Cytaty z tagiem "grzeczność" [31]
[ + Dodaj cytat]
Posiedzieli, pogawędzili, pooglądali zdjęcia, ojciec Adolfa obudził się i zaproponował piwo, grzeczne odmówili. - O, widzisz, kulturalne chłopaki - powiedziała mama Adolfa.
A oni, zionąc wódką, podziękowali i pożegnali się ładnie.
Grzeczność nie jest nauką łatwą ani małą.
(...)
Grzeczność wszystkim należy, lecz każdemu inna.
(...) a wtedy stary K. dopiero się przeraził, bo zrozumiał, że skoro wariat może tak dobrze udawać grzecznego, to każdy może być wariatem, i zasiała się w nim nieufność...
Richard zachwiał się, gdy pociąg ruszył ze stacji. Wyciągnął rękę, chwycił się najbliższego człowieka, z trudem zachowując równowagę.
Najbliższym człowiekiem był niski, podstarzały rycerz, który, jak uznał Richard, wyglądałby zupełnie niczym świeżo emerytowany urzędnik, gdyby nie metalowy hełm, kamizela, kiepsko wykonana kolczuga i włócznia. Wszystko to sprawiało, że przypominał świeżo emerytowanego urzędnika, który wbrew własnej woli został zaciągnięty do miejscowego kółka dramatycznego, gdzie zmuszono go do odgrywania roli strażnika.
Zamrugał oczami krótkowidza i rzekł:
- Przepraszam.
- To moja wina - odparł Richard.
- Wiem - powiedział siwy rycerz.
Przejściem zbliżył się wilczarz irlandzki.
Przekazał mu dwie ważne prawdy, chcesz je poznać?
Pierwsza jest taka, że ludzie, którzy wydają się mili, nie zawsze są mili.
Ale druga jest jeszcze ważniejsza, bo bez niej konik polny, królik czy motyl, którym pomogłeś, nie zawiadomiliby nas i nie przybylibyśmy na czas, żeby cię uratować.
Widzisz, jeśli nawet ludzie, którzy wydają się mili, nie zawsze są mili, w razie wątpliwości wybieraj zawsze grzeczność. To najrozsądniejsza stawka. Domyślam się, że nie rozumiesz wszystkich słów, które wypowiadam. Niektóre są skomplikowane, ale powtarzając je, wreszcie je zapamiętasz.
Wbrew złym ludziom grzeczność, uprzejmość jest najrozsądniejszą stawką. To ona zawsze w końcu wygrywa.
Człowieka tzw. "dobrej rasy" rozpozna pan zawsze po tym, że nie potrafi przyjąć wdzięczności za małą lub większą pomoc, jaką wyświadcza, a już całkiem, gdy ktoś chce ją wyrazić. Nigdy lub prawie nigdy nie uda się panu znaleźć w sytuacji, by prawdziwemu panu powiedzieć "Bardzo dziękuję!" On potrafi to tak zaaranżować, by człek zawsze uwierzył, iż jego małe przysługi i grzeczności jemu samemu służą, a nasza bezsilność jest właściwie dla niego korzyścią. (...) Ale plebejusz jest ambitny. Prawdziwy człowiek z klasą jest anonimowy. W szlachetności z urodzenia tkwi siła, jaśniejsza niż światło sławy, blask sukcesu, siła zwycięzcy. Ambicja, jak mówiłem, charakteryzuje plebejusza. On nie ma czasu. On nie może się doczekać, by dostąpić honoru, władzy, reputacji, sławy. Ale człowiek szlachetny ma czas, by czekać, a nawet by pozostać w tyle.
[Triumph der Schönheit] s.254-255.
Marianna milczała; nie potrafiła mówić czegoś, czego nie czuła, nawet w błahych sprawach, toteż na Eleonorę spadała zawsze konieczność kłamania, jeśli wymagała tego grzeczność.
Młodym ludziom często się mówi [...], że niegrzeczni bywają parweniusze i outsiderzy, lecz prawdziwa dama czy dżentelmen zawsze jest uosobieniem grzeczności. To są, rzecz jasna, kompletne bzdury. Chamstwo, podobnie jak uprzejmość, można znaleźć w każdej warstwie społecznej, istnieje jednak szczególny rodzaj chamstwa bazujący na pustym snobizmie i przekonaniu o własnej wyższości, właściwy ludziom, którzy nie mają w sobie nic "wyższego" - którzy w ogóle nic w sobie nie mają - występujący wyłącznie wśród arystokracji i z tego względu wyjątkowo niestrawny.