Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szwedzki trener piłkarski, piłkarz, występujący na pozycji prawego obrońcy. Jako zawodnik grał w drugoligowym KB Karlskoga i trzecioligowym Degerfors IF. Po szybkim zakończeniu kariery piłkarskiej w wieku 27 lat (z powodu kontuzji kolana) rozpoczął pracę szkoleniową. Z każdym z klubów, w którym pracował, osiągał znaczące wyniki, począwszy od awansu do pierwszej ligi z Degerfors IF, przez Puchar UEFA z IFK Göteborg, a skończywszy na tytułach mistrza kraju z Benficą Lizbona i S.S. Lazio. Jest jednym z trzech szkoleniowców, wraz z Giovannim Trapattonim i Arsènem Wengerem, który prowadził drużynę w finałach trzech najważniejszych klubowych rozgrywek europejskich – o Puchar UEFA (trzykrotnie),Puchar Mistrzów i Puchar Zdobywców Pucharów. Od października 2000 roku do czerwca 2006 był pierwszym w historii zagranicznym selekcjonerem reprezentacji Anglii. W ciągu sześciu lat pracy dwukrotnie doprowadził ją do ćwierćfinału mistrzostw świata i raz do ćwierćfinału mistrzostw Europy; za każdym razem jego podopieczni ulegali drużynom prowadzonym przez Luiza Felipe Scolariego. W czerwcu 2007, po roku przerwy, Eriksson podpisał kontrakt z Manchesterem City. W 2008 roku został selekcjonerem reprezentacji narodowej Meksyku, którą prowadził przez 16 miesięcy. Został zwolniony za słabe wyniki w eliminacjach do MŚ 2010, a dokładnie po przegranej z Hondurasem 1-3. Następnie wrócił do Anglii i został dyrektorem klubu Notts County, występującego w angielskiej League Two (czwarty poziom ligowy). W marcu 2010 r. został trenerem reprezentacji narodowej Wybrzeża Kości Słoniowej, ale zrezygnował w dniu 25 czerwca po słabym występie drużyny na Mistrzostwach Świata w piłce nożnej w RPA. Od 3 października 2010 do 25 października 2011 był trenerem angielskiego klubu Leicester City F.C.