Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) Bo widzisz, chłopcze, życie nie zawsze jest takie, jakbyśmy chcieli. Czasami potrafi nas mile zaskoczyć, innym razem brutalnie rozczarować. Jednak mimo wszystko musimy żyć, bo w każdym z nas drzemie chęć życia.

Grisza, musisz robić wszystko, aby nie dać się zabić i przeżyć to piekło – odpowiada babcia. Jednak widząc, jak niemieccy strażnicy zabijają ludzi, boję się, że i mnie to również kiedyś spotka. Może właśnie dlatego cieszę się każdym przeżytym dniem, a nawet śniegiem, który pewnego dnia grubą warstwą zasypuje obóz i sprawia, że miejsce to nie wygląda już tak strasznie, choć dzieją się tu potworne rzeczy.

Ostatnią rzeczą, którą zarejestrowały jego zmysły, był potężny huk, zmieniający toyotę w oślepiającą kulę ognia, a później pochłonęła go ciemność i cisza.

To jest ostatnie ostrzeżenie, panie doktorku. Albo zrobisz to, co chcę, albo gorzko tego pożałujesz!

Co masz zrobić jutro, zrób dzisiaj, a będziesz miał dzień wolnego.

Takie cudo można zobaczyć w jednej z trójmiejskich galerii handlowych.

Łatwiej było zadawać pytania, niż odpowiadać.

Ale przecież wszyscy niewierni mężowie kłamią.

- Każdy może trafić do pieca – przyznaje więzień – ale póki jest się żywym, trzeba mieć nadzieję na ocalenie. Ktoś musi przetrwać to piekło i opowiedzieć światu o wszystkich tych potwornościach, jakie się tutaj działy – dodaje cicho.

Już i tak targały nią wyrzuty sumienia z powodu tych wszystkich kłamstw, jakie mu mówiła i sekretów, które przed nim zatajała.

Dla Róży, która coraz świadomiej odczuwała rozdarcie swojej narodowej tożsamości między polskością matki i niemieckością ojca, pełne opowiedzenie się po którejś ze stron stanowiło ogromny problem emocjonalny.

Wojna zbiera różne żniwa, to nie tylko walka państw, ale również dobra okazja do sąsiedzkich porachunków.

- Dlaczego ludzie nie potrafią rozstać się w cywilizowany sposób? - westchnęła Dagmara, błądząc spojrzeniem po linii horyzontu.
- Może dlatego, że zbyt często traktujemy innych jak przedmioty, które do końca życia i bez względu na okoliczności będą naszą własnością - odpowiedź Jurka utwierdziła ją w słuszności tego, co robi.

Proszę pana, prawda jest taka, że każdego dnia podobnych zgłoszeń w całym kraju są setki, a najpóźniej następnego dnia dziewięćdziesiąt dziewięć procent zaginionych odnajduje się u rodziny, znajomych czy przyjaciół – oznajmił funkcjonariusz, wchodząc Piotrowi w słowo.