Edward Rymar

polski historyk, mediewista, specjalista w dziedzinie historii Nowej Marchii, Pomorza i genealogii dynastycznej.

Studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Pracę magisterską Początki i rozwój Pyrzyc napisał na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w 1964 r. u prof. dr hab. Gerarda Labudy. Doktoryzował się w 1976 roku, habilitował w 1996 na Uniwersytecie Gdańskim, gdzie tytuł profesora nauk humanistycznych uzyskał w 2004. Od 1997 był profesorem nadzwyczajnym w instytucie Historii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Szczecińskiego.

W latach 1958-1997 był dyrektorem Powiatowej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Pyrzycach, gdzie utworzył regionalne muzeum. 1989-1990 był przewodniczącym Komitetu Obywatelskiego Ziemi Pyrzyckiej. 1964-1968 i 1990-1994 był radnym Rady Miejskiej w Pyrzycach. 1995-1998 był radnym Rady Powiatu Pyrzyckiego. 1990-2001 był przewodniczącym Koła Unii Wolności. Od 1994 jest zastępcą redaktora naczelnego Gazety Ziemi Pyrzyckiej. Jako redaktor pisze do tego miesięcznika od 1991.

Pierwsze prace drukował w roczniku Zeszyty Pyrzyckie (1967-1973). W 1977 r. obronił pracę doktorską pod kierunkiem prof. Gerarda Labudy (UAM Poznań) na temat: O rzekomym[1] księstwie sławieńsko-słupskim w XII- XIII w. Rozprawy genealogiczne i Rodowód książąt pomorskich (wyd. 1995-1996) stały się podstawą pomyślnego postępowania habilitacyjnego w 1996 r. (Uniwersytet Gdański). Był pracownikiem Instytutu Historii i Stosunków Międzynarodowych, w Zakładzie Historii Średniowiecznej Uniwersytetu Szczecińskiego.

Według informacji opublikowanej w Gazecie Wyborczej (wydanie regionalne Szczecin),w wydanej w 2004 r. książce „Wielka podróż wielkiego księcia”, o księciu pomorskim Bogusławie X, profesor Rymar dopuścił się plagiatu wobec ówczesnego studenta IV roku historii na Uniwersytecie Jagiellońskim Wiktora Szymborskiego, zamieszczając niemal cztery strony jego tłumaczenia łacińskiej "Tragikomedii" Jana Kitschera z 1593 r. bez podania źródła.