Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myśli potrzebują słów. Słowa potrzebują głosu.
Uwielbiam zapach włosów matki, kiedy je umyje.
Uwielbiam szorstki zarost na twarzy ojca, zanim się ogoli.
Ale nigdy nie byłam w stanie im tego powiedzieć.

Myślę, że dobrze jest wszystko zapamiętywać, każdą chwilę magazynować we wnętrzu umysłu. Ale jednocześnie jest to bardzo frustrujące. Choć nic nigdy nie zapominam, nie potrafię się tym z nikim podzielić.

Zawsze zdumiewa mnie, że dorośli zakładają, że nie słyszę. Mówią o mnie tak, jak gdybym była niewidzialna, przypuszczając zapewne, że jestem nie dość rozwinięta, aby rozumieć, co mówią. W ten sposób sporo się dowiaduję.

Tak na marginesie, moje kciuki są czarodziejskie. Działają doskonale. Reszta mojego ciała jest jak płaszcz z guzikami zapiętymi w niewłaściwych dziurkach. Ale moje kciuki nie mają żadnych usterek. One jedne. Spróbujcie to zrozumieć.

Nie jest pan aż tak inteligentny, panie doktorze. Ma pan po prostu szczęście! My wszyscy, którzy w pełni kontrolujemy swoje ciała, jesteśmy wielkimi szczęściarzami.
Melody rozumie wiele rzeczy, potrafi się porozumiewać i daje sobie radę w świecie, w którym z jej punktu widzenia wszystko obraca się przeciw niej. To właśnie ona jest naprawdę inteligentna!

Nakarmienie mnie kosztuje sporo czasu. Ma się rozumieć, że cały ten proces nie sprawia mi zbytniej przyjemności. A niektóre poranki są wyjątkowo stresujące.