Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Eregar ma szesnaście lat. Jak wielu nastolatków w jego wieku, zaczyna naukę w Cesarskiej Akademii Alkorianu, jednak w naszym bohaterze jest coś, co go na dobrą sprawę wyklucza poza znajomych. Eregar jest samotnikiem, trochę z wyboru. Nigdy dotąd nie miał prawdziwych przyjaciół i już od pierwszych chwil w Akademii jest nieco rozdarty. Z jednej strony chciałby mieć w końcu prawdziwych przyjaciół, z którymi mógłby porozmawiać, którzy byliby dla niego wsparciem… jednak chłopak w swoim młodym życiu przeżył już tyle fałszywości ze strony innych ludzi, że po prostu boi się zaufać. Tak w sumie, to wcale mu się nie dziwię, niejeden z nas po zdradzie drugiego zaczyna wątpić i odsuwać się od reszty. Tyle, że Eregar jest w pewnym sensie małym paranoikiem, bo nie ufa dosłownie nikomu. Jeszcze przed rozpoczęciem roku w Akademii poznał Dolmenę i jej brata, Arvala, jednak bardzo długo trzymał się na dystans. Nie wierząc, że ktoś może go lubić i chcieć być jego przyjacielem. W Akademii młody mężczyzna poznaje stopniowo blaski i cienie życia w społeczeństwie akademickim, przy okazji odnajdując siebie i poznając swoje umiejętności. Uczy się języków, m.in. elfickiego i krasnoludzkiego, walki czy historii. Akademia przygotowuje do dorosłego życia. Lub do „dotyku przeznaczenia”. Jestem urzeczona. Dobry kawałek fantastyki, choć niejednokrotnie czytając miałam jakieś przebłyski podobieństwa do Harrego Pottera, jednak w gąszczu akcji traciły sens. Podoba mi się, że autor skupił się zarówno na tym szkolnym życiu Eregara, jak i prywatnym. Opisy lekcji są bardzo dokładne i widać, że z pomysłem. Sam wątek historii Mundii jest czarujący i drobiazgowy. Ode mnie brawa dla autora za pomysł, ponieważ trzeba czegoś nowego na rynku literackim, już wystarczy wałkowania nieumarłych czy futrzastych. Pełna recenzja książki na: http://moznaprzeczytac.pl/dotyk-przeznaczenia-czesc-i-rafal-tomczak/