Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co prawda akcja zaczyna się dopiero w połowie książki (!) ale że napisana jest naprawdę dobrze, czyta się ją lekko, łatwo i przyjemnie. Warto.

Co prawda akcja zaczyna się dopiero w połowie książki (!) ale że napisana jest naprawdę dobrze, czyta się ją lekko, łatwo i przyjemnie. Warto.

Z serii antologii "Spotkanie w przestworzach" część 5 i dla mnie najlepsza. Typowe opowiadania polskiej fantastyki lat '80-tych, nadal traktujące o spotkaniu z nieznanym, obcym ale i pełne obserwacji postaw ludzkich. Charakterystyczne socjologiczne i społeczne spojrzenie na świat jest udziałem większości opowiadań zawartych w tym tomie. Ale tak naprawdę ta książka broni się doborem autorów, prezentujących styl pisarski "życzliwy" dla czytelnika. Te opowiadania czyta się fantastycznie. Akcja, humor, lekkość narracji to atrybuty, które pozwalają chłonąć z dużą przyjemnością.
I jedna gwiazdka więcej za uwielbiane przeze mnie opowiadanie "Cosmopol".

Z serii antologii "Spotkanie w przestworzach" część 5 i dla mnie najlepsza. Typowe opowiadania polskiej fantastyki lat '80-tych, nadal traktujące o spotkaniu z nieznanym, obcym ale i pełne obserwacji postaw ludzkich. Charakterystyczne socjologiczne i społeczne spojrzenie na świat jest udziałem większości opowiadań zawartych w tym tomie. Ale tak naprawdę ta książka broni...

Przeczytałem do końca, tylko nie wiem po co? Nie bardzo wiem jaki cel przyświecał autorowi, że popełnił tą książkę. Spotkania z tytułową żmiją, są pretekstem do onirycznej podróży w czasie. Nudny, nie skłaniający do żadnej refleksji bełkot o niczym. Filozoficzne rozważania i rozmowy bohatera(ów) wydumane i naciągane. Książkę bronią tak naprawdę opisy służby w wojsku sowieckim, żywe i ciekawe, wciągające. Ale i tutaj strasznie denerwujące było używanie terminologii rosyjskiej, wprowadzające chaos i nie pomagające, pomimo słownika, w skupieniu nad tekstem.
Czytać na własną odpowiedzialność.
Sapkowski nadal na równi pochyłej, niestety jest to ruch w dół.

Przeczytałem do końca, tylko nie wiem po co? Nie bardzo wiem jaki cel przyświecał autorowi, że popełnił tą książkę. Spotkania z tytułową żmiją, są pretekstem do onirycznej podróży w czasie. Nudny, nie skłaniający do żadnej refleksji bełkot o niczym. Filozoficzne rozważania i rozmowy bohatera(ów) wydumane i naciągane. Książkę bronią tak naprawdę opisy służby w wojsku...