Zwykli ludzie. 101. Policyjny Batalion Rezerwy

'przeczytaj tę książkę, żeby dowiedzieć się, do czego zdolni są ludzie. będzie ci niedobrze w trakcie czytania, będziesz żałował, że ją przeczytałeś i nigdy jej nie zapomnisz' - taka opinia do mnie dotarła i jest prawdziwa, sprawdziłem.

zabrakło mi głębszego psycho-społecznego spojrzenia i psychologicznej analizy zabójców. choć boleśnie dosadna książka staje się przez ten brak wyliczanką zbrodni, tyle szokującą, co płytką.

'przeczytaj tę książkę, żeby dowiedzieć się, do czego zdolni są ludzie. będzie ci niedobrze w trakcie czytania, będziesz żałował, że ją przeczytałeś i nigdy jej nie zapomnisz' - taka opinia do mnie dotarła i jest prawdziwa, sprawdziłem.

zabrakło mi głębszego psycho-społecznego spojrzenia i psychologicznej analizy zabójców. choć boleśnie dosadna książka staje się przez ten...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka troszkę podobna do "Mistrzowie śmierci", chociaż tamta wydawała mi się ciekawsza. Część informacji czy wniosków jest podobna. Jestem zawiedziony jedną rzeczą - po tytule i opisie wydawało mi się, że książka będzie opowiadać o konkretnych ludziach (np. kilku wybranych zbrodniarzach), przedstawiając ich historię życia i to w jaki sposób od bycia "zwykłymi ludźmi" doszli do ludobójstwa. Co prawda, w książce pojawiają się nazwiska (niestety większość jest zmyślona, co spowodowane zostało pewnymi przepisami w prawie niemieckim), ale tak naprawdę nie czułem, abym kogokolwiek poznał, wszystko było dość płytkie. Autor tłumaczy te mechanizmy na przykładzie całego batalionu, psychiki człowieka jako takiego, sytuacji politycznej i społecznej w Trzeciej Rzeszy. Absolutnie nie uważam, że czyni to książkę złą - natomiast nie do końca tego się spodziewałem. W każdym razie - przeczytać warto, chociaż jakby ktoś chciał tylko jedną z dwóch wymienionych przeze mnie książek, to jednak polecam tę o Einsatzgruppen. W obu przypadkach trzeba się liczyć z opisami scen drastycznych i nieprzyjemnych.

Książka troszkę podobna do "Mistrzowie śmierci", chociaż tamta wydawała mi się ciekawsza. Część informacji czy wniosków jest podobna. Jestem zawiedziony jedną rzeczą - po tytule i opisie wydawało mi się, że książka będzie opowiadać o konkretnych ludziach (np. kilku wybranych zbrodniarzach), przedstawiając ich historię życia i to w jaki sposób od bycia "zwykłymi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Długo tropiłem tę książkę. Nie pytajcie też ile kosztowała mnie ostatecznie przyjemność posiadania własnego egzemplarza.
Dlaczego jednak akurat ta pozycja, spośród ogromnej sterty książek opisujących wesołe przygody, naszych sąsiadów zza Odry podczas ich pamiętnego tournée w Europie Wschodniej, miałaby być warta specjalnych rekomendacji?
Powody są dwa.
Pierwszym z nich jest Otto-Julius Schimke. Jedyny który, pośród prawie pieciusetosobowej grupy facetów w średnim wieku, zapytanych grzecznie przez swojego dowódcę, czy mają coś przeciw zabiciu za moment paru Żydów, zdobył się na odpowiedź twierdzącą. I pomimo (co również jest ważką, choć może niezbyt odkrywczą konkluzją książki), że nie spotkały go za to żadne represje (pomijając ciężar przypuszczalnej pogardy kolegów), zawędrował On bardzo wysoko w moim prywatnym rankingu nonkonformistów. Pewnie jak większość, wbrew ponurym wynikom zabaw Stanleya Milgrama, naiwnie wierzę, że poszedłbym tą samą drogą.
Drugim jest zaś niebyt piękny ryneczek w Józefowie. Nic nie odróżnia go od wielu innych mniej lub bardziej chujowych ryneczków we Wschodniej Polsce. Zawsze to samo. Żabka. Sklep z butami. Lumpeks. Ławki. Kostka bauma. Rzygliwe, pastelowe elewacje.
Ukochane (bez przekąsu) miejsca moich wakacyjnych pielgrzymek.
I wszędzie jednaki chrzęst ludzkich kości pod stopami oraz wyraźna (nawet dziś) dziura pozostała po tych, których chłopaki z takich właśnie rezerwowych batalionów policji wysłali zbiorowo na tamten świat.

