Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przecież los nie daje nieskończonej liczby szans, nie narzuca się z możliwościami. Nie czeka.Jak się nie chwyta wyciągniętej ręki, nigdy nie opuszcza się bagna.

Człowiek woli tkwić w złym, ale tak dobrze znanym, niż wyjść do nowego.

Trze­ba ko­chać sa­me­go sie­bie choć tro­chę, bo to je­dy­na osoba, z którą spę­dzisz całe swoje pie­przo­ne życie.

Jak czło­wiek ma coś na co dzień, to nie czuje wy­jąt­ko­wo­ści tego, co po­sia­da. Do­pie­ro, gdy to traci, za­uwa­ża, jakim był szczę­ścia­rzem.

Człowiek już tak ma, że przy podejmowaniu tych radykalnych decyzji nie chce być z nimi sam na sam. Potrzebuje kogoś obok, kto by chociaż skinieniem głowy dodał otuchy i potwierdził w ten sposób słuszność dokonanego wyboru.

Nie rycz, mała. Głowa do góry i pamiętaj, na czym ci zależy .

Gdyby Bóg chciał, żeby człowiek leniuchował w niedzielę, zwierzęta sralyby sześć dni w tygodniu, a nie siedem .

Tak naprawdę nie ważne, jak wielki jest świat - zaczyna się i kończy w ciasnym kręgu, który dotyczy człowieka bezpośrednio, a wszystko co dzieje się dookoła, jest nieistotne" Kaja.

Zycie to nie książka. Nie da się pokierować ludźmi jak bohaterami w powieściach. Wymykają się spod kontroli.

W tamtej chwili dotarło do mojego pustego łba, że "nie mieć nic" to pojęcie względne" Krystian.

Nie chciałem wyjść na delikatnego chłopca, zależało mi na tym, żeby widzieli we mnie twardziela. Do tamtego momentu wydawało mi się, że zabicie kogoś to najgorsze doświadczenie w moim życiu.".

Jesteśmy kompletnie różni. Jak ogień i woda. Woda nie sprawi, że ogień się upłynni, a ogień nie zmieni wody w płomień .

Świat re­al­ny jest teraz tak zmie­sza­ny z tym wir­tu­al­nym, że nie widać mię­dzy nimi gra­ni­cy. Mie­sza­ją się ze sobą jak skład­ni­ki w zupie, two­rząc ca­łość zwaną ży­ciem. Każde słowo na­pi­sa­ne w necie ma wagę tego wy­po­wie­dzia­ne­go na żywo. Co wię­cej, jest gor­sze, bo zo­sta­wia ślad na za­wsze. Tego się nie da usu­nąć.

Cza­sami ustę­pu­jąc, zy­sku­jesz wię­cej, niż żą­da­jąc.

Jedyne, co przyniosła mi miłość, to ból. Żaden facet, którego kochałam, nie wzbudził we mnie jak dotąd poczucia spokoju i bezpieczeństwa. Udało się to dopiero teraz, w związku bez miłości z mojej strony. Wiedziałam, że Tadek mnie kocha. Wmawiałam sobie, że ta jego miłość wystarczy dla nas dwojga.

Wszys­tko, co się dzieje w in­ternecie, ma kon­sek­wencje w realu. Nie mamy, jak postacie w grze, kilku żyć. Nie można życia zre­star­tować. Ludzie w in­ternecie to nie nasi przy­ja­ciele, to nie pokrewne dusze i można się pomylić w ich ocenie.

Znów wyciągnąłem do niej rękę, ale ona odskoczyła, jak spłoszone zwierzę. Wtedy do mnie dotarło, że ona nigdy wcześniej tak nie reagowała, że jej strach przed dotykiem to coś nowego." Kejsi.

Jeśli tak miała wyglądać moja śmierć, to było okropne. Umierałem bez możliwości naprawienia swojego życia, bez możliwości, dla odmiany, zrobienia czegoś dobrego. Nie tak miało być".

Śmierć jest ulgą dla cierpiących, ale boli te osoby, które zostają, właśnie przez to, że będą pamiętać zmarłego, a wspomnienia zamiast pomagać, przez długi czas będą dobijać.

Wyboisty początek drogi nie oznacza, że ona będzie taka przez cały czas.

Tak to jest, jak się wybiera łatwiejszą drogę. Jak zamiast stawiania czoła problemom człowiek wybiera ucieczkę. Życie dąży do równowagi i im bardziej oszukujesz, tym więcej zabiera i tym więcej przeszkód kładzie pod nogami.

Oczywiscie nie od dzis wiadomo, ze pieniadze pomagaja i przyspieszaja dotarcie do celu, ale czasami podroz jest wazniejsza niz cel.

Ani te napompowane lale, ani te cudowne modelki nie skupiaja uwagi dlatego, ze sa piekne, tylko dlatego, ze znaja swoja wartosc. To pewnosc siebie sprawia, ze kobieta kwitnie, a mezczyzni sie za nia ogladaja.

Niewazne, co zrobisz, co sie wydarzy, przyjdz do mnie. Moge byc zla, moge na poczatku zareagowac ostrzej, niz sie tego spodziewasz, ale pamietaj, ze dla mnie nie ma nikogo wazniejszego na tym swiecie niz ty.

To cierpienie pozwala widzieć więcej. Jeśli nie cierpisz, jeśli cały czas masz szczęśliwe życie, nie widzisz wszystkiego, co cię otacza. Empatia i zrozumienie wywodzą się z bólu, nie z radości i szczęścia, jak się ludziom wydaje. Człowiek od zawsze szczęśliwy nie będzie umiał współczuć, bo nie zrozumie, czym jest cierpienie.

Tylko ludzie, którzy potykali się o małe kamienie, nie poddają się, widząc do przeskoczenia wielki głaz. Mają doświadczenie, mają odwagę i nawet jeśli im się nie powiedzie za pierwszym razem, nie poddają się.

Nigdy nie przepraszaj za to, że prosisz o pomoc.

Czasami można nawet nie zdawać sobie z tego sprawy, że coś się kocha, aż do momentu, gdy tego zabraknie.

Znając prawdę, mogę ci wybaczyć, pozostając w kłamstwie, jedyne, co mogę zrobić, to zacząć cię nienawidzić za to, że mi nie ufasz, nie traktujesz serio i że grasz przede mną swoją rolę tak, jak to robiłaś od zawsze.

Najtrudniejsze jest patrzenie na kogoś, kto się poddał, kto powoli odchodzi i nie można nic zrobić.