Gratulacje! :)

Gratulacje! :)

dziękuję za wyróżnienie:)

dziękuję za wyróżnienie:)

Teatrzyk Korpo Gęś niebywale dziękuje i kłania się nisko :-)

Teatrzyk Korpo Gęś niebywale dziękuje i kłania się nisko :-)

Dziękuję i gratuluję pozostałym zwycięzcom. ;)

Dziękuję i gratuluję pozostałym zwycięzcom. ;)

Gratuluję wyróżnionym ;)

Gratuluję wyróżnionym ;)

Dziękujemy za wszystkie zgłoszone prace. Książki otrzymują:

Lei_Libros
Monika
Zielin
Elektroniczne-kiwi
soliloquium

Serdecznie gratulujemy. Skontaktujemy się z Wami poprzez PW.

Dziękujemy za wszystkie zgłoszone prace. Książki otrzymują:

Lei_Libros
Monika
Zielin
Elektroniczne-kiwi
soliloquium

Serdecznie gratulujemy. Skontaktujemy się z Wami poprzez PW.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy we wtorek.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy we wtorek.

Pani Katarzyno. Kontrahent nie wywiązał się z danej firmie umowy i w związku z tym chciałem, aby Pani została 4 godziny dłużej w pracy przez okres czasu do dwóch tygodni. Zapłacę podwójnie za Pani pracę. Z góry przepraszam za zachowanie mojego kontrahenta. Czekam na Pani odpowiedź dotyczącej mojej prośby związanej z nadgodzinami.

Pozdrawiam,

Marcel R.

Odpowiedź Pani Katarzyny:

W odpowiedzi na Pana Marcelu e-miala chce poinformować Pana,że się zgadzam. To moja codzienna praca, a jeśli będzie mi Pan chciał wynagrodzić to będę zadowolona z docenia mojej pracy.

Z poważaniem,

Pani Katarzyna X.

Przepraszam,że pracę oddaję teraz, ale wróciłam z teatru.Chciałam zdążyć zanim zakończy się konkurs.

Pani Katarzyno. Kontrahent nie wywiązał się z danej firmie umowy i w związku z tym chciałem, aby Pani została 4 godziny dłużej w pracy przez okres czasu do dwóch tygodni. Zapłacę podwójnie za Pani pracę. Z góry przepraszam za zachowanie mojego kontrahenta. Czekam na Pani odpowiedź dotyczącej mojej prośby związanej z nadgodzinami.

Pozdrawiam,

Marcel R.

Odpowiedź Pani...

- Pamiętasz, jak wyjeżdżałaś to miałaś zadanie czasowe z morskimi stworzeniami, a dzień przed wyjazdem Twym wyskoczyło zadanie z budową rzeźbiarza z lodu czy coś, co nie? no. to chwilę po tym wyskoczyło następne zadanie czasowe z wybudowaniem karmnika... debile, jakby nie mogli zrobić jakiegoś nie czasowego zadania, to nie... jebnęli 3 zadania czasowe, dodatkowo wyskoczyło takie zadanie fraszka, co jest do wybudowania skocznia, czy stok... sama nie wiem i jak się codziennie logowałam…. – przerwała pisanie, zrzucając okno komunikatora na pasek. Po chwili wróciła do swego zajęcia – Sorry, szef przechodził, musiałam zminimalizować :P, to słuchaj. dostawało się lód na to, czyli naprawdę zadanie nie wymagające czegokolwiek, a muszę Ci powiedzieć, że z tym zadaniem co się rzeźby z lodu robiło to się namęczyłam, widać tego skutki jak wygląda moje gospodarstwo... by nie wydawać kryształów nakupiłam masę rzeczy, by mi do zadań jakieś suweniry powypadały, teraz to nawet mysz się nie przeciśnie... – przerwał jej pisanie czyjś głos. To był klient. Odburknęła niemiło: „Tu się Panie pracuje! Nie przeszkadzać! Czekać, aż poproszę!” i wróciła do wirtualnego monologu skierowanego do koleżanki : - Za zadanie ze zwierzakami morskimi dostałam lwa morskiego bodajże, za zadanie z tymi rzeźbami z lodu jakiś lodowy domek, za zadanie z karmnikiem dostałam, hmmm.... co my dostaliśmy za to? nie mogę sobie przypomnieć. Ale chyba było to coś marnego.... a, za coś jeszcze dostaliśmy bałwana.... może za zadanie z karmnikiem? może... przedwczoraj na wieczór pojawiło się zadanie na walentynki....

