek z dzieckiem zniknął. Zupełnie jakby zapadł się pod ziemię. Serce matki zamiera z przerażenia.



Sprawa zaginionej Lucie trafia na biurko komisarza Forsberga. Dotychczas policjant pracował sam. Ostatnio jednak, szef przydzielił mu do pomocy młodą policjantkę, dziwaczną i osobliwą Selmę. Pomimo usilnych starań obojga, zaginięcie dziewczynki pozostaje zagadką. Aż do pewnego, pamiętnego dnia. Po czterech latach ojciec Lucie, Leander, otrzymuje anonimową wiadomość, że jego mały skarb żyje. W zamian za informacje dotyczące miejsca pobytu Lucie, Leander ma popełnić morderstwo.



Co mnie uwiodło w tej książce? Doskonale zaplanowana i perfekcyjnie poprowadzona intryga. Ostatnio w moje ręce wpadały raczej thrillery, niż klasyczne kryminały. Książka Susanne Mischke zaś, to typowy kryminał, i to z najwyższej półki. Śmiało mogę porównać tę publikację do takich bestsellerów jak Wołanie Kukułki, Jedwabnik, czy Żniwa zła. Akcja utrzymana jest w dobrym tempie i trzyma w napięciu do ostatniej strony. Istotnym atutem Zabij, jeśli potrafisz! są także bohaterowie- zróżnicowani i wielowymiarowi. Nie ma tu ideałów, ani ludzi przesiąkniętych złem aż do szpiku kości. Jest za to życie, z jego niezliczonymi odcieniami szarości. Podoba mi się to, że Mischke pozwoliła mi dobrze poznać bohaterów. Poznałam przeszłość Tinki i Leandra, ich pochodzenie, wykształcenie, styl bycia, sposób myślenia i radzenia sobie z tragedią, która ich spotkała. Zawiłe losy rodziny Tinki oraz podejście młodego małżeństwa do kwestii samodzielności i niezależności uświadamiają mi, jak bardzo wszyscy ludzie są do siebie podobni, choć dzieli ich tak wiele (kultura, język, zakątek świata, który nazywają domem). Susanne Mischke zdradza także detale z życia prywatnego komisarza Forsberga oraz jego podwładnej Selmy- dziewczyny o przenikliwym umyśle i niespotykanej, nieco przerażającej umiejętności.


Zaginięcie małej Lucie to nie jedyna poważna sprawa, z którą musi uporać się policja. Pisarka zadbała o to, by czytelnik się nie nudził i wprowadziła do fabuły kilka naprawdę atrakcyjnych, rozbudowanych i intrygujących wątków. Osadzenie całości w konkretnym czasie, miejscu i realiach oraz wnikliwe przedstawienie bohaterów, pozwoliło Susanne Mischke stworzyć pewien rys społeczny.


Wciągająca intryga, doskonała narracja, pełnowymiarowi i różnorodni bohaterowi to atuty Zabij, jeśli potrafisz! Autorce wielokrotnie udało się mnie zaskoczyć. Co najważniejsze, zżyłam się z postaciami, które stworzyła i z całej siły im kibicowałam, czekając na dalszy rozwój wypadków. Doskonała propozycja dla wielbicieli kryminałów i nie tylko.

Zmęczona prozą dnia codziennego i przybita romansem męża, Tinka wybiera się na zakupy do hali targowej. Zabiera ze sobą dwuletnią córeczkę, Lucie. Tinka, na moment, spuszcza z oczu śpiącą w wózku małą, by dokończyć zakupy. Kiedy się odwraca, odkrywa, że wózek z dzieckiem zniknął. Zupełnie jakby zapadł się pod ziemię. Serce matki zamiera z przerażenia.



Sprawa zaginionej...

Wyobraźcie sobie taką sytuację. Idziecie na zakupy na bazarek. Macie ze sobą małe dziecko w wózku. Żeby zapłacić za towar musicie na chwilkę zostawić je na zewnątrz, ponieważ nie zmieścicie się z wózkiem. Wydaje się Wam, że nic złego nie może się stać. Kiedy wracacie, widzicie, że Waszego dziecka nie ma. Ktoś je zabrał i ślad po nim zaginął. To właśnie spotkało Tinkę Hansson. Jej córeczka przepadła bez śladu. Mijają 4 lata. Sprawą dziewczynki interesuje się komisarz Gregor Frosberg. Do pomocy zostaje mu przydzielona dość specyficzna Selma Valkonen. Sprawa zaczyna posuwać się do przodu. Ojciec zaginionej Lucie dostaje informację mówiącą o tym, że jego córka żyje, ale jeśli ten chce ją zobaczyć, musi dokonać niewybaczalnego czynu. Czy zdesperowany ojciec będzie w stanie zrobić wszystko, by odzyskać dziecko?

Na początku miałam straszny problem z ogarnięciem pojawiających się w powieści wątków. Nie do końca wiedziałam, dlaczego autorka przeskakuje od przeszłości do teraźniejszości. Na szczęście klocki dość szybko zaczęły układać się w spójną całość i przepadłam na dobre. Byłam ciekawa, czy Lucie faktycznie żyje i zostanie odnaleziona, czy też ktoś po prostu postanowił zabawić się kosztem zrozpaczonych rodziców, którzy są gotowi zrobić wszystko, by odzyskać utracone przed laty dziecko.