Długo tropiłem tę książkę. Nie pytajcie też ile kosztowała mnie ostatecznie przyjemność posiadania własnego egzemplarza.
Dlaczego jednak akurat ta pozycja, spośród ogromnej sterty książek opisujących wesołe przygody, naszych sąsiadów zza Odry podczas ich pamiętnego tournée w Europie Wschodniej, miałaby być warta specjalnych rekomendacji?
Powody są dwa.
Pierwszym z nich jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zawartość tej książki, bądź prędzej temat który porusza ta książka jest istotą tego co się wydarzyło w XX wieku. Mówi się nam, że nigdy nie powinniśmy zapomnieć o Holocauście, o zbrodniach II WŚ, okopów I WŚ, gazów musztardowych, komór, obozów, łagrów - aby nie zapomnieć i aby nigdy już tego nie powtórzyć. Tylko to czego uczymy się w szkole jest faktycznie nauką tego do czego doszło? Czy tylko błędnym kręceniem się w kółko? Jeżeli nie wiesz JAK do czegoś doszło to też tak na prawdę nie możesz pamiętać tych rzeczy, stają się one tylko datami, faktami historycznymi nie wiele nam mówiącymi. W świadomości ludzi nie robi wielkiej różnicy czy wiesz ile osób zginęło w komorach i w jakim okresie od tych którzy nie potrafią hasła "Auschwitz" powiązać z konkretnymi wydarzeniami i miejscem. Trzeba zrozumieć przyczyny tych wydarzeń. Należy zrozumieć jak społeczeństwo zmieniało się w tym kierunku, jak wybory pojedynczych ludzi doprowadziły do zbrodni, poznać ich pobudki, tłumaczenia. Brak zastosowania tego typu metody w nauczaniu skutkuje tym, że "tamci" ludzie byli całkowicie inni niż my żyjący teraz... czyli z nauki niczego nie da się wyciągnąć, bo ignoruje się sedno sprawy. Przedstawiając taka postawę niczego się nie nauczyłeś, dziesiątki godzin w szkole poszły na marne.
Z tego powodu książka jest tak trafna w opisie tego co się wydarzyło, przedstawiają mechanizmy, kulisy, a nie suche fakty i daty. Stara się zrozumieć,
Właściwa lekcja płynąca z XX w. brzmi "Właśnie tacy są zwykli ludzie". I ta książka dobitnie to przedstawia.
Ku przestrodze, by nigdy nie zapomnieć.

Zawartość tej książki, bądź prędzej temat który porusza ta książka jest istotą tego co się wydarzyło w XX wieku. Mówi się nam, że nigdy nie powinniśmy zapomnieć o Holocauście, o zbrodniach II WŚ, okopów I WŚ, gazów musztardowych, komór, obozów, łagrów - aby nie zapomnieć i aby nigdy już tego nie powtórzyć. Tylko to czego uczymy się w szkole jest faktycznie nauką tego do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Milgram przeprowadził słynne eksperymenty dotyczące posłuszeństwa autorytetowi. Zimbardo jest znany ze stanfordzkiego eksperymentu więziennego, pokazującego jak sytuacja, w której się znajdujemy, wpływa na zachowanie i jak łatwo zapominamy o zasadach kierujących naszym życiem na co dzień. Takie doświadczenia dostarczają bardzo ważnej wiedzy, jednak zawsze można im coś zarzucić. W końcu wszystko dzieje się w warunkach zaplanowanych i kontrolowanych przez naukowca, powstaje więc pytanie na ile wyniki eksperymentów odnoszą się do rzeczywistości?

"Zwykli ludzie" udziela odpowiedzi na to pytanie. Książka przestawia historię prawdziwą, opartą na szczegółowych badaniach historycznych. Pokazuje reakcje normalnych, zwyczajnych policjantów z jednostki rezerwowej, którzy otrzymali rozkaz mordowania ludności cywilnej, w tym kobiet i dzieci. Nagle znaleźli się pod presją przełożonych i kolegów, oczekujących wykonania zadania. Niestety zareagowali w sposób, który potwierdza prawdziwość wyników osiągniętych przez psychologów społecznych.

Niewygodna prawda - wszyscy jesteśmy zwykłymi ludźmi.

Milgram przeprowadził słynne eksperymenty dotyczące posłuszeństwa autorytetowi. Zimbardo jest znany ze stanfordzkiego eksperymentu więziennego, pokazującego jak sytuacja, w której się znajdujemy, wpływa na zachowanie i jak łatwo zapominamy o zasadach kierujących naszym życiem na co dzień. Takie doświadczenia dostarczają bardzo ważnej wiedzy, jednak zawsze można im coś...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak dochodzi do tego że zwykli obywatele zostają mordercami?

Właściwie każdy współczesny Autor piszący o Holocauście, cytuje w którymś momencie Ch.Browninga i jego "Zwykłych ludzi". Ten Autor bowiem zrobił rzecz ważną, choć banalną. Po prostu przebadał losy jednego z batalionów policyjnych (101.). Gromada "zwykłych" Niemców, w większości w średnim wieku i zbyt starych na front. Tylko mniejszość to członkowie NSDAP. Piekarze, sklepikarze, rzemieślnicy... Cały społeczny przekrój.
Batalion w pewnym momencie na Lubelszczyźnie uczestniczy w masowych mordach na Żydach.

Autor analizuje zatem losy tego batalionu a czasie tych wydarzeń, bada wspomnienia żołnierzy, akta i dokumenty wyprodukowane przez wojskową administracje. Co ważne, unika niepotrzebnego psychologizowania (co jest trudne, gdy nie można samodzielnie przebadać osoby którą się analizuje). Jednocześnie Autor nie ukrywa że korzysta z ważnych osiągnięć psychologii takich jak doświadczenia Zimbardo (eksperyment więzienny) - tu warto polecić do przeczytania "Efekt Lucyfera".

Dzięki temu możemy ujrzeć proces ewolucji wśród zwykłych policjantów. Do pierwszych niezorganizowanych akcji, po już całkiem profesjonalne. Autor celnie ukazuje całą plejadę postaw jakie przejawiali, od wyparcia i po zaangażowanie. Co ciekawe stosunkowo mało jest postaw skrajnych - w postaci żarliwości, albo zdecydowanego sprzeciwu.

Serdecznie polecam
p.s. niestety książka prawie nie do dostania - ja swój egz, kupiłem na portalu aukcyjnym

Jak dochodzi do tego że zwykli obywatele zostają mordercami?

Właściwie każdy współczesny Autor piszący o Holocauście, cytuje w którymś momencie Ch.Browninga i jego "Zwykłych ludzi". Ten Autor bowiem zrobił rzecz ważną, choć banalną. Po prostu przebadał losy jednego z batalionów policyjnych (101.). Gromada "zwykłych" Niemców, w większości w średnim wieku i zbyt starych na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to