Ktoś by mógł rzec, że wręcz utopijny obraz pracy, jednak ukryta jest w tym tragedia wielka życiowa. Bohaterka tego tekstu pracownikiem miesiąca nie zostanie, bowiem w bumelanctwie objawia się jej pasja życia, nie w prawdziwej interakcji z drugim człowiekiem…

- Pamiętasz, jak wyjeżdżałaś to miałaś zadanie czasowe z morskimi stworzeniami, a dzień przed wyjazdem Twym wyskoczyło zadanie z budową rzeźbiarza z lodu czy coś, co nie? no. to chwilę po tym wyskoczyło następne zadanie czasowe z wybudowaniem karmnika... debile, jakby nie mogli zrobić jakiegoś nie czasowego zadania, to nie... jebnęli 3 zadania czasowe, dodatkowo wyskoczyło...

Praca jak praca, dzień jak dzień - w moim życiu nie dzieje się nic niezwykłego.
Stanowisko w korporacji? - ryzyko przewlekłego stresu, ale ja nie narzekam. Piąta rano pobudka - nie wolno marnować dnia. Dwie godziny dla ciała: makijaż, fryzura, zawsze schludnie dobrane ubranie, a przy lustrze mały doping motywacyjny: "Dasz rade, jesteś najlepsza!"
W biurze witają mnie uprzejme uśmiechy (nie pytaj, ile z nich jest szczerych...). Minuta na sprawdzenie grafiku, zdjęcie płaszcza, a potem pewnym krokiem przez korytarz, wprost po upragnione espresso.
Praca jest żmudna - nic ciekawego. Szef niezadowolony, wszystkich goni czas, a może to my gonimy terminy? W każdym razie robię, co do mnie należy, zawsze najlepiej jak potrafię, i wspinam się powoli po prywatnej drabinie kariery.
Koleżanki patrzą na ręce - trzeba uważać, by nie dać się ściągnąć w dół.
Nauka nowego języka, kolejna podyplomówka - podnoszenie kwalifikacji więcej niż mile widziane.
Jeszcze przed dwunastą jestem zmuszona do udziału w kolejnym szkoleniu - korporacyjne hieny dbają, byśmy dobrze zarządzali naszym (czyli ich) czasem.
W południe na lunch idę z Piotrkiem, słucham, gdy przedstawia mi kolejne projekty. Po czternastej są już tylko spotkania z klientami. Trzeba wyprzedzać ich myśli, wiedzieć czego chcą zanim sami zdadzą sobie z tego sprawę. Potem szybki posiłek – wszystko, co lekkostrawne i powrót do firmy. W międzyczasie telefon nie przestaje dzwonić.
Życzliwa z sąsiedniego działu mówi, że szykują się zwolnienia, ale ja się nie martwię – dopiero co wypracowałam certyfikat znajomości hiszpańskiego, a szef przydzielił mi sporą inwestycję.
Do osiemnastej nie dzieje się nic ciekawego. Wszyscy zajęci są swoimi sprawami, więc idę wykorzystać moją godzinę, w tym tygodniu, na korporacyjnej siłowni – zarząd dba, żeby każdy z pracowników był w dobrej formie. Wysiłek dobrze mi robi, więc decyduję się zostać po godzinach – „Lepiej skończyć sprawę dziś, niż jutro” – myślę. Gdy wkładam kluczyki do stacyjki samochodu, jest już ciemno - 21.15 - informuje mnie zegarek.
Praca, jak praca a dzień jak dzień. W moim życiu nie dzieje się nic niezwykłego…

Praca jak praca, dzień jak dzień - w moim życiu nie dzieje się nic niezwykłego.
Stanowisko w korporacji? - ryzyko przewlekłego stresu, ale ja nie narzekam. Piąta rano pobudka - nie wolno marnować dnia. Dwie godziny dla ciała: makijaż, fryzura, zawsze schludnie dobrane ubranie, a przy lustrze mały doping motywacyjny: "Dasz rade, jesteś najlepsza!"
W biurze witają mnie...