Jak wspomniałam, przenosimy się w czasie. Początkowo może to nieco utrudnić lekturę, jednak bez tego zabiegu, pewne wątki byłyby niezrozumiałe. Później jest tylko lepiej. Z niecierpliwością czekałam na dalszy rozwój wydarzeń. Nie byłam w stanie przewidzieć, co dalej się wydarzy. Zakończenie kompletnie mnie zaskoczyło. Nie spodziewałam się czegoś takiego i jestem pełna podziwu dla Susanne Mischke. Wykonała kawał dobrej roboty.

Autorka sporo miejsca poświęciła na zbadanie psychiki bohaterów. Możemy zajrzeć w głąb ich dusz i poznać ich radości oraz smutki. Okazuje się, że każda z osób, które pojawiają się w powieści, ma swoje za uszami. Niektóre czyny z przeszłości okazują się brzemienne w skutkach, choć początkowo nic na to nie wskazuje. Nie byłam w stanie do żadnego z bohaterów podejść bez emocji. Starałam się nikogo od początku nie oceniać, ale to było trudniejsze niż przypuszczałam. Przyłapałam się na tym, że oceniam ich czyny. Czy miałam do tego prawo? Nie byłabym tego taka pewna. Nie wiem w końcu jak zachowałabym się na ich miejscu.

To dobry thriller z wątkami psychologicznymi. Czytając go, możemy odpowiedzieć sobie na pytanie, ile bylibyśmy w stanie zrobić, by tylko odzyskać utracone dziecko. Jeśli chcecie, poznajcie rodziców Lucie i przekonajcie się, przed jakimi wyborami przyszło im stanąć.

www.czytelnia-mola-ksiazkowego.pl

Wyobraźcie sobie taką sytuację. Idziecie na zakupy na bazarek. Macie ze sobą małe dziecko w wózku. Żeby zapłacić za towar musicie na chwilkę zostawić je na zewnątrz, ponieważ nie zmieścicie się z wózkiem. Wydaje się Wam, że nic złego nie może się stać. Kiedy wracacie, widzicie, że Waszego dziecka nie ma. Ktoś je zabrał i ślad po nim zaginął. To właśnie spotkało Tinkę...

Klimat szwedzkich , dobrych kryminałów, pomimo że autorka jest Niemką i spodziewałam się absolutnie czegoś w innym stylu.
Fakt że czytając miałam wrażenie ze komisarz Fosberg jest odbiciem Kurta Wallandera to nie przeszkadzało mi to gdyż jestem jego wierną fanką.
Jesli więc ktoś jest fanem Mannkela i innych szwedzkich pisarzy to ta pozycja jak najbardziej będzie odpowiadała gustom takich czytelników.

Klimat szwedzkich , dobrych kryminałów, pomimo że autorka jest Niemką i spodziewałam się absolutnie czegoś w innym stylu.
Fakt że czytając miałam wrażenie ze komisarz Fosberg jest odbiciem Kurta Wallandera to nie przeszkadzało mi to gdyż jestem jego wierną fanką.
Jesli więc ktoś jest fanem Mannkela i innych szwedzkich pisarzy to ta pozycja jak najbardziej będzie...

Niesamowicie intrygujący i zachęcający opis na okładce.
I o dziwo, cóż - nie rozczarowałam się.
Wciągająca historia, wiele wątków, które się ze sobą łączą, układają w całość, powoli zostają odkrywane.
Świat zbrodni, romansów, psychozy, zniknięć.
Nie podobały mi się jedynie 2 rzeczy - pierwsza nierozwiązana sprawa komisarza i druga bardziej techniczna - imina, nazwiska...
Po masowym czytaniu literatury polskiej, amerykańskiej i angielskiej szwedzkie imiona były nie do przejścia - trudno było się do nich przyzwyczaić i zorientować początkowo kto jest kim.

Niesamowicie intrygujący i zachęcający opis na okładce.
I o dziwo, cóż - nie rozczarowałam się.
Wciągająca historia, wiele wątków, które się ze sobą łączą, układają w całość, powoli zostają odkrywane.
Świat zbrodni, romansów, psychozy, zniknięć.
Nie podobały mi się jedynie 2 rzeczy - pierwsza nierozwiązana sprawa komisarza i druga bardziej techniczna - imina, nazwiska...
Po...

Wciagajacy kryminał z mroczna przeszloscia w tle. Troche w stylu skandynawskim, ale muszę przyznać, że to już kolejna niemiecka pisarka, której więcej lektur chętnie przeczytam.

Wciagajacy kryminał z mroczna przeszloscia w tle. Troche w stylu skandynawskim, ale muszę przyznać, że to już kolejna niemiecka pisarka, której więcej lektur chętnie przeczytam.

Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Przeciętność , typowy szwedzki kryminał . Ot przeczytane zaliczone i pewnie po jakimś czasie zapomniane .

Przeciętność , typowy szwedzki kryminał . Ot przeczytane zaliczone i pewnie po jakimś czasie zapomniane .