Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I nie jest winą kobiety, gdy zwraca się ona ku innemu mężczyźnie, lecz jest to wina mężczyzny ponieważ nie potrafi dać jej tego czego potrzebuje.

Nawet gdyby przyszły czasy, kiedy nie będzie już bogatych ani biednych, to zawsze jeszcze będą mądrzy i głupi, chytrzy i naiwni. Tak zawsze było i tak też pozostanie na zawsze. Silny stawia stopę na karku słabego, a chytry wyłudza od naiwnego sakiewkę i każe głupiemu pracować dla siebie (...).

...prawda jest jak ostry nóż w ręku dziecka, nóż zaś należy nosić w pochwie i używać tylko, gdy to jest rzeczywiście potrzebne.

(...) bo wiedza nigdy nie powinna się upokorzyć przed siłą.

Wierność kobiety jest jak wiatr, który pozostaje zawsze taki sam, tylko zmienia kierunek.

Człowiek nie powinien nigdy być zbyt szczęśliwy, gdyż nie ma nic bardziej przelotnego i nietrwałego jak ludzkie szczęście.

Bo człowiek nie może żyć, jeśli nie czuje się lepszy od innego człowieka, i nie ma człowieka tak nędznego, żeby pod jakimś względem nie mógł się czuć lepszy od drugiego. Jeden dumny jest ze zręczności swoich rąk, inny z siły swoich barków, złodziej dumny jest ze swej chytrości, sędzia z mądrości, chciwiec z oszczędności, rozrzutnik ze szczodrości, żona ze swej cnoty, a ladacznica z wyzbytej przesądów natury.

... wzbudzającym strach kluczem do wszelkiej prawdziwej wiedzy jest pytanie "dlaczego?".

Nic na świecie nie jest doskonałe. Brzegi każdego bochenka chleba są przypalone, a każdy owoc ma dziurki wydrążone przez robaki, kiedy zaś człowiek napije się zdrowo, musi potem cierpieć od przepicia. Toteż nie ma również doskonałej sprawiedliwości. Każda sprawiedliwość zawiera niesprawiedliwość, nawet dobre uczynki mogą mieć złe następstwa, a najlepsze zamiary mogą prowadzić do śmierci i zagłady.

Uczynek człowieka jest jak kamień wrzucony do wody. Pluska głośno i robi kręgi na wodzie, po chwili jednak woda znowu jest spokojna, a po kamieniu nie ma śladu. Tak też jest z pamięcią człowieka.

Życie ludzkie bowiem jest na rozmaite sposoby utkane z marzeń.

Piękność w połączeniu z mądrością u kobiety, która ma serce z kamienia, są bardziej niebezpieczne niż obnażone noże. I nie sądzę, by na tym świecie było coś bardziej zgubnego niż kobieta piękna i mądra, lecz bez serca.

- Wrócę, ukochana - szeptałem. - Wrócę kiedyś do więzów czasu i przestrzeni, żeby odnaleźć cię na nowo. Ludzie, nazwy i ludy zmieniają się i przekształcają, ale z ruin muru oczy twoje patrzeć będą pewnego dnia na mnie jak na aksamitne brązowe kwiaty. I odnajdziemy się znowu.

Człowiek jest niewolnikiem swego serca i zamyka oczy na to, co nie jest dla niego przyjemne, a wierzy w to, na co ma nadzieję.

Bo niczym nie powściągane zachcianki na dłuższą metę nudzą się bardziej niż życie, które ma jakis cel.

Mowa twoja jest dla moich uszu jak brzęczenie much.

Nie ma miłości - rzekł Ptahor stanowczo - mężczyzna jest smutny, gdy nie posiada kobiety, z którą mógłby spać. Ale gdy spał z kobietą, jest jeszcze smutniejszy. Tak było i tak zawsze będzie. - Dlaczego? - spytałem. - Tego nie wiedzą nawet bogowie - powiedział Ptahor. - I nie mów do mnie o miłości, jeśli nie chcesz, żebym ci otworzył czaszkę. Zrobię to za darmo i nie będę cię prosił o najmniejszy podarunek, gdyż w ten sposób oszczędzę ci wiele smutku.

Jak mierzyć czas, przelotny i zdradziecki, który podobnie jak piasek przesypujący się w klepsydrze zawsze wymyka się nam z rąk? Dla każdego człowieka jest inny, gdyż wszyscy mierzymy go według naszego własnego rozwoju i własnych przeżyć. Gdy zatrzymamy się na chwilę i spojrzymy wstecz, widzimy, że lata pracy i osiągnięć są długie i bogate, podczas gdy lata, w których nic się nie działo, przeleciały jak chwilka, nie zostawiając po sobie najmniejszego śladu (...) Życie samo w sobie nie ma dla nas żadnej wartości, zawiera ją tylko treść życia, które dane nam było przeżyć.

Bardzo głupia jest zaiste ta twoja głowa, skoro mówisz źle o kobietach. Bo jeśli nawet są kobiety, które zatruwają wszystkie źródła, to są z pewnością i takie, które są jak źródło na pustyni albo jak rosa na spalonej słońcem łące.

Wspólne zbrodnie i ponure tajemnice wiążą bowiem ludzi z sobą silniej niż miłość...

Jej szczęście odeszło i nigdy już nie wróci.

Wróg, który się lęka, jest już w połowie pokonany.

Jako człowiek żyć będę wiecznie w człowieku i dlatego nie pragnę ofiar na moim grobie i nieśmiertelności dla mego imienia.

(...) we wszystkim myślałem tylko o sobie. Tak robią, jak sądzę, wszyscy mężczyźni, gdy kochają, choć nie jest to naturalnie żadną obroną. I jeśli mężczyźni sądzą, że myślą o czym innym niż tylko o sobie samych, gdy kochają, to jest to tylko złudzeniem, tak jak i wiele innych rzeczy na tym świecie jest tylko złudzeniem.

Każdy szuka prawdy w swojej własnej wierze.