Co napisał(-a) Grzegorz J. Korwin-Szymanowski?

Zobacz ostatnio wydane książki autora: Tato, czy Bóg istnieje? Gdzie jest Fizia? Kropka

Szukasz cytatów z książek Grzegorz J. Korwin-Szymanowski?

Cytaty z książek autora Grzegorz J. Korwin-Szymanowski

Grzegorz J. Korwin-Szymanowski

Źródło: http://gdziejestfizia.pl/images/home.jpg

8,2/10

Pisze książki: literatura młodzieżowa, literatura piękna, religia

Grzegorz J. Korwin-Szymanowski z wykształcenia jest socjologiem. Od połowy lat 90-tych pisze artykuły i robi zdjęcia dla kilku pism ("Żagle", "Foto", "Podróże", "Le Courrier de Varsovie") - głównie o tematyce krajoznawczej i historycznej. Od kilku lat pracuje jako dziennikarz w miesięczniku społecznym Służby Więziennej "Forum Penitencjarne".

W 2012 wydał swą pierwszą książkę pt. "Kropka". W przygotowaniu znajduje się kolejna, "Silva Rerum" oraz dwa zbiorki poezji. Poza pisaniem zajmuje się fotografią (kilkadziesiąt wystaw w całym kraju),a w tej dziedzinie szczególnie interesują go tematy takie jak: detal w architekturze, okna, drzewa, lód i woda.

Innym przejawem jego działalności artystycznej jest chińska grafika artystyczna: drzeworyt wodny i estampaż. Wielkie hobby to żeglarstwo, któremu poświęca się od 35 lat. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP),Fédération Internationale des Journalistes (FIJ),IPSA i Płockiego Towarzystwa Fotograficznego (PTF),a prywatnie właścicielem dwóch psów i kota.http://gdziejestfizia.pl/index.php?m=home

Wszystkie
Książki
Czasopisma

Sortuj od:

2017

Tato, czy Bóg istnieje?

Grzegorz J. Korwin-Szymanowski, Malwa Kocot

8,0 z 1 ocen

1 czytelnik 1 opinia

2017

Dodaj na półkę

2014

Gdzie jest Fizia?

Grzegorz J. Korwin-Szymanowski

10,0 z 1 ocen

2 czytelników 2 opinie

2014

Dodaj na półkę

2011

Kropka

Grzegorz J. Korwin-Szymanowski

6,5 z 4 ocen

15 czytelników 2 opinie

2011

Dodaj na półkę

Najnowsze opinie o książkach autora

Kropka Grzegorz J. Korwin-Szymanowski

Jale

ocenił(a) na 445 tyg. temu

Książeczka dla dzieci, z codziennymi perypetiami kota (bieganie po domu, chodzenie po ogródku, wizyta u weterynarza) opowiadanymi z jego perspektywy. Autor niekiedy "przekłada" miauczenie kota na nasze, ale rozumnych (w sensie: dialogowych) interakcji z innymi zwierzętami nie ma tu praktycznie wcale, szczątkowych "rozmów" są ze dwie czy trzy, a rzadkie dialogi są prowadzone niemal wyłącznie przez ludzi. I - szczerze powiedziawszy - szkoda, że w ogóle są jakiekolwiek, bo nie są to dobre dialogi. Zresztą książka - tak naprawdę fabularnie pusta - też nie jest napisana jakoś szczególnie ładnie. Język jest infantylny, w pewien sposób mechaniczny, sama zaś fabuła miałka i bez polotu. Finał także trudno uznać za udany, bo niespodziewanie na stół wjeżdża... religia. Dziwne to trochę...

Przeczytaj