Po obejrzeniu znakomitego filmu, zachciało mi się przeczytać powieść. Niestety, w porównaniu, tu akurat książka wypada fatalnie.

Po obejrzeniu znakomitego filmu, zachciało mi się przeczytać powieść. Niestety, w porównaniu, tu akurat książka wypada fatalnie.

Na Skraju Jutra od Hiroshi'ego Sakurazaka, to powieść przedstawiająca losy młodego rekruta Kiriya Keiji, w czasie jednej z walk w wojnie z rasą obcych, zwaną Mimikami. Kiriya zostaje przypadkowo uwikłany w pętlę czasową... W sumie to tylko tyle Hu nie zdradzać fabuły...
Z pewnością wielu kojarzy film o tym samym tytule reżyserii Douga Limana. Prawda jednak jest taka, że książka i film mają niewieke wspólnego, reżyser umieścił w filmie sporo od siebie co dało w wyniku zmianę historii.
Sama akcja rozgrywa się w Japonii a nie w Europie, nie mamy również na końcu samobójczego rajdu w głąb Francji. Oczywiście różnic jest o wiele więcej. Książka a film to dwie różne historie o wspólnym motywie i tytule. Naprawdę nic więcej, ciężko mi film traktować jako adaptację.
Według mnie adaptacja w formie anime wyglądała by lepiej. Uważam również, że okładka "z filmu" nie wygląda zbyt dobrze, powiedział bym nawet, że zniechęca od sięgnięcia po lekturę.
Czy jako ktoś kto najpierw obejrzał film a potem sięgnął po książkę, polecam? Jeśli jesteś fanem produkcji typu "Pacific Rim" to jak najbardziej powinno Ci się spodobać. Jeśli myślisz, że to będzie coś poważniejszego, to jesteś w błędzie. To krótka powieść, raczej dla fanów nieco wyżej wspomnianego tytułu, oraz tych którzy chcą poznać oryginalną wizję autora a nie wizję reżysera.

Na Skraju Jutra od Hiroshi'ego Sakurazaka, to powieść przedstawiająca losy młodego rekruta Kiriya Keiji, w czasie jednej z walk w wojnie z rasą obcych, zwaną Mimikami. Kiriya zostaje przypadkowo uwikłany w pętlę czasową... W sumie to tylko tyle Hu nie zdradzać fabuły...
Z pewnością wielu kojarzy film o tym samym tytule reżyserii Douga Limana. Prawda jednak jest...

“Na skraju jutra” to tytuł, który wielu z Was kojarzy pewnie z filmowej adaptacji z Tomem Cruisem w roli głównej. Sam film, który znamy to tylko luźna amerykańska interpretacja powieści autorstwa Hiroshi Sakurazaka. Adaptacja utrzymuje książkowy schemat i pewne aspekty samej historii, ale reżyser wprowadza także wiele od siebie.

To krótka opowieść o inwazji obcych, ale nie takich, których znamy z szerokiej popkultury, a mimików, dziwnych i bliżej niezidentyfikowanych stworzeń, których wyeliminowanie okazuje się być wręcz nierealne. Nasz główny bohater zostaje wysłany na wojnę, w której nie bardzo się odnajduje, co doprowadza do jego śmierci, po której budzi się rano tego samego dnia. Więcej opowiadać nie będę, bo lektura straciłaby sens.

Historia przedstawiona jest w bardzo dynamiczny i intrygujący sposób. Akcja jest wartka, a sama książka niedługa, więc wystarcza na kilka wieczorów. Bohaterowie różnią się dość mocno od ich filmowej wersji i mam wrażenie, że są bardziej “surowi”. Miejsce w którym toczy się cała akcja to Japonia, więc i klimat azjatycki jest tutaj wyczuwalny.

Uważam, że książka jest trochę lepsza niż jej filmowa adaptacja (pomimo tego, że film podobał mi się równie mocno),jeśli ktoś nie widział filmu, to polecam w pierwszej kolejności nadrobić książkę, a dopiero potem obejrzeć film.

~ Dawid
Po więcej recenzji zapraszamy na: www.instagram.com/shaggy.books/

“Na skraju jutra” to tytuł, który wielu z Was kojarzy pewnie z filmowej adaptacji z Tomem Cruisem w roli głównej. Sam film, który znamy to tylko luźna amerykańska interpretacja powieści autorstwa Hiroshi Sakurazaka. Adaptacja utrzymuje książkowy schemat i pewne aspekty samej historii, ale reżyser wprowadza także wiele od siebie.

