Byłam pozytywnie zaskoczona tą książką. Szczerze i ze wstydem przyznaję się, że niewiele spodziewałam się po halrequinie tego typu. Na szczęście już udało mi się zmienić zdanie, ponieważ powieść Tessy Radley nie miała w sobie nic z pełnych wulgarnych scen łóżkowych książek z jakimi kojarzyły mi się zawsze halequiny. Wiadomo, że nie obyło się bez namiętności, nawiasem mówiąc wcale bym tego nie chciała ;) ale jest ona wynikiem czystego i pełnego uniesień uczucia między dwojgiem zmanipulowanych ludzi. Czy watro przeczytać? Nie powiem, że nie warto. Może i są lepsze książki, mądrzejsze, z morałem i ukrytym celem, wydaje mi się jednak, że skoro zaglądamy i czytamy opinie o tego typu powieściach to chyba wiemy czego możemy się spodziewać? ;)

Byłam pozytywnie zaskoczona tą książką. Szczerze i ze wstydem przyznaję się, że niewiele spodziewałam się po halrequinie tego typu. Na szczęście już udało mi się zmienić zdanie, ponieważ powieść Tessy Radley nie miała w sobie nic z pełnych wulgarnych scen łóżkowych książek z jakimi kojarzyły mi się zawsze halequiny. Wiadomo, że nie obyło się bez namiętności, nawiasem mówiąc...

Czym jest małżeństwo? Albo czym powinno być? Ostoją, wyrazem bezgranicznej miłości i zaufania, odpowiedzialności za drugą osobę, wzajemnego oddania, a także deklaracją tego, że, gdy będzie źle to będziemy walczyć o ten związek i osobę, którą kochamy z całych sił, razem. I właśnie w małżeństwie: zwyczajnej Jayne i szejka Tariqa tego zabrakło. Jedyne co nie uległo zniszczeniu, to miłość, o której muszą sobie przypomnieć. Jayne nie jest idealną kandydatką na żonę, dla władcy arabskiego świata, jest biedna, nie ma posagu w postaci złóż ropy czy ziemi. Jedyne co ma, to wielka miłość, którą darzy Tariqa, a wbrew pozorom on też ją kocha tylko jej nie ufa. Ojciec emira nie akceptuje wybranki syna i przez jego intrygę, Jayne zostaje wygnana z kraju i ma złamane serce, ale jest też coś więcej... Po pięciu latach Jayne chce kategorycznie rozwodu i od tego momentu tych dwoje zaczyna poznawać siebie nawzajem na nowo. Wbrew wszystkiemu uczucie nie zniknęło, a stało się silniejsze. Tariqa nie zaufał żonie, nie wysłuchał jej przez, to niemal zniszczył, to małżeństwo.

W książce tej mamy okazję poznać świat tak odległy od naszego, gdzie tradycja i prawa, dla nas wydają się być abstrakcyjne, świat w, którym kobiety nie są dopuszczane do głosu. Przyznam, ze nie polubiłam Tariqa, jego postać wydała mi się zimna, nie znosząca sprzeciwu, bezkompromisowa. I tym razem Tessa Radley nas nie zawiodła i zaskoczyła, rozwiązaniem tajemnic.

Czym jest małżeństwo? Albo czym powinno być? Ostoją, wyrazem bezgranicznej miłości i zaufania, odpowiedzialności za drugą osobę, wzajemnego oddania, a także deklaracją tego, że, gdy będzie źle to będziemy walczyć o ten związek i osobę, którą kochamy z całych sił, razem. I właśnie w małżeństwie: zwyczajnej Jayne i szejka Tariqa tego zabrakło. Jedyne co nie uległo...

Książka urzekła mnie przede wszystkim dlatego, że podobają mi się takie książki, które zawierają orientalne tło, tutaj świat Zayed... chociaż nie zgadzam się z wieloma zasadami życia w takim kraju. Jeśli chodzi o treść to zaczyna się dość ciekawie, ale trochę rozczarowuje, zwłaszcza ten wątek z córką bohaterów, którą adoptowała siostra Jayne. Humorystycznym lekko momentem była dla mnie scena, gdy Leila zaatakowała bohaterkę pazurami, ale nie było żadnego "targania za włosy" tylko skończyło się na zadrapaniu. Ogólnie książkę oceniam jako wartą przeczytania.

Książka urzekła mnie przede wszystkim dlatego, że podobają mi się takie książki, które zawierają orientalne tło, tutaj świat Zayed... chociaż nie zgadzam się z wieloma zasadami życia w takim kraju. Jeśli chodzi o treść to zaczyna się dość ciekawie, ale trochę rozczarowuje, zwłaszcza ten wątek z córką bohaterów, którą adoptowała siostra Jayne. Humorystycznym lekko momentem...

Jak typowy harlequin - opiera się na jednym i tym samym i nie zachwyca. W przypadku tego tytułu nie zachwyca szczególnie.

Mając na myśli harlequin rozumie się, że będzie to literatura lekka (typowy "odmóżdżacz"),i owszem - one wszystkie takie są. Jednak "Wierną żonę" bynajmniej nie czyta się lekko. A to za sprawą terminologii arabskiej. Niemal na każdej stronie autorka wtrąca jakiś termin z arabskiego świata. Nie mam nic przeciwko jeśli jest to literatura w temacie (jak np. w przypadku "Klejnotu Medyny"). Ale jeśli jest to książka, która ma być lekkim "odmóżdżaczem" to trochę przesada. Nie mam ochoty przy lekkiej literaturze sprawdzać co i rusz co dane słowo oznacza.

Zresztą z tematem książki wcale nie jest lepiej. O ile na początku jeszcze jest interesująco, o tyle potem jest coraz to gorzej. Jednym z najnudniejszych momentów tego "gorącego" romansu jest moment, w którym główni bohaterowie polują na... sokoły. Poświęcony jest temu cały rozdział, w którym mężczyzna opowiada kobiecie o nomadach, sokołach i tym podobnych rzeczach. Dodatkowo relacja między skłóconymi małżonkami pragnącymi rozwodu według mnie nieoczekiwanie staje się niedorzeczna.

Jeśli ktoś szczególnie interesuje się tematyką sokołów i lubi czytać romanse na tle pustyni: to "gorące" romansidło o synu Emira i jego żonie z Europy jest w sam raz dla niego.

Ogólnie w książce tej niewiele się dzieje. Jak nie wątek o sokolnikach, to rozwiązywanie spraw politycznych między dwoma arabskimi państwami: Zayedem i Bashirem. Ja mimo, że lubię wątki arabsko-indyjskie etc.) wynudziłam się, więc raczej odradzam.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2022/02/wierna-zona.html

Jak typowy harlequin - opiera się na jednym i tym samym i nie zachwyca. W przypadku tego tytułu nie zachwyca szczególnie.

Mając na myśli harlequin rozumie się, że będzie to literatura lekka (typowy "odmóżdżacz"),i owszem - one wszystkie takie są. Jednak "Wierną żonę" bynajmniej nie czyta się lekko. A to za sprawą terminologii arabskiej. Niemal na każdej stronie autorka...