Wątki miłosne, romansowe niezwykle męczące i przytłaczające. Znacznie ciekawszy jest proces dojrzewania intelektualnego zapisany w dzienniku. Warte uwagi są fragmenty poświęcone Wielkiej Wojnie, jak dotknęła zwykłych mieszkańców Warszawy.

Wątki miłosne, romansowe niezwykle męczące i przytłaczające. Znacznie ciekawszy jest proces dojrzewania intelektualnego zapisany w dzienniku. Warte uwagi są fragmenty poświęcone Wielkiej Wojnie, jak dotknęła zwykłych mieszkańców Warszawy.

Po cóż kontynuować w tak absurdalny sposób czytanie tak monstrualnych rozmiarów dziennika, skoro walory literackie są tu raczej niskie, a charakter autorki jeszcze niższy? Po pierwsze zajrzałem sobie do jednego z powojennych tomów (interesują mnie decyzje pisarzy i intelektualistów u zarania PRL) i wydało mi się to ekstremalnie ciekawe, w sensie absolutnego poziomu ślepoty Nałkowskiej i zakłamania redaktorki dziennika (redakcji/cenzury). Po prostu mam zamiar zrozumieć jak dochodzi się do miejsc takich, do jakich doszli np. Iwaszkiewicz i Nałkowska. Wydaje się, że ich dzienniki są ku temu dobrą okazją. Drugi powód, dla którego kontynuuję czytanie, to dość jasne przeczucie, że warto poznawać świat widziany oczami ludzi odległych nam światopoglądowo, wyzwalając się trochę z groźnego układu mistrz/uczeń, który w moim przypadku szybko się pojawia, gdy czytam kogoś, kogo podziwiam. Po trzecie - skala historyczna dziennika Nałkowskiej, a w szczególności objęcie przez autorkę właśnie tego czasu (unikatowego przekroju!) od początku XX wieku do pierwszych lat PRL - mam nadzieję co nieco dzięki temu zrozumieć. A po piąte przez dziesiąte.. na rynku czytelniczym uda się zdobyć pozycję wyróżniającą, bo rzadko kto ma na koncie taką zramolałą kobyłę... Nie polecam więc.

Po cóż kontynuować w tak absurdalny sposób czytanie tak monstrualnych rozmiarów dziennika, skoro walory literackie są tu raczej niskie, a charakter autorki jeszcze niższy? Po pierwsze zajrzałem sobie do jednego z powojennych tomów (interesują mnie decyzje pisarzy i intelektualistów u zarania PRL) i wydało mi się to ekstremalnie ciekawe, w sensie absolutnego poziomu...

Czytałam dawno,miałam wtedy jakieś 18 lat i wydawały mi się nudne.Wiem,że sprezentowałam komuś bez żalu.

Czytałam dawno,miałam wtedy jakieś 18 lat i wydawały mi się nudne.Wiem,że sprezentowałam komuś bez żalu.