To krótka opowieść o inwazji obcych, ale nie...

Ostatnimi czasy mam ogromną ochotę na czytanie książek, które później zostały zekranizowane. Po raz kolejny najpierw oglądałam film, a następnie zapoznałam się z książką. Film bardzo mi się podobał także po książkę sięgnęłam z wielkimi nadziejami.

Książka jest trochę inna niż film. Mniej heroiczna, mniej nastawiona na akcje, mniej hollywoodzka. Wszystko to są ogromne zalety. Nie mamy tutaj wartkiej akcji, ratowania świata przez jednego herosa oraz typowo hollywoodzkiego happy endu. Dostajemy w zamian świetną historię, ciekawego bohatera głównego oraz fabułę bliższą prawdziwemu życiu (o ile historię o świecie dręczonym przez złowrogich przybyszów z kosmosu można traktować jako bliską rzeczywistości.

Głównym bohaterem jest Keiji Kiriya, który ginie podczas swojej pierwszej bitwy. Dzięki pewnemu zbiegowi okoliczności budzi się jednak cały i zdrowy dzień przed rozpoczęciem bitwy... Podczas drugiego podejścia umiera znowu, jak również znowu budzi się dzień przed bitwą. Dochodzi do wniosku, że jest zamknięty w pętli czasu i próbuje w tym czasie nabyć wiedzę i umiejętności, aby sobie lepiej poradzić z walką i przetrwać.

Przy 159 podejściu kontaktuje się z nim Rita Vrataski aka Stalowa Suka, która być może pomóc mu uwolnić się z pułapki czasu w której się znalazł.

Bardzo zżyłam się z postaciami, ich opisy nie są płytkie, bohaterowie mają warstwy i w mojej głowie stały się bardzo realne. Z reguły kiedy widziałam wcześniej film to czytając książkę wyobrażam sobie postacie na podstawie filmu. Tutaj jednak było inaczej - dzięki ładnym rysunkom bohaterów oraz barwnym opisom historia przedstawiona w książce ożyła w mojej głowie zupełnie w inny sposób niż została przedstawiona w filmie.

Gorąco polecam!

Ostatnimi czasy mam ogromną ochotę na czytanie książek, które później zostały zekranizowane. Po raz kolejny najpierw oglądałam film, a następnie zapoznałam się z książką. Film bardzo mi się podobał także po książkę sięgnęłam z wielkimi nadziejami.

Książka jest trochę inna niż film. Mniej heroiczna, mniej nastawiona na akcje, mniej hollywoodzka. Wszystko to są ogromne...

Jeden z niewielu momentów, kiedy z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że film jest dużo lepszy od książki. Fabuła się nie klei. Nie jest spójna. Rozwleczona

Jeden z niewielu momentów, kiedy z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że film jest dużo lepszy od książki. Fabuła się nie klei. Nie jest spójna. Rozwleczona

Strasznie dłużyła mi się ta książka. Obejrzałam najpierw film i nie pasowała mi ta historia. Pewnie bardziej by mi się podobała gdybym na siłę nie wyobrażała sobie postaci z filmu a historia nie pasował. Główny bohater jest inny, inną osobą jest Rita. Nawet kończy się inaczej.

Strasznie dłużyła mi się ta książka. Obejrzałam najpierw film i nie pasowała mi ta historia. Pewnie bardziej by mi się podobała gdybym na siłę nie wyobrażała sobie postaci z filmu a historia nie pasował. Główny bohater jest inny, inną osobą jest Rita. Nawet kończy się inaczej.

Chcąc nie chcąc patrzę na tę książkę przez pryzmat jej filmowej adaptacji i chyba film podobał mi się bardziej.

Chcąc nie chcąc patrzę na tę książkę przez pryzmat jej filmowej adaptacji i chyba film podobał mi się bardziej.

Przebrnięcie przez tą pozycję było dla mnie nie lada wyzwaniem. Może było to spowodowane tym, że wcześniej oglądałam film i wszystko co czytałam nie pasowało mi do "nakładki filmowej", którą podświadomie nakładałam na czytany tekst? Keiji to postać wyjątkowo szablonowa. Odkrywa, że utknął w pętli czasu i postanawia spożytkować ten czas na zniszczenie jak największej ilości Mimów. Przez pół roku życia w pętli nabiera wprawy w walce i zostaje swoistym weteranem. Młody szaraczek i żółtodziób staje się na polu bitwy zabójczą maszyną wprawiającą innych żołnierzy w osłupienie. W między czasie krzyżują się drogi jego i Rity Vrataski.

To historia zdecydowanie wciągająca jednak jej odbiór utrudnia kilka mankamentów. Tym, który najbardziej wyprowadzał mnie z równowagi i irytował były dialogi. Często czytelnik musiał się domyślać, która postać zabiera w danej chwili głos albo milczy - było to przedstawione w dość nietypowy sposób. Pojawiają się również nagminnie kulawe wymiany zdań niewpływające w żaden sposób na historię, a kojarzące się przede wszystkim z operą mydlaną. Ciężko było wyzbyć się wrażenia "papierowego bohatera" co bardzo przeszkadzało w odbiorze. Książka jest podzielona na cztery części, w każdej poznajemy bliżej historię innego bohatera. Sam zamysł jest naprawdę ciekawy i kojarzy się z "Bad Mommy" Tarryn Fisher, ale w tym konkretnym przypadku zabieg podzielenia książki zamiast wciągnąć bardziej w bieg historii - rozpraszał.

Motyw pętli czasu jest tematem z każdej strony nadgryzionym, ale ciągle dobrze przyjmuje się w literaturze jak i kinematografii. Filmowy odpowiednik powieści Sakurazaki dostarczał niesamowitą rozrywkę i emocje, efekty wprawiały w oniemienie - szczególnie animacje Mimów, co dla fanów tego typu kina musiało być całkiem przyjemnym doświadczeniem. Pierwowzór produkcji kinowej wydany w Polsce przez Galerię Książki był stonowaną i skupioną na emocjonalnej stronie bohatera publikacją. Jeśli do książki podchodziło się z podobnymi oczekiwaniami jak do filmu czytelnika czekało srogie rozczarowanie formą jak i rozbieżnością historii. 

Największym minusem było zakończenie. Liczyłam, że będzie to finał zbiegający się mniej więcej z zakończeniem przedstawionym w filmie, ale książka i film zupełnie się od siebie różnią - na plus dla filmu. Książka pozostawia po sobie słodko-gorzki posmak, szczególnie jeśli, tak jak w moim przypadku, najpierw widziało się film i dość mocno wpływał on na odbiór powieści. 

Przebrnięcie przez tą pozycję było dla mnie nie lada wyzwaniem. Może było to spowodowane tym, że wcześniej oglądałam film i wszystko co czytałam nie pasowało mi do "nakładki filmowej", którą podświadomie nakładałam na czytany tekst? Keiji to postać wyjątkowo szablonowa. Odkrywa, że utknął w pętli czasu i postanawia spożytkować ten czas na zniszczenie jak największej ilości...

Na wstępie należy podkreślić, że w książce wydarzenia są przedstawione inaczej niż w filmie, co skutkuje zwiększeniem napięcia w końcowej fazie historii i małym plot-twistem. Czy jest lepsza niż film? Dla mnie nie, bo film, co prawda będący akcyjniakiem z Hollywood, to kawał dobrego sci-fi. Książka przedstawia natomiast więcej rozterek bohaterów oraz wątek miłosny, przez co robi się bardziej obyczajowa. Nie jest przez to nudna, ale powoduje to zepchnięcie "części sci-fi" i walki z obcymi na drugi plan.
Książka napisana lekkim stylem "mangowym", co delikatnie ujmuje powadze tematu jaki przedstawia. Niemniej czyta się ją szybko i jako lektura do poduszki na 2-3 dni zdecydowanie się sprawdza.

Na wstępie należy podkreślić, że w książce wydarzenia są przedstawione inaczej niż w filmie, co skutkuje zwiększeniem napięcia w końcowej fazie historii i małym plot-twistem. Czy jest lepsza niż film? Dla mnie nie, bo film, co prawda będący akcyjniakiem z Hollywood, to kawał dobrego sci-fi. Książka przedstawia natomiast więcej rozterek bohaterów oraz wątek miłosny, przez co...

Film tak - książka, no cóż, nie bardzo.

Film tak - książka, no cóż, nie bardzo.